Conlanger

milosz

a teraz kolejna lekcja... i dodam jeszcze dwa punkty dotyczące wymowy... pmva mnie natchnął do tego żeby jednak wziąść coś z irlandzkiego!

SCHWA

Gdy l, r lub m jest przed b, bh, g lub m – w słowie, pomiędzy tymi literami jest wymawiana samogłoska, której nie zapisuje się normalnie w wyrazie. Nazywamy to „schwa” i występuje to między innymi w języku angielskim, niemieckim i węgierskim. Tym dźwiękiem nazywanym „schwa” jest dźwięk przypominający „uh” z bardzo krótkim h, na tej samej zasadzie działa język szkocki, a wielu Szkotów mówiąc po angielsku nadal mówi „filuhm” zamiast „film”.

RÓŻNOŚCI

Dźwięki „gh” i „dh” nadają niekiedy dźwiękowi brzmienie podobne do angielskiego słowa „eye”.

ZAIMKI OSOBOWE W CZASIE TERAŹNIEJSZYM, PRZYPADKU PIERWSZYM I

Zaimki osobowe w języku * * są najważniejszą rzeczą i najtrudniejszą z tych, które dotyczą czasowników i ich koniugacji.

- Po pierwsze: przy każdym czasowniku użytym w zdaniu musi być zaimek osobowy! Zaimki osobowe są używane po czasowniku nie przed nim! Zaimki osobowe nie mogą się powtarzać w tym samym zdaniu!
- Po drugie: każdy czas ma swoje zaimki osobowe! Użycie zaimka osobowego w innym czasie niż czasownik jest ogromnym błędem!
- Po trzecie: ogrom czasowników może zostać użytych tylko z odpowiednimi zaimkami! Użycie przy nich innego zaimka niż trzeba było - może zmienić znaczenie słowa, lub sprawić, że czasownik całkowicie straci znaczenie.
- Po czwarte: zmienienie miejsca zaimka w zdaniu (zamienienie go miejscami z czasownikiem może spowodować zmianę znaczenia słowa w przypadku zaimków drugiej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego, lub w przypadku innych zaimków - sprawić, że czasownik stanie się użyty bezsensownie.

zaimki osobowe czasu teraźniejszego w liczbie pojedynczej:

ja I - mé, meu, méi, mío, mói, meá [mej me meji-e mee mu-ii meejj]
ja II - dé, deu, déi, dío, dói, deá [dej de deji-e dee du-ii deejj]

ty - túi [tuui]

ono, on - útt, úttce, úh, úi, úóit [utt uttce uh u-je u-it]

męskoosobowy - éne [ejne]

żeńskoosobowy - éneaoi [ejneii]

my - tiui, tiai, tio, teái [tijeu tjiei ti taa-i]

wy - kíelli, kítos, kími, kíeái [kyjelli kyjtosz kyjmi kyjaa-i]

ono (l. m.), oni, one, "forma grzecznościowa" - úst, úist, éillíge [uus uu-jes ejillyjge]

Zauważ "pogrubione" litery w zapisie fonetycznym. Są to zaznaczone wyjątki w wymowie słów w języku * *.

JAK KORZYSTAĆ Z ZAIMKÓW OSOBOWYCH

JA I, JA II
Ja I i ja II są używane w zależności od tego jakiego typu czasownikiem się aktualnie posłużyliśmy: modalnym (II), niemodalnym (I).
TY
Ty jest bardzo problematycznym zaimkiem. Ma tylko jedną formę i jako jedyny wpływa na drugi wyraz (czasownik i/lub wyraz następujący po nim) poprzez aspirację i/lub eklipsję.
ONO, ON
Ono, on oznacza także "to", ale tylko w pewnych sytuacjach! Forma "úi" [u-je] służy też jako forma wołacz informująca nas o tym że coś jest "przypuszczalne/prawdopodobne", a więc mówiąc "úi -w sobotę-" współrozmówca zrozumie, że nie chodziło ci o zdanie "ono/on -w sobotę-" tylko o wyrażenie "prawdopodobnie/przypuszczalnie -w sobotę-".
MĘSKO- I ŻEŃSKO- -OSOBOWY
Męskoosobowy i żeńskoosobowy zaimek często występuje na końcu zdania, po przecinku. Informuje o tym, że użyty w zdaniu czasownik ma formę żeńską lub męską (polskie - "byłem" a "byłam"). Można go użyć tylko gdy czasownik(i) w zdaniu są jednej z tych osób:
- 1, 2, 3 osoba czasu teraźniejszego liczby pojedynczej
- 1 osoba czasu teraźniejszego liczba mnoga
Podobną notkę dam później przy omawianiu innych czasów, gdyż ta własność się zmieni!
Zaimka żeńskoosobowego używamy też zamiast polskiego zaimka "ona", ale jest to staromodna wersja tego słowa i zwracamy się tak raczej do starszych kobiet i zamężnych kobiet. Do koleżanek, rówieśniczek mówimy na "on", lecz trzeba zauważyć, że mówiąc "była" ("była" w czasie teraźniejszym - nie ma swojego ospowiednika w języku polskim, więc w tłumaczeniu będę to zapisywał jak "była-jest"!) użyjemy czasownika z zaimkiem "on", ale na końcu zaimek osobowy będzie żeński:
czasownik + zaimek "on" ............. + , zaimek "żeńskoosobowy" = "była-jest"
MY, WY
Zaimek my i wy są używane do określenia swoich polskich odpowiedników - "my" i "wy".
ONO (l.m.), ONI, ONE, "FORMA GRZECZNOŚCIOWA"
Są to zaimki zastępujące polskie "oni" i "one" ale może oznaczać także "ono" w liczbie mnogiej i może być formą grzecznościową.
Formą grzecznościową jest głównie zaimek "éillíge" [ejillyjge] chociaż może nią być każdy inny z tej grupy. Tworząc formę grzecznościową dla dowolnej osoby z czasownika w danym zdaniu - dodaje się ten zaimek na końcu tego zdania po przecinku. Można używać tego zaimka też na końcu (po przecinku!!!) każdego zdania, który nie ma czasownika g`woli bycia uprzejmym.

Czasu póki co nie mam... jutro dam resztę drugiej lekcji