Conlanger

Kwadracik

Kinran yasi to mój niedawno stworzony, minimalistyczny język będący pseudo-IAL'em (nie brać mnie za słowo!), opartym lekko na wszelkiego rodzaju kreolach.

Fonologia

Kinran yasi posiada 3 samogłoski i 8 spółgłosek:

a i u /a i u/

p t k s n r w y /p t k s n ɾ w j/

Struktura sylaby to (C)V(N), gdzie N to /n/. Słowa pod względem budowy można generalnie podzielić na gramatyczne (jednosylabowe) i leksykalne (dwusylabowe). Nie ma słów dłuższych niż dwie sylaby, wyłączając zapożyczenia. Akcent pada na pierwszą sylabę.

Morfologia

Kinran yasi jest niemal całkowicie analityczny (choć w gruncie rzeczy niektóre partykuły można analizować jako prefiksy). Jedynym wyjątkiem są nieliczne przykłady jednosylabowej reduplikacji, np. sansan (oni), od san (on).

W pozostałych przypadkach, słowa złożone są tworzone przez następujące po sobie wyrazy, gdzie wyraz określony stoi na końcu. Reduplikacja słów ma kilka zastosowań, poza emfazą najczęściej tworzy słowa pochodne o sensie abstrakcyjnym lub koletywnym (np. dobry - utan, dobro - utan utan).

Kategorie gramatyczne, takie jak liczba i czas, są wyrażane partkułami / przyimkami. Nie jest ich zbyt wiele (przez ograniczoną fonetykę) i większość ma szerokie znaczenie metaforyczne (np. nu znaczy "do", ale też "dla") Bardziej skomplikowane przyimki są zastępowane konstrukcjami analitycznymi, np. "zamiast" to ki paru su (w miejscu, por. ang. "in place of").

Składnia

Szyk zdania w kinran yasi to SVO. Przymiotniki, przysłówki i innego rodzaju wyrazy określające stoją przed głównymi rzeczownikami / czasownikami, chyba że są wyrażane przyimkiem (wtedy zawsze stoją za).

Przymiotniki stojące po rzeczownikach służą w charakterze orzeczenia. Konstrukcje modalne są wyrażane partykułami. Partykuły zasadniczo służą też do wprowadzania zdań podrzędnych.

Nie ma specjalnej konstrukcji ani partykuł dla zdań pytających i rozkazujących, są one oznaczane tonem wypowiedzi. Zdania rozkazujące mogą też być pozbawione podmiotu.

Przykłady

Tu ansa pa ya usin kurin ta puna ki urun urun ta wa nuntan. Sansan pa ya an punwa wiran wiran ta tin uni ansa nu ansa ki nawi su arin arin.

Mniej lub bardziej dosł.: "Wszyscy ludzie byli urodzeni wolni i rowni w godności i prawach. Oni dostali rozum i powinni działać człowiek człowiekowiw duchu braterstwa."

Tin sa kunyan kunyan, sin Isipirantu sura ri unwi unsan "dido" ki paru su ku in sipa uya unsan "dodo".

"Nie wiadomo (nie ma wiedzy), dlaczego Esperanto używa formy słowa "dido" zamiast bardziej międzynarodowej (światowej) formy "dodo"."

Wa isa, kin risin unsin, kun sansan rankin, pusu, ki kinran kinran ki ri wa usa su ri wa upi.

"Mężczyźni, którzy otwarcie mówią, co (oni) myślą, są śmieszni, przynajmniej (w małości) w oczach kobiet."

(jak komuś się bardzo nudzi, może spróbować odkryć znaczenie poszczególnych słów w powyższych zdaniach - interpunkcja, przynajmniej w ostatnim zdaniu, bardzo pomaga...)

Kwadracik

Postanowiłem dorzucić jeszcze jedną zasadę gramatyczną, a mianowicie, jeśli czasownik jest oddzielony od podmiotu, przed podmiotem można wtrącić zaimek osobowy odpowiadający podmiotowi (zwykle trzeciej osoby l.p.). W zdaniach bezpodmiotowych, tak samo dzieje się z tin, czyli "tam / tutaj". Podobnie, można wtrącić zaimek po podmiocie i przed rzeczownikiem, z którym jest zrównany, podobnie do zastosowania copuli "być".

Parę przykładów z monologu Hamleta:

ri san upin upin
"To (ono) pytanie"

Ta ki untu tin ipin sansan
"I w walce (tam) skończyć je"

Wg. powyższej zasady, przykład z mężczyznami otwarcie mówiącymi powinien wyglądać:

Wa isa, kin risin unsin, kun sansan rankin, sansan pusu, ki kinran kinran ki ri wa usa su ri wa upi.

"Mężczyźni, którzy otwarcie mówią, co (oni) myślą, (oni) są śmieszni, przynajmniej (w małości) w oczach kobiet."