Conlanger

golem

Witam
Chciałbym stworzyć swój pierwszy conlang, mający imitować języki naturalne. Zdecydowałem, że będzie to język ergatywny. W związku z tym mam pytanie: jakimi cechami (poza samą ergatywnością Smile

) charakteryzują się takie języki?

Toivo

E... nie za bardzo rozumiem pytanie.

Żadnymi szczególnymi. Język ergatywny, to taki, który jest ergatywny, czyli używa systemu absolutyw-ergatyw zamiast systemu mianownik-biernik. Nie implikuje to żadnych dodatkowych cech, typu aglutynacyjność, posiadanie liczby podwójnej, brak czasu przeszłego, posiadanie /ɬ/, czy nie wiem co jeszcze Wink

Do języków ergatywnych należą naprawdę przeróżne języki z różnych rodzin.

Kwadracik

Języki ergatywne posiadają anypasyw zamiast pasywu, ale nie jestem ekspertem w sprawie tego, czym to tak naprawdę jest Smile

Zapewne będą też różnice w derywacji - np. angielski sufiks "-er" jest typowo nominatywny, bo obejmuje kategorię zarówno wykonawcy i doświadczającego, czego w języku ergatywnym raczej by nie było. Choć dla porównania, angielski sufiks "-ee" może oznaczać zarówno przedmiot (np. "killee") jak i doświadczającego (np. "escapee"), co jest już bardziej typowe dla języków ergatywnych.

bandziol20

słyszałem, że język ergatywny implikuje brak czasowników tranzytywnych i intranzytywnych na rzecz agentywnych i faktywnych, ale może to bujda Razz

Toivo

No tak, ale to chyba rozumie się pod nazwą "ergatywność", bo to nieuchronna konsekwencja używania takiego systemu. Mówiłem, że źle zrozumiałem pytanie Wink

pittmirg

golem

A czy dałoby się stworzyć język jednocześnie ergatywny, a jednocześnie analityczny? Pytam, bo w językach ergatywnych wystepują przynajmniej dwa przypadki, a języki analityczne, o ile się orientuję, jako takich przypadków nie mają, choć ja w swoim conlangu chciałbym wprowadzić ergatyw (lub absolutyw) w postaci rzeczownika poprzedzonego "słówkiem pomocniczym" (partykułą? przedimkiem? przyimkiem? ciężko mi to nazwać, bo terminologii lingwistyczej jestem raczej zielony Wink

).

Jeszcze jedno pytanie: czy istnieje logiczny przymus oznaczania któregoś z tych dwóch przypadków (ergatywu i absolutywu) bardziej? Pytam, bo planuję nie mnożyć niepotrzebnie "słówek pomocniczych", zamierzam więc pozostawić drugi przypadek nieoznaczonym.

BartekChom

Toivo

Artaxes

Zawsze można spróbować oznaczyć agensa poimkiem :wink: .
Japoński (wiem, nie jest to najtrafniejszy przykład) oznacza przypadki poimkami.

pittmirg

golem

Czy istnieje jakaś logiczna zależność między szykiem zdania nieprzechodniego a szykiem zdania przechodniego w językach ergatywnych? Tzn. czy bardziej logiczne jest rezerwowanie pierwszej pozycji w zdaniu dla podmiotu, niezależnie od przypadka, w jakim jest wyrażony, czy dla rzeczownika występującego w którymś z przypadków ergatyw i absolutyw? Zaznaczam, ze mam na myśli hipotetyczny (lub nie) analityczny język ergatywny.

BartekChom

Podmiot zawsze jest w absolutywie (przynajmniej na tyle, na ile jest w nominatywie w językach akuzatywnych). Jeśli nie chcesz elementów trójdzielności, to najlepiej, jeśli podmiot zdania nieprzechodniego jest tam, gdzie w zdaniu przechodnim. Przy szyku np. SOV i braku przypadków trudno powiedzieć, czy język jest ergatywny czy akuzatywny. Poza takimi oczywistościami nie widzę specjalnych ograniczeń.

Kwadracik

Mi SOV kojarzy się z najsensowniejszym szykiem dla języka ergatywnego - choć dla języka analitycznego, fakt, lepsze byłoby konkretniejsze oznaczenie "ergatywności" w składni.