Conlanger

Feles

Fonologia
- bardzo zmodyfikowana wersja czternastkowca [m n ŋ] [p t tʃ k] [f s ʃ h] [w ɹ j] + [a e o ə i u]
- zachowuje graniczną ilość fonemów

Samogłoski
- a /a/ [a ɑ ɐ æ]
- e /e/ [e ɛ æi aj]
- i /i/ [i ɪ ɨ y]
- o /o/ [o ɔ ɑu aw]
- u /u/ [u ʊ ʉ ɯ]

Spółgłoski nosowe
- m /m/ [m ɱ]
- n /n/ [n ɳ ɲ ŋ ɴ]

Spółgłoski zwarte
- p /p/ [p pʰ p̪ ɸ]
- b /b/ [b b̥̥ β]
- t /t/ [t tʰ ʈ θ]
- d /d/ [d d̥ ɖ ð ɾ]
- c /c/ [c tʃ]
- j /ɟ/ [ɟ ɟ̥ dʒ]
- k /k/ [k q kʰ]
- g /g/ [g g̥ ɢ]

Spółgłoski szczelinowe i przybliżne
- v /v/ [v f ʋ w]
- s /s/ [z s ɹ]
- l /l/ [r ɺ l ɽ]
- x /ç/ [ç ʃ ʒ j]
- h /h/ [h ɦ x χ ħ]

Dobór alofonów zależy od dialektu, rodzimego języka mówiącego, aktualnego nastroju etc.

Struktura sylaby:
- CV(n/t/s/l)
- w wygłosie nie rozróżnia się miejsca artykulacji, tj. /esperanto/ ~ [ɛʋ.pɛ.lam.tɔ] ~ [æɪx.pæɪ.ɽaɳ.tɑʊ] ~ [eʃ.pe.ɺaɴ.to], najczęściej tutaj znajduje zastosowanie asymilacja.

Morfosyntaktyka
- brak sztywnych pojęć podmiotu, agensa i pacjensa
- podmiot i dopełnienie zazwyczaj różnicuje się z kontekstu
- stosuje się opcjonalny poimek na dla bardziej czynnego zawodnika, np.

ba (na) emi rapu;
- ja (ba) wykonuję (emi) zadanie (rapu)
- podmiot (ba) zmienia stan (emi) dopełnienia (rapu)

ba udu rapu na;
- zadanie (rapu) męczy (udu) mnie (ba)
- podmiot (rapu) zmienia stan (udu) dopełnienia (ba)
- może być wyrażone jako rapu (na) udu ba

Jak widać poza szykiem zdania liczy się też kontekst.

Ergatywność vs. akuzatywność
- język nie jest ani wyłącznie ergatywny, ani wyłącznie akuzatywny
- z punktu języka akuzatywnego sprawdza się schemat: mianownik dostaje partykułę na, biernik zostaje bez niej
- z punktu języka ergatywnego sprawdza się schemat: ergatyw dostaje partykułę na, absolutyw zostaje bez niej

----
Czekam na wasze opinie.

pittmirg

Was? Ajens i pacjens toż to semantyka, nie możesz ich nie mieć.

Vilén · Gość

Kwadracik

Może być

"Q" dla /ɟ/ wygląda brzydko - nie można "j"? Z tego co widzę, jest wolne.

Trochę nie łapię składni - po mojemu, wygląda to po prostu jak język mianownikowy/ergatywny (do wyboru mówiącego?) z wolnym szykiem zdania i bez kategorii przechodniości.

Feles

varpho

Leto Atryda

Kwadracik

Nie jestem też ekspertem, ale chyba nikt nie będzie podstawiał [ʈ] albo [θ] dla /t/...

Feles

Kwadracik

pittmirg

Feles

Feles

uaktualnię to o kilka świeższych pomysłów.

gramatyka opiera się na systemie jednomorowych poimków o strukturze (C)V:
- obok poimka posesywnego u istnieje też poimek lokatywny i, np. ba bema-i (ja w domu); zakładam też dodatkowe słówka określające początek i cel
- są też poimki liczebne, np. a (jeden), du (dwa), ci (trzy) itd. istnieje również liczebnik mu (wiele) tworzący liczbę mnogą
- zaistnieją również poimki części mowy: to (rzecz), le (robić), np. lapu (ćwiczenie, ćwiczyć), lapu-to (ćwiczenie), lapu-le (ćwiczyć)
poimki są zapisywane z myślnikiem.

wyrazy podstawowe są dwumorowe i mają strukturę (C)VC lub (C)VCV.

Feles

to ja dodam, że pracuję właśnie o udoskonalaniem kiwu. bardzo możliwe, że za jakiś czas z mojej gmatwaniny myśli wyłonią się konkretne myśli.
na razie mam dylemat: dotychczas kiwu był skrajnie lewogłowowy, ale być może kierunek prawogłowowy jest bardziej naturalny. z kolei ten drugi może powodować takie niezrozumiałe kompoundy jak w niemieckim. generalnie w "starym kiwu" zaczyna się od najważniejszego i wygląda to mniej więcej tak: rzeczownik+przymiotnik+liczebnik+partykuła.
no i - z najnowszych reform - nie ma już fonemu /dʒ/ w kiwuskim. został zastąpiony głoską /j/, msz. łatwiejszą i popularniejszą.
no i wyrazy podstawowe są z reguły dwusylabowe, nie tylko dwumorowe.

ech, obym sporządził ostateczną listę partykuł. i wziął się do roboty, o co zabiega RWHO.

BTW, 2500-ny post. RWHO ma natomiast 1800.
obsesja.

Canis