Conlanger

Hapana Mtu

Trochę mi się ostatnio leniło, parę dni mnie nie było. Ale teraz tak, jak obiecałem - wychodzę z własną koncepcją państwa do naszej "Afryki".

Republika Kotazuri
Nazwa własna: Kotaz̄uri Lyepulyika
Stolica: Didinabi
Język: wokulski
Ustrój polityczny: republika (niby)
Głowa państwa: prezydent Bvana Mzimu IV
Szef rządu: premier Bvana Mzimu IV
Waluta: 1 kuku = 100 namunyu
Analfabetyzm: 46%
Najwyższy szczyt: Xocan̄a 1572 m n.p.m.
Wyznania: animizm (79%), sunnizm (11%), Kotazurski Kościół Autonomiczny (6%)*, inne (3%), ateizm (1%)

*KzKA – lokalny kościół chrześcijański, utrzymujący iż Jezus i Maryja byli czarni

Geografia
Państwo Kotazuri rozpościera się na położonych na wschód od „Afryki“ dwóch dużych wyspach Ngambede i Szymie (W-y Wokulskie) oraz niewielkim archipelagu Akorów. Na swoje nieszczęście kraj położony jest w połowie drogi pomiędzy dwoma prądami oceanicznymi – ciepłym na zachodzie i zimnym na wschodzie. Dzięki temu część kraju (na mapce zacieniowany na biało) jest przez większość czasu pustynna, w drugiej części dominuje krajobraz równikowy.
Ponieważ w Uniwersum Panslawii Ameryka jest tam, gdzie jest, zdecydowałem do flory Wysp Wokulskich przynieść wszelakie kaktusy i im podobne (mogą występować na całej „Afryce“, jeśli nikomu to nie wadzi). Stąd te dwa koślawe romby na fladze Kotazuri – mają docelowo symbolizować kwiat echinopsisa, ulubiony kwiat mieszkańców wyspy Szymy.
[link widoczny dla zalogowanych]

Administracyjnie kraj podzielony jest na sześć prowincji, z czego aż cztery znajdują się na południowej wyspie. Co znamienne, stolica kraju jest stosunkowo małym miastem. O jej roli zdecydowały uwarunkowania historyczne - tu wylądował pierwszy oddział Szindadów przybyły na w-y Wokulskie i założył osadę nazwaną przez Szindadów Kačuva, która pełniła rolę stolicy Nowej Żabianki przez cały okres kolonialny.
[link widoczny dla zalogowanych]

Historia
Wyspy Wokulskie zostały zasiedlone gdzieś w przedziale 200-500 AD. Mniej-więcej w tym samym czasie dotarli tam osadnicy bantuscy z pobliskiej „Afryki“ i żeglujący przez Ocean Niespokojny (to jest moja propozycja nazwy dla tego dużego oceanu) austronezyjczycy (czyli z grubsza tak, jak przy Madagaskarze). Obie grupy zmieszały się, przeważył jednak żywioł bantuski (czyli odwrotnie, niż przy Madagaskarze).
Wyspy trwały sobie w spokojnym porządku dnia codziennego, aż w roku (dajmy na to) 1666 zostały skolonizowane przez Szindadów. Zostały wtedy przemianowane na Nową Szindadię (Šina Šinódanskovja), co wywołało ogólne rozbawienie. Po czterech latach wyspy przemianowano ponownie – północna została Nowym Wrzeszczem (Šin Vrest), południowa – Nową Żabianką (Šina Vrogajka).
Okres „białej niewoli“ trwał do roku (dajmy na to) 1888, kiedy na Nowej Żabiance wybuchło ósme z rzędu powstanie. Szindadzi stwierdzili wtedy, że mają dość, zwinęli się i uciekli. Dzień 20 kwietnia (data opuszczenia wyspy przez szindadzkiego namiestnika) jest dziś świętowany jako Dzień Wielkiego Zwycięstwa Nad Wstrętnymi Białasami*.
Powstańcy ogłosili powstanie Pięknego I Wolnego Państwa Z Wyspy Szymy, przemianowanego następnie na Republikę Pięknego Państwa, co po wokulsku brzmi Lyepulyika Kotaz̄uri (kota „państwo“ z̄uri „piękne“). Na jednoczesny urząd prezydenta i premiera wybrano jednogłośnie młodego przywódcę ruchu powstańczego, Ntuku Bopoco, znanego później jako Bvana Mzimu I. Było to pierwsze (ew. drugie, nie jestem zachłanny) państwo „Afryki“, które uniezależniło się od jaruzjańskiego kolonisty.
W początkowym okresie (do 1896) młoda republika mogła liczyć na wsparcie materialne ze strony tych państw Jarozji, które rywalizowały natenczas z Szindadią (no, zgłaszać się!). I choć białe państwa dość szybko wycofały się z tą pomocą, to jednak Wokulczykom starczyło i amunicji, i zaciekłości, aby do listopada 1901 odbić sobie także i drugą wyspę.
Od tego czasu państewko to jest głównym czynnikiem destabilizującym sytuację w regionie – ciągłe wychodzenie z inicjatywami łączącymi „Afrykan“, naprzemienne walki z „białymi“ państwami i jednanie się z nimi, okresowe odwilże dla opozycjonistów i okresowy zamordyzm.

