Conlanger

conlanger · Gość

Mój conlang powstał na bazie języka japońskiego i jest całkiem udanym tworem. To jego próbka:

ch – ć/cz, sh – ś/sz, w – ł, y – j, j – dź/dż, ts – c

oraz

ō – długie o z wydechem
ū – długie u z wydechem

kane – ja
watashi – ty
sichi – ona
hōng – on

kisama – my
watakushi – wy
sichiri – one
ore – oni

operator czasu teraźniejszego to –wa:

kane-wa – „ja jestem”
watashi-wa – „ty jesteś”
sichi-wa – „ona jest”
hōng-wa – „on jest”

kisama-wa – „my jesteśmy”
watakushi-wa – „wy jesteście”
sichiri-wa – „one są”
ore-wa – „oni są”

żeby zdanie złożone miało ręce i nogi wraz z czasownikiem, operatorem czasu oraz zaimkiem osobowym musimy użyć partykuły desū:

kane-wa desū – jestem, dosłownie: „co do mnie, to ja jestem”

watakushi-wa desū – jesteście, dosłownie: „co do was, to wy jesteście”

przymiotnik znajduje się przed słowem, które określa lub na końcu zdania:

dekiru sichiri-wa desū – jesteście ładne, dosłownie: „ładne, co do was, to jesteście”

sichiri-wa desū dekiru – jesteście ładne, dosłownie: „co do was, to jesteście ładne”

zaimki osobowe z operatorem czasu teraźniejszego (-wa) tworzą czasownik być w czasie teraźniejszym, inne czasowniki koniugujemy dodając do ich bezokolicznika odpowiedni operator czasu i ustawiając przed nimi zaimek osobowy (na początku zdania):

kane anta-wa desū – wiem, dosłownie: „ja, co do wiedzieć, to wiem”

hōng suki-wa desū – ma, dosłownie: „on, co do mieć, to ma”

przeczymy rozbudowując właściwy czasownik o końcówkę atta:

dekiru watashiatta-wa desū – nie jesteś ładny, dosłownie: „ładny, co do ciebie nie, to jesteś”

ore antaatta-wa desū – nie wiedzą, dosłownie: „oni, co do wiedzieć nie, to wiecie”

formy bezosobowe czasownika, takie jak mówi się, pisze się, śmieje się tworzymy rozszerzając bezokolicznik o końcówkę –ta:

antata – wie się
sukita – ma się
mutsuta – lubi się

łącząc formę bezosobową z czasem teraźniejszym możemy tworzyć zdania twierdzące takie jak „jest lubiany”, „jest posiadany”:

mutsuta hōng-wa desū – on jest lubiany, dosłownie: „lubiany, co do niego, to jest”

oraz przeczenia:

mutsuta hōngatta-wa desū – on nie jest lubiany, dosłownie: „lubiany, co do niego nie, to jest”

partykuła desū-ka tworzy pytania, a spójnika ale, lecz –yo używamy łącząc go z zaimkiem lub czasownikiem, podmiotem:

dekiru kane-wa desū-ka? – czy jestem ładny, dosłownie: „ładny, co do mnie, to ja czy jestem”

stronę bierną tworzymy używając operatora czasu na podmiocie, który jest rzeczownikiem, lub na partykule:

kane suki-wa desū muzukashii – mam mieszkanie, dosłownie: „ja, co do mieć, to mam mieszkanie”

kane suki desū muzukashii-wa – mieszkanie jest posiadane przeze mnie, dosłownie: „ja, mieć, co do mieszkanie to mam”

przeczenia:

kane suki desū muzukashiiatta-wa – mieszkanie nie jest przeze mnie posiadane, dosłownie: „ja, mieć, co do mieszkanie nie to mam”

pytania:

kane suki desū-ka muzukashii-wa – czy mieszkanie jest przeze mnie posiadane?, dosłownie: „ja, mieć czy, co do mieszkanie to mam?”

oraz przeczące pytania:

kane suki desū-ka muzukashiiatta-wa – czy mieszkanie nie jest przeze mnie posiadane?, dosłownie: „ja, mieć czy, co do mieszkanie nie to mam?”

odpowiedź może być taka (drugi zaimek między czasownikiem a partykułą!):

kane sukiatta-wa desū muzukashii sukiyo-wa kane desū ikiru – nie mam mieszkania, ale mam dom, dosłownie: „ja, co do mieć nie, to mam mieszkanie, co do mieć, to mam ale ja dom”

min – ile, liczbę mnogą rzeczownika tworzymy dodając do niego końcówkę tachi, dopełniacz stanowi przyrostek rō:

watashi min suki-wa desū-ka muzukashiitachi-rō? – ile masz mieszkań?, dosłownie: „ty, ile co do mieć to masz mieszkania?”

ki – kto

watashiki-wa desū-ka? – kim jesteś? Kto ty jesteś?

wakatto – iść, nu – do, kogo? czego? –rō:

ki wakatto-wa desū-ka nu ikiru-rō? – kto idzie do domu?
ki wakattoatta-wa desū-ka nu ikiru-rō – kto nie idzie do domu?

min – ile + ki – kto = miki – ilu

miki wakattoatta-wa desū-ka muzukashiitachi-rō? – ilu nie idzie do mieszkań?

zavadzky · Wysłany: Śro 15:06, 28 Mar 2007 Temat postu:

to jest zrzynka z japońskiego.

