Conlanger

Rémy

Anglisc Spræcs Academì hæþ ði plàsanþ oþ præsente ðe spræccurs van anglisc spræc fœr polsce beginneren.
Akademia Języka Anglijskiego ma przyjemność zaprezentować kurs języka anglijskiego dla początkujących z Polski.

Befœr begining - Przed rozpoczęciem
Przed rozpoczęciem nauki języka anglijskiego warto zapoznać się z podstawami jego fonetyki. Największe problemy Polakom uczącym się języka sprawia przede wszystkim rozróżnienie długości samogłosek oraz wymowa spółgłosek dźwięcznych w wygłosie wyrazu, a także akcent.

Język anglijski rozróżnia samogłoski długie i krótkie. Różnica ta ma czasem znaczenie przy rozróżnianiu wyrazów (np. tac - [ta:k] - dziękuję, tacc - [tak] - dach). Samogłoski anglijskie należy wymawiać długo, jeżeli występują w wygłosie (gæ - [gæ:] - iść) oraz przed pojedynczo zapisaną spółgłoską (dag - [da:g] - dzień), a także przy zapisie dwóch spółgłosek, pod warunkiem że tylko jedna z nich należy do tematu wyrazu (livst - [li:vst] - żyjesz - tematem jest liv). Samogłoskę wymawia się krótko, jeżeli stoi przed dwiema spółgłoskami należącymi do tematu wyrazu (sjurt - [ʃuɹt] - krótki), lub gdy pojedyncza spółgłoska zapisana jest podwójnie (lett - [let] - pozwolenie).

Oto wykaz samogłosek oraz odpowiadających im liter:
[a], [a:] - <a>
[e], [e:] - <e>
[ɪ], [i:] - < i >
[y], [y:] - <y>
[ø], [ø:] - <œ>
[ u ], [u:] - < u >
[ɔ], [o:] - <o>
[æ], [æ:] - <æ>

W języku anglijskim istnieje też pięć dyftongów:
[æu] - <au>, <eu>
[æi] - <ei>, <eg>
[ʌu] - <ou>
[ij] - <ig>
[øi] - <oi>, <og>

Przy wymawianiu spółgłosek, najważniejszą zasadą jest pamiętanie o dźwięcznej wymowie dźwięcznych spółgosek na w wygłosie. Poniższa lista przedstawia wszystkie spółgłoski anglijskie i sposób ich zapisu:
[m] - <m>
[n] - <n>
[ŋ] - <ng>, [ŋk] - <nk>
[ p ] - < p >
[ b ] - < b >
[t] - <t>
[d] - <d>
[k] - <k>
[g] - <g>
[f] - <f>
[v] - <v>
[θ] - <þ>
[ð] - <ð>
[s] - <s>, <ç>
[z] - <z>
[ʃ] - <sj>
[ç] - <gh>
[j] - <j>
[x] - <ch>
[ɹ] - <r>
[ʧ] - <tsj>

Rémy

Anglisce acsenten - Akcenty anglijskie
W języku anglijskim wyróżnia się akcent dynamiczy (præsursacsent) oraz akcent toniczny (musicsacsent). Poszczególne sylaby, wyrazy, elementy zdania wymawiane są z różnym akcentem dynamicznym - zależy on przede wszystkim od wagi informacyjnej sylaby czy wyrazu: najsilniej wymawiane są te o największym ciężarze informacyjnym (główny akcent / havtacsent), pozostałe - słabiej lub wcale.

Akcent dynamiczny jest dość regularny w języku anglijskim. Zazwyczaj pada on na pierwszą sylabę, niezależnie od długości wyrazu. Wszelkie odstępstwa od tej reguły oznacza się akcentem ciężkim, umieszczonym nad akcentowaną samogłoską: à è ì ò ù ỳ. Samogłoski oznaczane literami <æ> i <œ> nie mogą być akcentowane w innych sytuacjach niż ta zależna od reguły, dlatego też akcentu ciężkiego nie umieszcza się nad nimi. Jeżeli akcent zostanie umieszczony ponad samogłoską w pierwszej sylabie, oznacza to, iż istnieje inne słowo o identycznej wymowie, a oznaczenie zastosowano, aby odróżnić je w pisowni.

