Conlanger

Constantine Frank Hawkman · Gość

Drodzy Panowie! Drogie Panie! Witam w ten piękny dzionek

O... Shocked

Takie czyny nie przystoją poważnym naukowcom! Czyżbym tylko ja nie ściągam słownictwa moich "poważnych" projektów z istniejących języków, miast tego tworzył ewolucje od prajęzyka? I tak zbaczając z tematu - jaka jest teraz definicja tzw. n00blangera?

Pozdrawiam, Viscount Albert d'Morc .. tfu... znaczy Constantine Frank Hawkman

pittmirg

Chwilę cię nie ma, i już... cholerne, zawszeteczone spamerstwo i zgniły oftopizm. Gdzie to się tacy lęgną? Jak to możliwe, że słońce dla nich też świeci?

@Toivo: słownictwo wymyślam a priori, chociaż przy niektórych słowach mogę się inspirować brzmieniowo natlangami - także europejskimi; tzn. konkretnie - wymyślam słownictwo dla protolangu, który potem przerabiam zmianami fonetycznymi i - jak sądzę - to one są odpowiedzialne za to, że to okazuje się brzmieć tak, jak brzmi: połączenie semickich, irańskich z Cthulhu fhtagn i licho wie czym. Nie powiem zresztą, żebym to do końca kontrolował...

Eldarion I

Ja tam robiłem to totalnie a priori, po prostu tworzyłem słowo, jakie mi moim zdaniem do danego przedmiotu/czynności/cechy/łotewer akurat pasowało Razz

pittmirg

Dvandva - c.d.

Przeanalizujmy złożenia koordynacyjne dwóch przykładowych rzeczowników w różnych liczbach:

gēb „kobieta” + dan „mężczyzna” > gēbdentha „mężczyzna i kobieta”
gebōl „kobiety” + dan „mężczyzna” > gēbdenthāl
dānl, danul „mężczyźni” + gēb „kobieta” > gēbdenthāl
gebōl „kobiety” + dānl, danul „mężczyźni” > gēbdenthāl
dentha „dwaj mężczyźni” + gēb „kobieta” > gēbdenthāl
gēptha „dwie kobiety” + dan „mężczyzna” > gēbdenthāl
dentha „dwaj mężczyźni” + gēptha „dwie kobiety” > gēbdenthāl
dentha „dwaj mężczyźni” + gebōl „kobiety” > gēbdenthāl
dānl, danul „mężczyźni” + gēptha „kobiety” > gēbdenthāl
Wniosek: gēbdenthāl znaczy „kobieta/kobiety i mężczyźni/mężczyzna”, z wyjątkiem „kobieta i mężczyzna” (gēbdentha)

Gdy choć jeden z koordynowanych rzeczowników występuje w liczbie innej niż pojedyńcza, do złożenia dodaje się przyrostek -thāl/tāl (zasadniczo, jeśli drugim elementem złożenia jest rzeczownik, który w liczbie podwójnej ma sufiks ze spółgłoską nieprzydechową -ta lub -te, w dvandva dodaje się także sufiks ze spółgłoską nieprzydechową). Dvandva w l.mn. odmieniają się podobnie do zwykłych rzeczowników, mimo odmienności sufiksu od zwykłych wykładników liczby mnogiej.

Kolejność składanych rzeczowników w wielu przypadkach jest sztywno ustalona bez dostrzegalnej reguły (być może jakąś rolę grały względy eufoniczne), czasem możliwe są obie kombinacje, wreszcie w nowszych złożeniach wydaje się istnieć tendencja do stawiania bardziej żywotnego rzeczownika na końcu.

Swoją drogą, anomalna końcówka l.mn. złożeń koordynacyjnych pozwala na łatwiejsze odróżnienie ich od innego, zwyklejszego śródlingwistycznie typu rzeczowników złożonych:

yu „strzała” + tsi „człowiek” > yuts „strzelec, łucznik” (du yutstha, rz-j yutsta, pl yutsōl)

W l.podw. w pewnych przypadkach istnieje jednak możliwość wystąpienia dwuznaczności.

Czasowniki: enklityka =k-/=z-

W większości zdań orzeczenie czasownikowe składa się z enklityki, zajmującej - zgodnie z tzw. Wackernagel's law - 2. pozycję w zdaniu, oraz właściwego czasownika. Tylko naprawdę niewielka grupa czasowników może bez owej enklityki się obyć. Odmienia się ona przez czas (teraźniejszy, przeszły dzisiejszy, przeszły wczorajszy, przeszły odległy), aspekt (prosty, ciągły, inchoatywny, terminatywny, kompletywny) i tryb (m.in. oznajmujący, potencjalny).

Niepełna tabela (brakuje dużej części form nie-pojedyńczych, zamierzam je zaniedługo dodać) klityk w trybie oznajmującym:

Czas przyszły jest generalnie zastępowany przez konstrukcje modalne, w tym tryb potencjalny.

Ciągle jeszcze zastanawiam się, przez co dokładnie ta klityka się będzie odmieniała...

bandziol20

w sumie ta cała dvandva wydaje mi się rozsądna, bo nie ma po co 2 razy zaznaczać końcówkę tego samego przypadku dla każdego rzeczownika we frazie (+ jeszcze spójnik między nimi). Nie wiem tylko, czy czasami nie ma żadnych zgrzytów między nimi, tzn. nie dochodzi do jakichś trudnych do wymówienia zbitek spółgłoskowych.
Aha : rozumiem, że dvandva obejmuje także rzeczownik, który jest podmiotem.
W związku z tym mam pytanie : jak dvandva wpływa na czasownik w orzeczeniu ?

pittmirg