Rémy · Wysłany: Śro 15:41, 28 Mar 2007 Temat postu:

A on się od japońskiego różni czymś poza alfabetem?

Timpul · Wysłany: Czw 7:35, 29 Mar 2007 Temat postu:

Troche tak nie widzę nic charakterystycznego Sad

Kwadracik · Wysłany: Czw 11:56, 29 Mar 2007 Temat postu:

Nie znam się na japońskim, ale podejrzewam u was przykład [link widoczny dla zalogowanych]... jakoś nigdy nie słychać "czy to się czymś różni od francuskiego" albo "czy to się czymś różni od polskiego"? Wink

Vilén · Gość

A tam, narzekacie - ja kiedyś na 1 kwietnia miałem zamiar skopiować jakiś naturalny język i przedstawić go jako swój, ale doszedłem do wniosku, że się powstrzymam :P.

Zyx · Wysłany: Czw 13:23, 29 Mar 2007 Temat postu:

Akurat te zdania, które podałeś, mają prawo to wywoływać. Nie chodzi o reguły gramatyki, bo tu akurat dobrze, że ktoś wreszcie przestał z języków indoeuropejskich czerpać, ale o sam aspekt wizualny. Choć na japońskim znam się, jak przeciętny uczeń szkoły średniej na fizyce kwantowej, ale coś tam czytałem na ten temat i pamiętam, że tam też jest "-wa", też jest "desu", a "watashi-wa" też pełni rolę naszego zaimka osobowego (tyle że 1 osoba).

Co do zarzutu w ostatnim poście - to trochę słabo patrzyłeś Smile

. Ja już od dobrego roku mam alergię na wszystko, co wizualnie wygląda niemal identycznie, jak francuski, a takich projektów już parę w historii forum było. Jednak trzeba dodać, że wiele też zależy od przeznaczenia języka sztucznego. Jeśli to jest alternatywna historia, podobieństwa są w pełni zrozumiałe.

Inna rzecz może wynikać z generalnie słabej znajomości japońskiego wśród społeczeństwa Smile

. Np. jak się pojawi język oparty na językach słowiańskich, my jako słowianie jesteśmy w stanie bardzo łatwo wyłapać nawet subtelne różnice. Dlatego polecam skupić się na omówieniu różnic między Twoim językiem, a japońskim, abyśmy mogli je dostrzec Smile

.

Gwanunig · Wysłany: Czw 17:06, 29 Mar 2007 Temat postu:

Ja jakoś widzę różnice, chociaż japoński znam tylko ze słownika znaków japońskich ;P. Już w wymowie mamy różnice... I w zaimkach... A reszty w słowniku nie sprawdzałem Razz

.

zavadzky · Wysłany: Czw 17:31, 29 Mar 2007 Temat postu:

A tam takie różnice to jest tylko i wyłącznie kopia. Ja też mogę stworzyć język, który brzmiałby i wyglądał jak francuski, tylko dans znaczyłoby 'poza (czymś)' a tu 'ja'.

Hm, to jest coś 'innego'?

Vilén · Gość

Silmethúlë · Wysłany: Czw 18:24, 29 Mar 2007 Temat postu:

w japońskim jeszcze jest desu (z krótkim u, i bodajże nie wymawiane), a tutaj jest desū - u jest długie Razz

. Pewnie jest wiecej tego typu różnic, więc nie jest to całkowity klon... no ale z tego za dużo się nie dowiemy, a autor chyba nawiał...

Poza tym ja byłbym ciekaw, czy autor wykorzystuje do zapisu znaki hiragany/katakany, czy tylko alfabet łaciński, a może jakiś własny autorski alfabet?

Zyx · Wysłany: Sob 15:59, 31 Mar 2007 Temat postu:

Nie dziwne, że nawiał, skoro temat jest z 22 października 2006 i teraz go Seiphel spod ziemi wydobył. Teraz zauważyłem, że to takie stare jest.

Vilén · Gość

A tak notabene, być może wasze skojarzenia z japońskim wynikają z użytego sposobu zapisu, wzorowanego na transkrypcji Hepburna? Bo raczej gdyby sichiri-wa desū dekiru mutsuta muzukashii byłoby zapisane tak:

s'itiliwa desû dekiru mututa muzukasî
sitxili-wa desù dequiru mutçuta mudçucaxì
сичири-ва десӯ декиру муцута муцзукашӣ

Lub niedajboże tak:

ᓯᑎᕆᐘ ᑌᕽᓲ ᑌᕽᑭᕈ ᒧᑐᑕ ᒧᑐᕽᑲᓰ

To byście wcale nie zauważyli podobieństw ;).

Pomijając to, że ani hōng, ani sichiri byłyby niemożliwe w japońskim.

zavadzky · Wysłany: Sob 18:56, 31 Mar 2007 Temat postu:

Jakby było tak zapisane, po prostu bym się nad tym nachylił. Razz

Ja też mógłbym twój ulubiony francuski zapisywać cyrylicą...

...ет ту не пенсераіс қуе ц’ест франҫаіс?

('i' użyte dlatego, że jestem wyznawcą ukraińskiej cyrylicy Razz

)

Vilén · Gość