Conlanger

varpho

- Neal Stephenson: Zamieć (Snow Crash) - ważną rolę w fabule odgrywa język sumeryjski.
- Mel Gibson i jego filmy - w sumie główny powód, dla którego obejrzałem Pasję czy Apocalypto, to dialogi po aramejsku i w jednym z majańskich.
- Gwiezdne wrota (Stargate) - trochę staroegipskiego. i fajne hieroglify na tych wrotach.
- Kod DaVinci - trochę o symbolach różnych, ambigramach itd.
- Startreka jakoś nie oglądałem jeszcze, w każdym razie nie w całości. warto? dużo tam klingonią? Very Happy

BartekChom

Henryk Pruthenia

"Saga o wiedźminie" Sapkowskiego. W niektórych częściach dość dużo Starszej Mowy.

PS: Czy ktoś się tym jęzkiem zajmował (mówię o SM)?

Silmethúlë

"Ktoś" tak, nawet na necie są publikowane jakieś strzępki gramatyki... Problem jest taki, że praktycznie nic nie wiemy o fonologii tego języka. No i sam Sapkowski mało o tym języku wie Razz

. Ale słownictwa trochę w "Wiedźminach" jest, bardzo prostą gramatykę da się odtworzyć. Sam kiedyś chciałem to zrobić, a zabrakło mi cierpliwości do zaznaczania i wypisywania fragmentów, i pomysł naprawdę szybko porzuciłem Razz

.

Kwadracik

Taaak... pewnie wyszedł by polski odpowiednik języków Paoliniego (dla nierozumiejących: proponuję wejść na Zompist Bulletin Board i spytać co forumowicze sądzą o conlangu z Eragona).

A co do Mela Gibsona... eh, aramejski to istny konlang, a łacina brzmiała fajnie we włoskiej wymowie kościelnej Razz

Sam pomysł doceniam. Brakuje mi np. "Rzymu" (serialu) po łacinie*, choć grupa zapaleńców stworzyła doń łacińskie napisy.

* Albo niech przynajmniej czytają na jeden sposób łacinę w tle, bo niekiedy jest po klasycznemu, a niekiedy żałosny angielski w rodzaju "Mater Dajana (Diana)".

Henryk Pruthenia

Kwadracik

Przypomniało mi się, że jakiś anglojęzyczny zapaleniec dorobił gramatykę do języka Lapine z "Wodnikowego Wzgórza". Ciekawe o tyle, że zrobił w niej parę podstawowych błędów kłócących się nawet z tymi "strzępami" występującymi w książce (np. sylflay na syl+flay, kiedy wg. książki wyraźnie powinno być sylf+lay).

Tak więc "Wodnikowe Wzgórze" to też nadający się kultem. Jest to zasadniczo książka dla dzieci, ale spodobało mi się np. padające w pewnym momencie w książce wtrącenie "sylflay hraka", co jest piękną lapinowską cenzurą "eat shit" Razz