Conlanger

Gość Poniedzielny

Znalazłem choć trochę czasu, aby zebrać w jedno miejsce wszystkie moje informacje o języku - nb. tak dziś wypadło, że niedziela - i z tym wiąże się problem.

Moje dzieło dotychczas nie zostało nazwane. Do dziś nawet nie użyłem wobec niego sformułowania "język". Ale jakoś szło.
Teraz potrzebuję jakoś nazwać ową mowę. Rodzi się pytanie:

Od czego wy nazywacie swoje języki? Skąd bierzecie ich nazwy? Z czym się one wiążą?

Inna kwestia. Spytałbym was również o to, od czego zacząć przy przedstawianiu mojej rzeczy, co przedstawić w jakiej formie i kolejności. Ale - oczywiście - nie dałem wystarczająco wiele informacji o tworze, aby przekazać jego pojęcie, bo właśnie tego problem dotyczy.

Mścisław Ruthenia

Feles

Mścisław, a nazwa własna? Język języczny? Smile

Jeśli zaś o mnie chodzi to chyba najczęściej inspiruję się już istniejącymi nazwami.

Canis

Ja nazwy zawsze daję aprioryczne. Patrząc na to, co moja i bliższa i starsza rodzina robi z polskim, nie ufam poglądowi "wszystko musi mieć etymologię". Po prostu jak coś wymaga nazwy, to tworzy się słowo, które brzmi dziwnie tylko dlatego, że nie istniało wcześnej. Zwłaszcza, jeśli są to miejscowości lub jakieś narzędzie, które dla innych nie ma znaczenia. Albo jakiś element o dużej wartości emocjonalnej, np. jakiś kamień. Wtedy czasem daje się nazwy znikąd, może kojarzy z innym słowem, ale to słowo się przekręca nie do poznania (przypomina mi się siostra, która słowo ze sławnej niegdyś reklamy Gerappa przekręciła na "Nieorõpeã" Razz

).

Mój ahtialański nazywa się "aylláwai" (wg najnowszej ortografii łacińskiej, pierwszej udanej w historii tego języka), co nie ma źródła, a podana na wiki etymologia to doszukiwanie się dziury w całym ahtialańskich naukowców.

Drugi język, aswa, nazwa pochodzi od "ayżin tua" z wersji 1.0 języka (teraz mamy 4). Nadal nie ma etymologii.

Co oczywiście nie znaczy, że etymologii nie może być Wink

Co do kolejności prezentacji: najpierw ideologia, potem fonetyka+alfabet, a dalej co dusza zapragnie, zazwyczaj gramatyka.

Mścisław Ruthenia

ale w apriorycznych czasami ciężko napisać jakąś ideologię/podstawę

varpho

Mścisław Ruthenia

JA tam ostatnio upodobałm sobie neologizmy wyprowadzane nie ze współczesnej polszczyzny, tylko z innych słowiańskich.

pittmirg

Dynozaur

Nevenlanch - ten twór nie miał nazwy cholernie długo... Jego nazwa została wymyślona na szybko, z potrzeby chwili i oryginalna za mocno nie jest - znaczy tyle, co "nowomowa". Ciekawe jest jednak to, że według zasad obecnego Nevenlancha to złożenie jest... niepoprawne, bo powinno się w takich złożeniach usuwać przymiotnikowe -n (w Nevenlanchu wszystkie przymiotniki kończą się na -en), więc powinien teoretycznie to być "Nevelanch". Ale jako świadectwo przeszłości zostaje.

Halkieung (東風/할키응) - mój drugi (chronologicznie) conlang, który obecnie leży w głębokiej odstawce (w sumie nie jest nawet szkicem, ale porzucony też nie jest. Może jak przypatrzę się dokładniej Rangyayu, to go wzkrzeszę). Jest to język spokrewniony z Akiyngiem RWHâ, i to Akiyng był właśnie pierwszy (miał to być spólny projekt, potem nastąpił rozłam). Nazwę, jeżeli dobrze pamiętam, wymyślił RWHÔ podczas burzy mózgu, z wieloetapowego przerabiania jakiegoś aprjorycznego wyrazu. To, że "kiyng" znaczy wiatr (a hal- - wzchód) wymyśliliśmy już dużo później.

