Conlanger

jasnysfinks

Jezyk podoba mi się coraz bardziej. Tak trzymać!

Dynozaur

Vilén · Gość

pittmirg

Wydaje mi się, że "w sylabie akcentowanej oprócz pozycji przed spalatalizowaną" opisuje ten proces w miarę dokładnie, jeśli pamięta się o uwzględnieniu wyrównań analogicznych jak берёзе, крадёте i o tym, że nietknięte pozostało ě.

Vilén · Gość

Właściwie od spisania tego powinienem zacząć, bo jak teraz zachciało mi się to spisywać z pamięci, to się okazało że nie byłem w stanie sobie dokładnie przypomnieć, co ja takiego wymyśliłem ;p. Ale enyłej, zmiany fonetyczne jakie przeszedł rodzki od języka prasłowiańskiego:

Samogłoski:

y → u / i (na końcu wyrazu)
a e ę ě [na początku wyrazu] → ja jö ję jě
ę ǫ → e o
a o u [przed C*(ь e ě i j)] → ä ö ü
ъ, ь → e / Ø (na końcu wyrazu; przed końcówką przymiotnikową -sk-)
ě → i
o [z wyjątkiem pierwszej sylaby wyrazu, pozycji na końcu wyrazu, oraz -o- łączącego w złożeniach] → å
ij, iji [między spółgłoskami] → i

-uj -aja -oje -ije [w końcówkach przymiotników] → -u -a -e -i
-i [w końcówce bezokolicznika] → -Ø

Spółgłoski:

tj dj sj zj → ts dz š ž
Cj → C
č ž šč ždž → šš š šk šg
tl dl → kl gl

A teraz dla odmiany, lista rzeczy które nie zaszły w dialekcie prasłowiańskiego, z którego wywodzi się rodzki:

– II i III palatalizacja.
– uproszczenie kt gt [przed samogłoskami przednimi] → c.
– uproszczenie -tti -dti [w końcówkach bezokolicznika] → -sti.

Lista oczywiście nie obejmuje nieregularności oraz wyrównań analogicznych. Swoją drogą, przy okazji uporządkowałem sobie sytuację z umlautem przed -jV oraz åkaniem.

Vilén · Gość

Ufaka ufaka, dzisiaj wchodzi w życie tzw. mała reforma języka rodzkiego:

1. Prasłowiańskie tl dl przechodzą w kl gl (zamiast lt ld), np. mydlo → muglo.
2. Przegłos samogłoskowy przed j jest traktowany konsekwentniej, np. przedreformowe kraj to teraz kräj.
3. Wprowadzone zostały pewne zmiany w odmianie rzeczownika, a także doszły dwa nowe wzorce deklinacji.
4. Zrobione zostały także porządki w słownictwie, które można zobaczyć w powstającym właśnie [link widoczny dla zalogowanych].
5. Obowiązuje także nowa kolejność alfabetu: a ä å b ch d e g i j k l m n o ö p r s š šš t u ü v z.

jasnysfinks

Ten język już zarzucony?

Vilén · Gość

Feles

Padłem. Towarzyszu Ciupak, jesteście kapitalni.

Canis

Popieram mojego przedmówcę.

Vilén · Gość

Rzecznowniki, crectd vrzhn:

W języku rodzkim, rzeczowniki mają przyporządkowany jeden z trzech rodzajów (męski, żeński, nijaki), oraz jeden z sześciu wzorców deklinacji (I, II, III, IV, V, VI). Należy zwrócić uwagę, że te dwie rzeczy są od siebie niezależne, i odmiana według danego wzorca nie implikuje posiadania danego rodzaju – np. mimo że do wzorca III należą w większości rzeczowniki rodzaju żeńskiego, można trafić czasem tam na rzeczownik rodzaju męskiego, jak np. möškina (nom. m III). Rzeczowniki męskie I deklinacji, dodatkowo mogą być pobłogosławione posiadaniem takiej kategorii jak żywotność.

W prezencie dla jasnegogwinta, tabelki!:

W I deklinacji, końcówka biernika zależy od posiadania przez rzeczownik żywotności – rzeczowniki nieżywotne przyjmują końcówki -Ø / -i, zaś żywotne, -a / -u. W mianowniku i bierniku liczby mnogiej rzeczowników V deklinacji, z kolei końcówka zależy od rodzaju – rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego przyjmują końcówkę -i, zaś rodzaju nijakiego, końcówkę -a.

Rzeczowniki określone tworzone są przez dodanie odpowiedniej końcówki odmiany określonej do odmienionego przez liczbę rzeczownika w mianowniku. Dodatkowo, jeżeli rzeczownik kończy się na spółgłoskę, przed końcówkę wstawia się -e-, zaś jeżeli kończy się na -o, zamieniane jest ono na -å-.

Oczywiście, podkreślenie oznacza przegłos ostatniej samogłoski przed końcówką.

Końcówka -tö to nie błąd w druku, tylko nieregularne uproszczenie dawnej końcówki *-töj. Z kolei końcówka -ti komórkę wyżej, to uproszczenie *-töji.

Kura przekroczyła ulicę, bo zupa była za słona.

Jan van Steenbergen

Vilén · Gość