Conlanger

Gość

Język hański w moim wymyślonym świecie (tym samym, w którym leży rodzina Jełopska) jest używany we wschodniej części Azji (nazwa tymczasowa, do czasu wymyślenia głupszej), głównie jako język urzędowy w Republice Han (Téng Han Pe Dà - Ziemia Ludu Han, zwane także krótko Han) oraz Cesarstwie Han (Téng Han Shàn Dà - Ziemia Cesarza Han; Drugie Han).

Odpowiada on w rzeczywistym świecie językowi chińskiemu, tak wiec może pomyślicie, że rozpada się na 1000 dialektów? Nic z tego. W całym Han i Drugim Han (oraz poza granicami) mówi się jednym językiem. Przyczyna jest prosta - w czasie, kiedy jeszcze Han było jednym państwem rządzonym przez Cesarza (Shàn), ten cesarz narzucił siłą jeden centralny język całemu ludowi Han. A że podział na Han i Drugie han nastąpił dopiero niedawno, po Rewolucji Ludowej (Wèn Pe Dà - Poryw Ludu), jeszcze Hański nie rozpadł się na język ludowy (làng pe dà) i język cesarski (làng shàn dà).

Spółgłoski:

Wymowa spółgłosek b d g p t k s h n l nie różni się zbytnio od polskiej. Zaś wymowa reszty, to:

z - c
r - rz
sh - sz
zh - cz
x - ś
q - ć
y - j

Samogłoski:

Są to tylko trzy: a e o. Jednakże hański jest językiem tonicznym i posiada cztery tony:

a e o - ton normalny
à è ò - ton opadający
á é ó - ton wznoszący
ǎ ě ǒ - ton opadająco-wznoszący

Gramatyka:

Nie jest na razie w pełni skończona, są tylko jej zarysy.

Hański jest językiem analitycznym, tak więc nie istnieje w nim żadna odmiana. Jak przystało na język inspirowany filozofią wschodu, nie posiada także liczb i rodzajów. Tak więc ten sam wyraz tà może znaczyć zarówno ojciec, matka, ojcowie, matki, oraz rodzice.

Tak więc jak odróżniać to między sobą? Głównie z kontekstu. Można też dla oznaczania liczby użyć liczebników, a dla oznaczania rodzajów (jeżeli występuje potrzeba ich rozróżnienia) używa się słów, których reguła nieoznaczania rodzajów nie obowiązuje. Najpopularniejsze z nich są to rèn - mężczyzna i nan - kobieta. Tak więc tà rèn (lub w pisowni łącznej - tàrèn) znaczy ojciec, a tà nan (lub tànan) - matka.

Więcej o gramatyce - szyku zdania, oraz o słowach w następnym poście.

Zyx

Mam małe zastrzeżenie ad. sekcji "Spółgłoski". Z tego, co napisałeś, tak naprawdę wynika, że żadna ze spółgłosek nie jest wymawiana inaczej, niż w języku polskim. Różnice dotyczą sposobu zapisywania części z nich alfabetem łacińskim, ale to nie obliguje do pisania o różnicach w wymowie. Precyzji przekazu nigdy za wiele Smile

.

Rémy

Zapisuje się go literami łacińskimi, czy to tylko transkrypcja?

Vilén · Gość

Vilén · Gość

Gramatyka - ciąg dalszy:

Jak już wspomniałem, hański jest językiem analitycznym. Tak więc cała gramatyka opiera się na szyku zdania. dla zdań oznajmujących jest on prosty i niezmienny, chociaż może się wydawać dziwny. Jest to VOS: orzeczenie-dopełnienie-podmiot. Tak więc:

Lang han dà xa. - Ja mówię hańskim.

Kolejną ważną rzeczą jest to, że w zdaniu mogą występować dwa, a nawet trzy (ta część jest niestety niedopracowana, więc zgłębiał się nie będę) dopełnienia! Jak to możliwe? Przypuśćmy, że chciałbyś po hańsku powiedzieć Ja daję ziemię ojcu. Wtedy użyjesz właśnie podwójnego dopełnienia - na pierwszym miejscu dasz to, co wyrażone mianownikiem (ziemię), a na drugim to, co celownikiem (ojcu):

Dáng téng tà rèn xa.

Kolejną ważną rzeczą jest to, że przymiotnik następuje zawsze po rzeczowniku, np: shàn dǒ - dobry władca.

c.d.n. (?)