*Dziecko urodzone 20 kwietnia jest we współczesnym Kotazari traktowane wyjątkowo – z góry ma zapewnioną intratną posadę w sektorze państwowym, droga do kariery politycznej stoi przed nim otworem. Dlatego bardzo wielu rodziców posuwa się do najróżniejszych sztuczek, żeby dziecko urodziło się właśnie tego dnia. Dzień 20 lipca jest na Kotazari nieoficjalnym dniem miłości.

P.S. Całkiem możliwe, że dorobię sobie jeszcze jakieś kontynentalne państewko (jakoś na razie do Afryki nikt sobie praw nie rości), sąsiadujące z Kotazuri.

laszlo

Jak HM się do czegoś weźnie - to od razu z calej pary. Dlapaństwa jestem za

Vilén · Gość

BartekChom

laszlo

Brażyla może być podobna do Ameryki Łacińskiej. Dynezja pali się do takiej roli.

BartekChom

No to ładnie. Jak mi dobrze pójdzie, dynezyjski będzie miał wariant, który różni się od niego bardziej, niż dynezyjski od mantryjskiego.

Naerian

Kraj Kemów, Kemia, wł. Robotnicza Republika Kemów - państwo w Afryce.

Informacje:
Nazwa własna: Monalobu Kemi (dosł. Robotnicza Kemia)
Stolica: Kenomi
Język: do 1902 r. nazwa = Gami babalobu (język królewski), od 1902 r. nazwa = Gami monalobu (język robotniczy), inaczej kemski.
Ustrój: Republika ludowa
Pezydent i premier (wódz kemów): Mopo Naki
Waluta: 1 mi = 1000 kami
Wyznania: animizm (85%), islam (6%), inne (9%)

Historia:
Państwo Kemów wielokrotnie było celem kolonizacji, jednak wyjątkowa agresywność plemienia doprowadziła do zaprzestania prób. Ostatecznie w 1813 r. państwo to na 12 lat znalazło się pod panowaniem [tu-wstaw-nazwę-kraju,-który-mógłby-podjąć-się-kolonizacji]. W 1825 roku doszło to Krwawej Nocy, w której zamordowano wszystkich dostojników [tu-wstaw-nazwę-kraju,-który-mógłby-podjąć-się-kolonizacji]. Państwo, poznawszy Jaruzyjskie wzorce i kulturę, utworzyło niezależne państwo, oparte o monarchię. Królowie często okazywali się despotami i w 1901 roku doprowadziło to do rewolucji socjalistycznej prowadzonej przez Boki Roromiego (który uważany jest za ojca socjalizmu kemskiego - bokizmu).
Nowy ustrój opierał się również na terrorze i absolutyzmie, jednak silna pozycja Robotniczego Stronnictwa Rewolucyjnego Kemii i poparcie robotników spowodowało, że nie udało się dotąd prowadzić dłuższych buntów.

