Conlanger

Rémy

Nie mam za dużo, właściwie tylko alfabet i fonetykę ;P

a á à ã [ a a: wa ã ]
b [ b ]
c č [ ʦ ʧ ]
d ď [ d dʲ ]
e é è ẽ [ ɛ ɛ: we ɛ͂ ]
f [ f ]
g [ g ]
h ch [ ɦ x ]
i í ì [ i i: wi ]
j [ j ]
k [ k ]
l ľ [ l ʎ ]
m [ m ]
n ň [ n ɳ ]
o ó ò õ [ ɔ ɔ: wo ɔ͂ ]
p [ p ]
r ř [ r r̭ ]
s š [ s ʃ ]
t ť [ t tʲ ]
u ú ù [ u u: wu ]
v [ v ]
y ý [ ɨ ɨ: ]
z ž [ z ʒ ]

Wiktor

Rzeczywiście nie za dużo, ale niecierpliwie czekam, będąc osobnikiem, który ostatnio się rozmiłował w językach słowiańskich...
Ps. I jest tʲ - co za radość Very Happy

Silmethúlë

Rémy

O [ ɲ ] mi chodziło, głupie ogonki. Właśnie obmyślam jak by tu go odróżnić od innych. Może jakieś germańskie albo węgierskie niuanse gramatyczne?

zavadzky

Proponuję umiejscowienie go na południe od rusińskiego i czerpanie z węgierskiego i rumuńskiego na przykład, tak jak i z ukraińskiego, przez co stałby się językiem południowowschodniosłowiańskim.

Sam kiedyś robiłem taki szkic, doceń więc moje zrzeczenie się praw Razz

Pijotrfieczerst · Gość

To zabrzmiało jak "znaj łaskę pana" :wink:
A jakby to było w tym języku?
"Znať panovú slitovaňe"?

Rémy

Może najpierw coś prostszego, np. być Razz

byť [bɨtʲ]
jó jesem
ty jeseš
ón, óna, óno jese
my jesemy
vy jeseť
óni, óne, óna jesã

W wersji potocznej będzie to: sem, seš, se, semy, seť, sã. Końcowe "ã" zachowuje nosowość i jest akcentowane.

Rémy

Nazwa języka brzmi vojèvodeňskí lub vojèvodeňčina i za sugestią Seiphela został umieszczony blisko Węgier i Rumunii, w Wojwodinie (Vojèvoďina). Zasadniczo stanowi oddzielną grupę języków słowiańskich, bo pasuje w sumie do każdej. Cechą charakterystyczną są liczne węgierskie ślady w gramatyce i rumuńskie w słownictwie, a także możliwość składania bardzo długich słów, tak jak w językach germańskich.

Z węgierskiego wzięła się np. poszerzona deklinacja:
mjáno - kto? co?
vlastnik - kogo? czego?
vnitřnik - w kim? w czym?
pochóznik - skąd?
célec - ku komu? ku czemu? do kogo? do czego?
mjástnik - na kim? na czym?
trupnik - z kim? z czym?
zapišnik - o kim? o czym?
dajťnik - komu? czemu?
vèžnik - kogo? co?
volajnik - wołacz

Kilka rodzimych rumuńskich słówek które przeniknęły do wojwodińskiego, oraz tych, które się w tym języku pojawiły za sprawą rumuńskiego:
kynciť (cânta) - śpiewać, brýnza (brânza) - ser, lípsovať (lipsa) - brakować, zbórať (zbura) - latać, òraš (oraş, węg. varós) - miasto

Silmethúlë

Rémy

Też tego nie wiem Razz

wyrwało mi się pod polskim wpływem Razz

Rémy

Prosta deklinacja na modelu kochanego słowa dóm (dom, katedra)
przypadek - poj. - mn.
M. dóm - dómy
Vl. dómu - dómú
Vn. dóma - dómã
P. dóme - dómóv
C. dómuv - dómuvich
M. dómí - dómich
T. dómom - dómam
Z. dómov - dómach
D. dómovè - dómovèm
Vè. dómi - dómy
Vo. dóma! - dómy!

Vilén · Gość

Rémy

Trupnik od słowa trupa - grupa Wink

Qrczak

Wydaje mi się, że żaden język indoeuropejski nie wykształcił więcej niż 7 przypadków — tyle, ile było w praindoeuropejskim. Innymi słowy, od tysięcy lat przypadki tylko zanikają, nowe się nie rodzą.

Podobnie jak kończyny i palce u kręgowców.

pittmirg

Sanskryt miał 8, dla PIE też się rekonstruuje 8 ("polskie" + ablatyw); jezyk litewski rozwinął aż 10 (choć obecnie niektóre są uważane za przestarzałe/dialektalne).