Zimny (zimnų įzyk) - w tej nazwie nie miałem nic do gadania. Przejąłem ją od RWHâ, który sam stworzył szkic, nazwał go. Ja następnie miałem pomóc RWHû w doprowadzeniu tego języka "do ludzi" (to było wtedy, kiedy próbowano wzkrzesić Panslawję, nie udało się oczywiście), a w końcu przejąłem go całkowicie. Niektórzy prosili mnie o zmianę tej nazwy, bo jest głupawa. Może i jest, ale niech już zostanie. Co ciekawe, istnieją dwa polskie egzonimy tej nazwy - "język zimny" i "język zimy". Ten dualizm przejąłem już po RWHû (nie wiem, skąd to się wzięło, ale wiem, że miał w tym udział jakiś nacisk z strony jakiegoś użytkownika) i wymyśliłem do niego wytłómaczenie - zimickie słowo "zimnų" oznacza tyle co "zimowy, związany z zimą", więc ten pierwszy egzonim jest tylko powierzchownym PSMem, a drugi - dokładniejszym tłómaczeniem znaczenia nazwy języka.

Obywatele Zimki to Zimicy, jakby co.

Język wandyjski/wandowski (Vanstine) - język z ciekawą historją, bo początkowo miał to być słowiański, naturalistyczny Nevenlanch. Im bardziej ten język rozwijałem, tym bardziej co prawda oddalał się on od tego założenia, ale fonologja i ogólna estetyka wyrazów została praktycznie ta sama, co w Nevenlanchu (stąd niektóre... nieprawdopodobne procesa fonetyczne). Nazwa jest naturalistyczna i prosta - pochodzi od nazwy Wendów - czyli niemieckiego określenia zachodnich plemion słowiańskich. Tak mówiono na Połabów, Łużyczan, tak określa się słowiańska ludność na Węgrzech (mówią oni prekmurskim djalektem języka słoweńskiego), nawet fińska nazwa Rosji (Venäjä), stąd najpewniej się wywodzi. Wybór więc był oczywisty i idealny. Pierwotnie była to jednak Vinstine (co było sensowniejsze, bo ę > in), jednak wtedy jeden z możliwych polskich egzonimów brzmiałby język windowski, więc aby oszczędzić przykrości tow. Ciupakowi, zmieniłem samogłoskę w nazwie Razz

(uzasadniając to jakąś nieregularną zmianą, żeby to uwiarygodnić postanowiłem też, że słowo "więcej" brzmi w tym języku "vantie").

Jrytjryr - to tylko język "teoretyczny", bo nie istnieje jeszcze nawet jako szkic. Tak nazwę swojego aprjorycznego masarza (z założenia ma on być w stylu orjentalnym, chociaż nie wykluczam pewnych wpływów rdzennych języków Ameryki), kiedy dojrzeję, by takowy stworzyć. Nazwa wzięła się z Barnett-Chaowskiej romanizacji kantońskiego słowa 粵語 (język kantoński). Wpadłem na to, czytając [link widoczny dla zalogowanych]. Oczywiście nazwa ta będzie wymawiana zupełnie inaczej niż w kantońskim.

Szlachtuz - to kolejny język teoretyczny, jednak w głowie mam już jakiś jego obraz (dużo jaśniejszy, niż w przypadku Jrytjryra). Jest to język polski doprowadzony do stanu masarskości. Nie jest to jednak masarskość na poziomie Jrytjryra, i ma być z założenia ściśle "nostratycki" (żadnych inspiracyj Dalekim Wzchodem, zachodem ani południem, ponadto fonologja taka jak w polskim, z tylko drobnymi zmianami [a więc nietrudna, masarstwo tego języka w gramatyce leży]). Ponadto, ma to być język wyewoluowany naturalnie (nie musi być realistyczny, byleby był pozbawiony element aprjorycznych), co trochę ogranicza możliwości (czego nie ma w Jrytjryrze). Nazwa wywodzi się od przestarzałego polskiego słowa oznaczającego rzeźnię (co podkreśla jego masarski charakter Wink

). Samo to słowo jest germanizmem - z niem. Schlachthaus.

Pingijno

Moje nazwy nie mają związku z niczym. Wymyślam nowe rdzenie. A potem tworzę związane z nazwą języka np. kraje, światy, lecz nie zawsze. Choć nie powinienem tak robić. C'nie?

Nie będę rozjaśniał etymologii niektórych języków, bo mnie pożrecie żywcem.

Feles

Ja wciąż jestem ciekaw pierwotnej nazwy ahtialańskiego.

Dynozaur

Artaxes

Ja zaś tworząc naturalistyczny conlang sięgam zazwyczaj do pewnego klucza; używam nazw rozmaitych plemion indoeuropejskich, często nie mających wiele wspólnego z tworzonym langiem. I tak Ariakis od Ariów, Skurdyjski od Skordysków, Tjachtarskos od Tenkterów. Z tymi bardziej apriorycznymi bywa różnie, na ogół są a priori (Kul, Cangi), za wyjątkiem nazw Pleromy.