Administracja:
Kraj dzieli się na 5 dystryktów i jeden okrąg przemysłowy, wydzielony dla przemysłu i przemysłowców, uważany dzisiaj za osobny dystrykt.

Poproszę jakieś średniej wielkości państwo w "Afryce", gdzieś w centrum i nad morzem. Wink

Vilén · Gość

Cóż, niektórzy mogą mieć po dwa nie-za-bardzo rozwinięte państwa, to może i ja mogę. Ale to ostatnie, i to tylko dlatego, że brakuje nam krajów romańskich:

Królestwo Gwandalii
Reino de Guandalla

Flaga:

Stolica: Kurtuwa (Curtuva)
Język urzędowy: gwandalijski (guandallôlo) [1]

Ustrój polityczny: monarchia konstytucyjna [2]
Król: Joan Francisco I
Prezydent: Joral Chaves (właśc. Jose Rafael Luis Chaves y Lopes)
Partia rządząca: Movimento Salvadoriano pora Respublica

[Prezydent to szef rządu, tylko wybieralny powszechnie]

Waluta: 1 real = 100 centimos

[1] Czyli mała przeróbka hiszpańskiego.
[2] A w praktyce, lewicowe „coś” budowane przez kontrowersyjnego Prezydenta.

Toivo

Vilén · Gość

Leto Atryda

Mógłbym założyć jakieś państwo islamskie ?

kmitko

Wrzucaj dowolne propozycje, najwyżej cię zglanujemy Very Happy

.

Leto Atryda

Adnanijja - państwo w Afryce Północnej - to ten zielony obszar z czerwoną literą A.

Informacje:
Nazwa własna: Islamski Emirat Adnanijji (hib w-Imarat Islaamen Adnaniyya)
Stolica: Žirmaal
Inne miasta: Yančilaan, Kusiira, Darhik'aan, Q'ahalob
Język: adnanicki (zapisywany alfabetem arabskim); narzecza berberyjskie
Ustrój: Teokracja
Emir: Mohammad bin Omar
Szef rządu: Nur Qasiib bin Ubeyd
Waluta: 1 nahar = 100 majnatów
Wyznania: islam charydżycki (89%), sunnizm (7%) ateizm (4%)

Historia:
W starożytności na tym obszarze rozwijała się cywilizacja Majów [skoro Ameryka jest w strefie podbiegunowej, to przenoszę ich do Afryki], która jednak upadła po najazdach Berberów z pustyni, choć język majański przetrwał i dał początek dzisiejszemu adnanickiemu. Po Berberach przyszli Arabowie, a z nimi nowa wiara czyli oczywiście islam. Berberowie żyją do dziś, ale ich pozycja jest raczej podrzędna tak jak w realnej Afryce Północnej.

Adnanijja powstała ze wschodniej części Imperium Arabskiego po buncie charydżyckiej mniejszości przeciwko sunnickiemu kalifowi. Przeszła okres rozdrobnienia feudalnego, kolonizacji jaruzyjskiej i "demokratycznej" republiki. W 1975 roku w ramach buntu przeciwko zalewaniu kraju grzesznymi towarami (alkohol, wieprzowina, seksowne ubrania) przez kapitał jaruzyjski, doszło do rewolucji islamskiej i wygnania zagranicznego kapitału z kraju. Pierwszy emir Hattab bin Huseyn próbował proklamować się kalifem, odstąpił jednak od decyzji pod naciskiem ulemów.

Administracja:
Kraj dzieli się na 17 wilajatów i okrąg stołeczny - jedyny obszar dostępny dla cudzoziemców. Obowiązuje surowe prawo koraniczne, egzekwowane przez Ministerstwo Krzewienia Cnoty i tajną policję K'ertaan. Publiczne wyznawanie innej religii niż charydżyzm jest karane śmiercią.

Flaga

kmitko

Leto Atryda