Conlanger

Sweelinck

Witam wszystkich. Kiedyś napisałem kilka postów na tym forum i potem zaprzestałem. Ale po bardzo długiej nieobecności wracam - z nowym projektem.
Jest to język zachodniogermański, dokładniej dolnoniemiecki, w którym zaszły charakterystyczne dalsze przemiany fonetyczne i gramatyczne.
Prezentuję Wam teraz alfabet i wymowę (w X-SAMPA)
1. Alfabet:
a b c* d e f g h i j k l m n o p r s t u v w y* z
*występują tylko w digrafach i wyrazach obcego pochodzenia.
2. Wymowa:
a /A/ lub /a:/
aa /a:/
e /E/, /e:/, /{/ lub /@/
ee /e:/
ei /e_i^/
ey /e_i^/
eu /2_y^/
i /I/ lub /i:/
ie /i:/
o /O/ lub /o:/
oo /o:/
ou /o_u^/
ow /o_u^/
ö /9/ lub /2:/
öö /2:/
öw /2_y^/
u /U/ lub /u:/
uw /u:/
ü /Y/ lub /y:/
üw /y:/

p b /p b/
t d /t d/
k g /k g/
f v /f v/
s z /s z/
h /x/
m n /m n/
l r j /l r\** j/
ng /N/
ck /k/
ch /x/
sk /S/
** /r\/ przed samogłoską
/r\`/ na końcu wyrazu i przed spółgłoskami, z wyjątkiem:
rn /n`/
rt rd /t` d`/
rs /s`/
rsk /s`/

Jak więc widzicie, jedną z cech mojego języka jest retrofleksja Smile

Zaprezentuję jeszcze kilka czasowników mocnych:
bezokolicznik (forma 2. i 3. osoby) - preteritum - imiesłów czasu przeszłego
skoutn (skeutst, skeutt) – skot – skotn
kumn – kwam – kumn
hebbin (hest, hett) – hoob – habn
lein – len – linn
farn (ferst , fert) – foor – farn

Kto się domyśli ich znaczenia?
Aha, jeszcze jedno: z powyższych przykładów już widać kolejną cechę - mianowicie bardzo silna redukcja samogłosek w sylabach nieakcentowanych.

Sweelinck

Rzeczowniki.

1. Wyróżniamy dwa rodzaje gramatyczne: ogólny (połączenie męskiego i żeńskiego) oraz nijaki; a także liczby: pojedynczą i mnogą.

2. Dla rodzaju ogólnego jest rodzajnik określony 'de' i nieokreślony 'eyn'. Dla nijakiego - analogicznie - 'det' i 'eyn'. Liczba mnoga ma tylko rodzajnik określony - 'de'.

3. Tworzenie liczby mnogiej odbywa się na zasadzie dołączenia sufiksów.Oczywiście Smile

nie ma na to reguły.

-er - otrzymują rzeczowniki, które wywodza się już od pragermańskiego.
de berg - góra > de berger - góry
det ey - jajko > de eyer - jajka

-s - otrzymują rzeczowniki nowsze, które powstały od innych cześci mowy lub na drodze zapożyczeń. Tę końcówkę dostają też rzeczowniki 'starsze', kończące się na '-e', '-er', '-l', '-m', '-n' (tylko te z nie pochodzące z rdzenia).
de nagl - pazur > de nagels - pazury
W powyższym przykładzie '-l' nie należy de facto do rdzenia. Stoi zaraz po 'g' ponieważ nastąpiła ty regukcja nieakcentowanego 'e'. Jednak po dołaczeniu końcówki '-s', 'e' wraca z powrotem.

-przegłos - orzymuje pewna grupa bardzo starych rzeczowników.
det or - ucho > de ör - uszy
de gans - gęś > de gens - gęsi

4. Są 3 przypadki gramatyczne: mianownik (nominativus), dopełniacz (genetivus) oraz objectivus, który łączy cechy biernika i celownika. Deklinacja jest bardzo uboga, odmienia się tylko rodzajnik 'de' w liczbie pojedynczej, a rzeczownik otrzymuje końcówkę tylko w jednym wypadku.

- deklinacja z rodzajnkiem określonym:
nom. de - det - de
gen. des - det - de
obj. den - det - de

przykłady:
de mensk - człowiek
sg. - pl.
nom. de mensk - de mensker
gen. des mensk - de mensker
obj. den mensk - de mensker

det jeer - rok
sg. - pl.
nom./gen./obj. det jeer - de jeers

- deklinacja z rodzajnikiem nieokreślonym:
nom. eyn - eyn - -
gen. eyn (-s) - eyn - -
obj. eyn - eyn - -

przykłady:
de hond - pies
sg. - pl.
nom. eyn hond - honder
gen. eyn honds - honder
obj. eyn hond - honder

det ey - jajko
sg. - pl.
nom./gen./obj. eyn ey - eyer

Chciałem zwrócić uwagę, że dopełniacz jest w ogóle rzadko używany i do tego właściwie tylko z rzeczownikami rodzaju ogólnego. Dzieje się tak ze względy na brak jakiegokolwiek wskazania w rzeczownikach rodzaju nijakiego i w liczbie mnogiej. Ważne jest jeszcze to, że przy dołączaniu końcówki dopełniacza do rzeczowników zakończonych na '-l', '-m', '-n' , pojawia się dodatkowe 'e' (por. liczba mnoga): nom. eyn fogl - ptak > gen. eyn fogels - ptaka. Przy rzeczownikach zakończonych na '-s', '-sk', lub '-rsk' dodajemy apostrof, zamiast 's', na przykład: nom. eyn fisk - ryba > gen. eyn fisk' - ryby.

Poniżej zamieszczam małą listę rzeczowników 'starszych'. Wszystkie pochodzą z pragermańskiego, więc nie dziwcie się, że bardzo przypominają ich odpowiedniki w innych językach.

ben, de (pl. -er) – kość
berg, de (pl. -er) – góra
erd, de (bez pl.) – ziemia
ey, det (pl. eyer) – jajko
fisk, de (pl. -er) – ryba
feder, de (pl. - s) – pióro
foot, de (pl. fööt) – stopa
gans, de (pl. gens) - gęś
hond, de (pl. -er) - pies
hals, de (pl. -er) - szyja
jeer, de (pl. -s) - rok
man, de (pl. men) - człowiek, mężczyzna
regn, de (pl. -s) – deszcz

Jeśli macie ochotę, możecie spróbować je poodmieniać Razz