Conlanger

varpho

"kropogonki" czyli w dużej mierze ceszysty, ale ze względów ekonomicznych miejscami arbitralny alfabet do fonemicznego [tak, poświęciłem się i zrobiłem conscript który tak samo zapisuje "u" i "ó" etc.] zapisu polszczyzny, luźno bazowany na łacince i obficie wykorzystujący znaki diakrytyczne.

chciałem spróbować przenieść diakrytykę samogłoskową na spółgłoski no i wsadzić do łacinki Ж. Wink

I. niebieskie:
p, f, p', f'
b, w, b', w'
t, c, cz, ć
d, dz, dż, dź
k, ch, k', ch'
g, (h), g', (h')

II. zielone - nosowe:
m, m'
n, ń
ŋ

III. żółte:
s, sz, ś,
z, ź, ż
r, r' (rz?)
l (ł?), l' (l?)
ł, j

IV. czerwone - samogłoski:
u/ó, i
o, e,
ą, a, ę

(w nawiasach i ze znakami zapytania wersje bardziej ortograficzne)

jak łatwo zauważyć, za punkt wyjścia przyjąłem majuskułę niektórych liter łacińskich: P, T, K i S.
dźwięczne odpowiedniki poszczególnych spółgłosek podwajają najbardziej charakterystyczny element graficzny, tak jak B podwaja brzuszek P.
dwie kropki oznaczają palatalizację [analogicznie do umlautu], a jedna kropka stanowi połowę 2 kropek. Wink

akut jest obejściem konieczności zapisu trzech kropek obok siebie.
nosowość zapisuję ogonkiem.
znaki samogłosek oparłem na okręgu, "półsamogłosek", płynnej [bocznej] i drżącej - na półokręgu.
"f" - "ph"
"c", "cz" i ich dźwięczne odpowiedniki wsadziłem tam, gdzie wsadziłem, bo tam po prostu było wolne. Wink

nad kolejnością i kierunkiem "r", "l" i półsamogłosek jeszcze się zastanowię.

i druga wersja, z kropkami rozmieszczonymi bardziej dowolnie a ładnie: Smile

Feles

O, jakie to ładne Smile

. Proszę, napisz tym jakiś dłuższy tekst...

varpho

dzięki