Conlanger

Kwadracik

Fiubźdźu (fb. "piękny język") jest ergatywnym językiem aglutynacyjno-fleksyjnym, cechującym się też mutacjami spółgłosek.

Fonologia

p b t d k g /p b t d k g/
f s ś z ź h /f s ɕ z ʑ x/
ć dź /tɕ dʑ/
m n ń /m n ɲ/
l r j /l r j/

a e i o u /a e i o u/

Z fonotaktycznego punktu widzenia, język fiubźdźu nie lubi na początku słowa samodzielnie stojących s, ś, z i ź. Dlatego słowo "Zimbabwe" np. jest zapożyczone jako Bzimbabve. "V" występuje jedynie w zapożyczeniach, w towarzystwie innych zwartych samogłosek.

Rzeczowniki

Rzeczowniki odmieniają się przez dwie liczby (pojedynczą i mnogą) i trzy przypadki (ergatyw, absolutyw i poimkownik - postpositionalis). Ergatywu używa się do oznaczenia wykonawcy czynności, poimkownik stoi przed poimkami (choć niekiedy też samodzielnie, z niektórymi czasownikami!), absolutyw zaś występuje wszędzie indziej.

Przykład odmiany słowa mężczyzna - bubel

erg. poj. bublak, mn. bublaki
abs. poj. bubel, mn. bubli
poim. poj. bublu, mn. bubluh

W poimkowniku liczby mnogiej dostrzec możemy końcówkę "-h": historycznie jest to /j/, ale na końcu wyrazu zmienia się ono w /h/ (są wyjątki).

Zasadniczo zmiany samogłoskowe dotyczą albo zmiany na końcu wyrazu (jak j > x), albo zmian przed samogłoskami (jak r > ź, w np. abs. buger, erg. bugźak, czyli przyjaciel)

Do tego dochodzą nieregularne zmiany tematu, np. "ojciec": abs. paćor, erg. paźdźak.

Przymiotniki

Przymiotniki odmieniają się jak rzeczowniki, z tym, że we frazie odmienia się przez przypadek tylko ostatni wyraz frazy rzeczownikowej. Wszystkie wyrazy odmieniają się za to przez liczbę.

Szyk jest, poza tym, wolny. Dlatego w ergatywie możemy mieć fiu bźdźuk (piękny język) albo bźdźu fiuk (język piękny).

Czasowniki

Są dwie klasy czasowników, które w bezokoliczniku mają końcówkę twardą [/b]-k[/b] (zwykle, gdy poprzednie samogłoski są miękkie) lub miękką -ć (gdy są one twarde). Wzory odmiany na przykładach pupeć ("dawać") oraz bźdźuk ("mówić w języku"):

1. poj. pupća, mn. pupćah
2. poj. pupći, mn. pupćah
3. poj. pupa, mn. pupah

1. poj. bźdźuka, mn. bźdźukah
2. poj. bźdźuki, mn. bźdźukah
3. poj. bźdźu, mn. bźdźuh

Jak widać, pierwsza i druga osoba liczby mnogiej są takie same.

Zaimki

Zaimki odmieniają się jak rzeczowniki, z tym, że zaimki mnogie odmieniają się jak rzeczowniki liczby mnogiej. Zaimki to np. buc ("ja") albo kuć ("my").

Przykładowe zdania

(szyk zdania jest wolny, ale zwykle ma formę SOV)

Bublak kups bugźu-pśiku pupa.
"Mężczyzna dał kwiat przyjacielowi."

Kućak kupsi bugźuh-pśiku pupćah.
"Daliśmy kwiaty przyjaciołom."

Buc bugźu-kuku bajduća.
"Rozmawiam z przyjacielem."

Mônsterior

To gaworzenie dziecka? Wink

pittmirg

Kwadracik

Spółgłoski. Spółgłoski!

bandziol20

czepialstwo. samogłoski też mogą być miękkie.
tu chodzi o to że należą do szeregu przedniego (e, i, umlauty) to mamy po nich -ć
z kolei przed szeregiem tylnym ( a, o, u, y) - mamy po nich k. Razz

Kwadracik

Nie, bo chodziło mi o spółgłoski przedże tymi samogłoskami Wink

Choć teoretycznie, co rzeczesz, możliwem jest.

BartekChom

Według mojej teorii przed [i i_- i_o I e] i ich zaokrąglony odpowiedniki nie może być fonetycznie twardych spółgłosek. Nic innego nie przychodzi mi do głowy. A i na tę teorię ktoś pewnie będzie narzekał.

Mścisław Ruthenia

Fajny ten język. Pracujesz jeszcze nad nim? Chętnie bym się go nauczył.

Kwadracik

Mogę do niego wrócić jak będę pamiętał... Razz