Conlanger

Rémy

Burgoński (burgon, lingua burgona) to drugi w miarę opracowany język Ancory, a także drugi co do ważności i najprostszy język mityński. Najbliższym odpowiednikiem burgońskiego w prawdziwym świecie jest średniofrancuski.

Alfabet i fonologia:
A a:
- akcentowane: /ɑ/
- nieakcentowane: /a/
B b: /b/
C c:
- przed "e", "i": /s/
- w zbitkach "che", "chi": /k/
- pozostałe przypadki: /k/
D d: /d/
E e:
- akcentowane: /e/
- nieakcentowane: /ɛ/
F f: /f/
G g:
- przed "e", "i" /ʒ/
- w zbitkach "ghe", "ghi": /g/
- pozostałe przypadki: /g/
H h: / / (nieme)
I i:
- akcentowane: /y/
- nieakcentowane: /i/
J j: /ʑ/
L l: /l/
M m: /ɱ/
N n: /ŋ/
O o:
- akcentowane: /o/
- nieakcentowane: /ɔ/
P p: /p/
Q q: /kw/
R r: /ɹ/
S s: /s/
T t: /t/
U u:
- w zbitkach: "cue", "gue", "cui', "gui": /w/
- akcentowane: /ʊ/
- nieakcentowane: /u/
V v: /v/
X x: /ks/
Y y: /j/
Z z: /z/

Dyftongi:
ai: /e:/
au: /o:/
ei: /i:/
ou: /u:/
oy: /ua/

Rémy

Czasownik "być" po burgońsku to fir /fyɹ/. Odmienia się on podobnie jak w języku arnorskim, chociaż oba te języki nie są wzajemnie zrozumiałe dla ich użytkowników.

eu sulh (fu - jeśli używany jako czasownik modalny)
ti es
el / ea sta (fa)
nus stamos
vus stes
els / eas sunt

Koniugacje regularne:
grupa -er, na przykładzie duler (boleć)
eu dulh
ti dules
el / ea dulet
nus dulos
vus dules
els / eas dulent

grupa -ir, na przykładzie fiarir (ufać)
eu fiar
ti fiars
el / ea fiart
nus fiarmos
vus fiaris
els / eas fiarint

Akcent w języku burgońskim jest, podobnie jak w rosyjskim i grece, nieregularny, i pada w różnych miejscach w zależności od słowa, jego znaczenia, położenia w zdaniu i sąsiadujących z nim słów - uniemożliwia to używanie akcentów graficznych.

Osobom uczącym się burgońskiego zwykle akcentowane sylaby się podkreśla.

I tak dla przykładu:
język burgoński - lo burgon
mieszkaniec Burgonii - no burgon
po burgońsku - en burgon
z mieszkańcem Burgonii - con no burgon

Rodzajniki: mają formę przedimkową i dzielą się na określone i nieokreślone - wszystko inaczej niż w arnorskim.
Rodzajniki określone:
lo - rodzaj męski, sg.
la - rodzaj żeński, sg.
le - rodzaj męski, pl.
las - rodzaj żeński, pl.
l' - rodzaj męski lub żeński, sg., przed samogłoską, y oraz h.
Rodzajniki nieokreślone:
no - rodzaj męski, sg.
na - rodzaj żeński, sg.
ne - rodzaj męski, pl.
nas - rodzaj żeński, pl.
n' - rodzaj męski lub żeński, sg., przed samogłoską, y oraz h.

Burgoński ma zdecydowanie najprostszą deklinację ze wszystkich języków mityńskich: rzeczownik nie zmienia formy w żadnym z przypadków, dostawia się jedynie odpowiedni przedimek. Przypadki burgońskie to mianownik (nominativ), tożsame dopełniacz (genitiv) i ablatyw (ablativ), celownik (dativ) i narzędnik (instrumentiv):
N. (lo/no) magister, (la/na) magistra
G./Ab. (de lo/de) magister, (de la/de) magistra
D. (a lo/a) magister, (a la/a) magistra
I. (con lo/con no) magister, (con) magistra

Rémy

Szyk zdania w burgońskim jest typowy dla języków wschodniomityńskich - SVO, tak więc inaczej niż w arnorskim, angarnorskim i stalofistyńskim.

Części zdania po burgońsku:
podmiot - no subjec
orzeczenie - no predicat
przydawka - n'epiteta
okolicznik - n'adverbis
dopełnienie - n'objec

Rémy

Procentowe wyliczenie podobieństwa burgońskiego z pozostałymi językami mityńskimi na podstawie tego, co już mam:

Podobieństwo leksykalne:
arnorski: 86%
angarnorski: 78%
woleński: 73%
lański: 71%
stalofistyński: 68%
zanijski: 68%

Podobieństwo gramatyczne:
stalofistyński: 89%
woleński: 75%
angarnorski: 70%
lański: 66%
arnorski: 65%
zanijski: 63%

Podobieństwo w fonologii:
stalofistyński: 92%
angarnorski: 82%
lański: 80%
arnorski: 70%
woleński: 64%
zanijski: 61%

Średnia:
stalofistyński: 83%
angarnorski: 76,6%
arnorski: 73,6%
lański: 72,3%
woleński: 70,6%
zanijski: 64%

Rémy

Trochę słownictwa podstawowego. W wyrazach wielosylabowych wymowa słownikowa, pamiętać należy, że może ona zmienić się wraz z akcentem.

con /koŋ/ - z (czymś), operator narzędnika
sien /s'yɛŋ/ - bez
de /de/ - z, ze, operator dopełniablatywu
a /ɑ/ - do, dla, operator celownika
en /eŋ/ - w, we
ou /u:/ - lub, albo
dove /d'ovɛ/ - gdzie
cem /seɱ/ - jak, jaki
ce /se/ - to
che /ke/ - co
chi /ki/ - kto
parga /p'ɑɹga/ - dlaczego
quan /k'ʊaŋ/ - kiedy
qual /k'ʊal/ - który
quant /k'ʊaŋt/ - ile, ilu

fir /fyɹ/ - być I
puter /put'eɹ/ - móc I
ver /veɹ/ - widzieć I
aber /ab'eɹ/ - mieć I

Rémy

Zaimki osobowe dopełnienia dalszego
ui - mi
te - ci
gi - mu
ge - jej
nu - nam
ve - wam
gie - im

Rémy

Elizja zachodzi przed h, y i niemymi samogłoskami w następujących wypadkach:
lo > l'
la > l'
no > n'
na > n'
ui > m'
te > t'
gi > g'
ge > g'
de > d'
che > ch'
chi > ch'
dove > dov'
parga > parg'
ce > c'

Rémy

Parę czasowników nieregularnych.

aber - mieć
eu am
ti as
el / ea a
nus aos
vus aes
els / eas aent

perder-se - zgubić się
eu me perde
ti te pers
el / ea le perdet
nus nos perdenos
vus vos perdenens
els / eas les perdet

puter - móc
eu posc
ti putes
el / ea potet
nus potes
vus potens
els / eas putet

saber
eu savelh
ti savies
el / ea sabe
nus ses
vus sais
els / eas scant

tener - trzymać
eu tenh
ti tennes
el / ea tenh
nus tenons
vus tenens
els / eas tenh