Zazwyczaj nie akcentuje się:
- zaimków, np. ic - ja, mei - mój, selv - się, za wyjątkiem akcentowanych zaimków dopełnieniowych oraz zaimków wskazujących ðisne (ten, ta, to), ðisen (ci, te), ðette (tamten, tamta, tamto), ðetten (tamci, tamte)
- rodzajników: ðe, ði, ðet (określone), æ, æ (nieokreślone)
- przyimków, np. i (w), viþ (z), av (na), pod warunkiem, że nie wchodzą w skład wyrażeń przyimkowych
- spójników, np. och (i), œr (lub)
- czasowników posiłkowych have, være
- negacji, części przysłówków, partykuł: noit (negacja), fœser (skrócona forma od fœrsemper - na zawsze)
Dla przykładu w zdaniu: Ic cæn noit helve deg befœr fridag akcent pada tylko na pierwszą sylabę czasownika helve (pomagać) i pierwszą rzeczownika fritag (piątek), ponieważ to te wyrazy wnoszą główną informację o terminie, w którym mówiący będzie mógł udzielić pomocy swojemu rozmówcy (Nie mogę pomóc ci przed piątkiem).

Każda jednostka toniczna ma akcent toniczny-melodyczny, gdyż sylaba z głównym akcentem dynamicznym wypowiadana jest w niższej tonacji niż sylaby nieakcentowane. Każdy wyraz akcentowany ma także swoją melodię wyrazową - tzw. tonem. Może on mieć tonację wzrastającą (tonem I) lub złożoną, opadająco wzrastającą (tonem II).

Akcent toniczny w języku anglijskim zanika, a zaniedbanie go, dawniej poważny błąd językowy, obecnie jest ignorowane w mowie potocznej i coraz częściej niedostrzegane w oficjalnej. Oznaczanie go w pisowni przy pomocy akcentu ostrego, choć nie jest błędem, przestało być praktykowane.

Rémy

Leksjon I: Bœndag

Słownictwo
Bœndag - dzień dobry
Bœneivning - dobry wieczór
Bœnight - dobranoc
Bœnby - do zobaczenia nieof
Tilsæing - do widzenia of
Allo - cześć
Jæ, tac - tak, poproszę
Næ, tac - nie, dziękuję
Plæsèþ - proszę
Excuzy-mei - słucham?
Pardòn - przepraszam
Tac - dziękuję
Spræcceþ Syr/Madam polsc? - Mówi pan/pani po polsku?
Spræcceþ Syr/Madam anglisc? - Mówi pan/pani po anglijsku?
Spræcce mœr slỳv, plæsèþ - Proszę mówić trochę wolniej.
Gout - dobrze
Vergout - bardzo dobrze
Vij selv dœ? - Jak się masz?
(Ver)Gout, tac - (Bardzo) dobrze, dziękuję.
Och Syr/Madam/ðou? - A pan/pani/ty?

Dialog
Syr Kowalski: Bœndag, Madam Lyrrsæn.
Madam Lyrrsæn: Bœndag, Syr Kowalski
Syr Kowalski: Vij selv dœ?
Madam Lyrrsæn: Gout, tac. Och Syr?
Syr Kowalski: Vergout.
Madam Lyrrsæn: Sirspræcceþvergoutanglisc!
Syr Kowalski: Excuzy-mei? Spræcce mœr slỳv, plæsèþ.
Madam Lyrrsæn: Pardòn. Sir spræcceþ vergout anglisc!
Syr Kowalski: Ah, tac.

Ćwiczenia
1 Jak powitał(a)byś:
a) pana Kowalskiego w dzień?
b) panią Lyrrsæn wieczorem?
c) swojego przyjaciela?

2 Jak pożegnał(a)byś każdego z nich?

3 Ktoś powiedział ci coś, ale nie zrozumiał(e/a)ś, gdyż mówił on za szybko. Którego zwrotu użyjesz w odpowiedzi?
a) Tac
b) Excuzy-mei
c) Pardòn

4 Spotykasz znajomego. Co powiesz do niego:
a) na powitanie?
b) gdy mówi za szybko?
c) proponuje ci drinka w hotelowym barze, ale nie pijesz?
d) na pożegnanie?

zavadzky

1 a) Bœndag, Syr Kowalski.
b) Bœneivning, Madam Lyrrsæn.
c) Allo.

2) Tilsæing, tilsæing, bœnby.

3) Excuzy-mei, of course.

4 a) Allo
b) Excuzy-mei
c) Næ, tac
d) Bœnby

Odgrzewanie starych tematów, uhauhauhaha Razz