Conlanger

Rémy

Elfy z Ancory, jak większość elfów z poszczególnych conworldów, mają swój język. Jednakże, znaczna część przedstawicieli tej rasy zarzuca swoją ojczystą mowę na rzecz prostszych, częściej używanych języków ludzi, zwłaszcza arnorskiego. Duża część słownictwa elfickiego przybrała charakter międzynarodowy - są to m.in. nazwy związane z kalendarzem, jak midhanvaërne (przesilenie zimowe) czy loeftet (sobota).

Fonetyka i alfabet:
/a/ - a, á
/o/ - å
/ɔ/ - o, ó
/e/ - e, é, ë
/e:/ - ae
/i/ - i, í
/i:/ - ei
/u/ - u, ú
/ø/ - y, ý
/ø:/ - oe, eo
/ae/ - aë
/oe/ - oë

/ɱ/ - m
/ŋ/ - n
/p/ - p
/b/ - b
/t/ - t
/d/ - d
/θ/ - th
/ð/ - dh
/k/ - c przed spółgłoskami, k przed samogłoskami
/g/ - g
/v/ - v
/w/ - w
/f/ - f
/s/ - s przed spółgłoskami, c przed samogłoskami
/ç/ - ch
/ɦ/ - h
/ʁ/ - r
/l/ - l
/j/ - j
/z/ - z

Kolejność alfabetyczna: a å b c d dh e f g h i j k l m n o p r s t th u v w y z

Znaki diakrytyczne:
- akcent ostry: oznacza miejsce padania akcentu w słowie, jeśli jest on inny niż mówi zasada pierwszej sylaby
- diereza: rozbija dyftong

Rémy

Czasowniki odmieniają się przez czasy, osoby i liczby - podział na tryby został zarzucony przez elfy, gdyż uznano go za 'zbyt ludzki'. Zachowały się jedynie szczątki trybu warunkowego, budowane za pomocą form teraźniejszych czasownika. Istnieje osiem czasowników nieregularnych - byffré /bøf:ʁe'/ - być, thycé /θøse'/ - iść, mychté /ɱøçte'/ - móc, lavé /lave'/ - mówić, fallé /fal:e'/ - robić, låré /loʁe'/ - wiedzieć, råmé /ʁoɱe'/ - wiosłować oraz coeté /kø:te'/ - strzelać. O nich w kolejnych postach.

Według Alfbócmandher stnieją cztery grupy czasowników regularnych:
- koniugacja 1 - czasowniki zakończone w bezokoliczniku na -cé
- koniugacja 2 - czasowniki zakończone w bezokoliczniku na -té
- koniugacja 3 - czasowniki zakończone w bezokoliczniku na -mé
- koniugacja 4 - czasowniki zakończone w bezokoliczniku na -ré i -lé

W koniugacji pierwszej usuwamy cé i dodajemy końcówki:
a) dla czasu teraźniejszego: 1s. -ý, 2s. -or, 3s. -la, 1p. -y, 2p. -ós, 3p. -lor
przykład: rozumieć kescé: kesý, kesor, kesla, kesy, kesós, keslor
b) dla czasu przeszłego niedokonanego: 1s. -, 2s. -st, 3s. -t, 1p. -e, 2p. -ósst, 3p. -tlor
kes, kesst, kest, kese, kesósst, kestlor
c) dla czasu przeszłego dokonanego: 1s. -, 2s. -est, 3s. -et, 1p. -é, 2p. -óset, 3p. -loe
kes, kesest, keset, kesé, kesóset, kesloe
d) dla czasu przyszłego: 1s. -ló, 2s. -lo, 3s. -lón, 1p. -ly, 2p. -lós, 3p. -llor
kesló, keslo, keslón, kesly, keslós, kesllor

Rémy

W koniugacji drugiej usuwamy té i dodajemy końcówki:
a) dla czasu teraźniejszego: 1s. - é, 2s. - er, 3s. - le, 1p. - e, 2p. - és, 3p. - ler
przykład: łapać cachté caché, cacher, cachle, cache, cachés, cachler
b) dla czasu przeszłego niedokonanego: 1s. -, 2s. - et, 3s. - t, 1p. - a, 2p. - aet, 3p. - tler
cach, cachet, cacht, cacha, cachaet, cachtler
c) dla czasu przeszłego dokonanego: 1s. -, 2s. -est, 3s. -et, 1p. -én, 2p. -åset, 3p. -loe
cach, cachest, cachet, cachén, cachåset, cachloe
d) dla czasu przyszłego: 1s. - lo, 2s. -lo, 3s. -lon, 1p. - lar, 2p. - las, 3p. - llor
cachlo, cachlo, cachlon, cachlar, cachlas, cachllor