Conlanger

Jarek ka

Właśnie skończyłem swoje maturalne zmagania, więc mogę zacząć pisać Smile

W tym temacie chcę wam przedstawić mój język nawijski (sikdúre nawiské), żebyście go ocenili i zasugerowali zmiany bądź udoskonalenia (których pewno i tak nie wprowadzę :wink: )
No to na początek literki. Ten język ma własny alfabet, ale opracowałem jego łacińską wersję, by łatwiej było pisać nim w kompie Very Happy

a á ą b c č d y đ ď e é ę ë f g x h ħ i í j k к l v m n ŋ o ó q ö ő p r s š t ŧ u ú ü ű w z ž
a do tego jeszcze: ï ale to już nie jest litera tylko symbol zmiękczenia.

Wymawia sie tak jak po polsku z małymi wyjątkami:
wszystkie samogłoski z kreseczką wymawiane są jako długie (jak w czeskim czy słowackim),
umlauty tak jak po niemiecku,
litery z "ptaszkami" jak po czesku (słowacku...)
ą - nosowe a
y - jak polskie dz
đ - th dźwięczne
ď - jak polskie dż
ë = e
x = ch
к = k (różnicę wytłumaczę później Wink

)
v = ł
ŋ = n jak w wyrazie bank, albo punkt
q = nosowe o = ą jak w polskim
ŧ - th bezdźwięczne

h może być wymawiane (w zależności od wyrazu) jako:
dźwięczne h
nie wymawiane (nieme;))
polskie y (wtedy ħ oznacza długie polskie y)

Gaspar van der Sar

Kwadracik

Gaspar ma rację co do pisowni... к wzięde z cyrylicy wygląda też trochę dziwnie. Możnaby to zastąpić k z jakimś znaczkiem, jak np. w łotewskim.

Jarek ka

Jarek ka

Silmethúlë

Po pierwsze: Witamy wśród piszących!

Po drugie: kiedy zobaczymy coś z gramatyki? Razz

Po trzrecie:

Czyli znaki "e" i "ë" oznaczają ten sam dźwięk, jednak oba, różne występuję koło siebie jak w polskim "u" i "ó", czy "ż" i "rz"?

Co do "v" oznaczającego [w], nie jest to całkiem złe i niespotykane rozwiązanie, w staronordyjskim znak "v" również oznacza dźwięk [w] - słowo vega czyta się jak w polskim słowo zapisane jako: łega (choć, de facto, tam nie występuje dźwięk [v]).

Jarek ka

Jarek ka

a teraz zgodnie z życzeniem, krótki wstęp do gramatyki języka nawijskiego Wink

Rzeczownik
rzeczowniki odmieniają się przez przypadki (jest to język fleksyjny, choć część końcówek zachwuje się jak w aglutacyjnym).
Przypadków jest 11, przy czym 11. jest w głębokim zaniku (pasuje raczej do aglutacji niz do fleksji i dlatego tak jest Wink

)

1. mianownik (nominativus) – kto? co?
2. dopełniacz (genetivus) – do kogo? do czego?
3. possesivus – kogo? czego? (czyj?)
4. celownik (dativus) – komu? czemu?
5. biernik (accusativus) – kogo? co?
6. instrumentalis – kim? czym?
7. instrumentalis – comitativus (narządnik) – z kim? z czym?
8. miejscownik (locativus) – o kim? o czym?
9. ?? – na kogo? na co?
10. wołacz (vocativus) – o! Wink

11. innesivus – w kim? w czym? / na kim? na czym? – wewnątrz czegoś (przypadek zanikający)

co do nazw przypadków to zaczerpnąłem je z wikipedii i nie mam pewności czy zrobiłem to w pełni dobrze, więc jeśli jakieś sugestie to proszę bardzo Wink

każdy rzeczownik posiada rodzaj, a są następujące rodzaje:
męski, żeński, nijaki - liczba pojedyncza
męski, żeński, nijaki, zbiorowy - liczba mnoga
przy czym często rzeczowniki w rodzaju nijakim w l. poj. przechodzą w rodzaj zbiorowy w l. mn. (np. elf - życie, elwë - istoty żywe, jako zbiór wszystkich istot żyjących)

Dla niektórych słów, tak jak po polsku, występuje liczba dualna.

W rodzaju męskim występują 3 grupy odmiany, w zależności od znaczenia słowa; również dla każdej typowej końcówki istnieją pewne specyficzne różnice w odmianie. Dla r. meskiego typowymi końcówkami w mianowniku są: e, es, t, en/én oraz an/án.

Rodzaje żeński i nijaki posiadaja po 2 grupy odmian. Dla r. żeńskiego typowymi końcówkami są: i, l, a, in/ín, an/án, hn/ħn zaś rzeczowniki w rodzaju nijakim są zakończone najczęściej na spółgłoskę, u lub o.

Rodzaj zbiorowy najcześciej posiada końcówkę is (przy czym gdy s stoi na końcu wyrazu po i lub e to wydłuża samogłaskę, a samo pozostaje nieme, np. šes [szee] - śnieg. Taka wymowa nie występuje w przypadku czasowników w formie bezokolicznika, kiedy to es jest czytane normalnie).

Silmethúlë

Vilén · Gość

Jarek ka

Czasownik
Czasowniki odmieniają się przez osoby i rodzaje, tak jak w polskim czasie przeszłym. Typową końcówka czasownika jest samogłoska + s, które jest zawsze czytane i nie przedłuża samogłoski. W każdej liczbie występują osoby 1, 2, 3 i forma grzecznościowa. W nawijskim nie używa się potocznie zaimków, gdyż forma czasownika określa rodzaj nawet dla 3 osoby. Dodanie zaimka do odmienionego czasownika stanowi swoista formę "półgrzeczną", zaś zaimek przy formie grzecznościowej to "supergrzeczność" Wink

.

Rémy

Matko, supergrzeczność. Razz

Czyli gdyby ten język wkręcić do alt.histu, to nie pasowałby do Polski - chyba, że to superalt.hist by był. Wink

Jarek ka

Dziś pokażę wam odmianę rzeczowników (teraz tylko kawałek z rodzaju męskiego, bo troche dużo tego Wink

)

Pierwsza grupa odmiany (to jest rzeczowniki osobowe, abstrakcyjne i własne), końcówki dla liczby pojedynczej:

I. e t
II. u tu
III. a ta
IV. aé té
V. ę tę
VI. ïem ćem
VII. óš tóš
VIII. méj cce
IX. ér tér
X. ú tú
XI. Niektóre wyrazy posiadają indywidualne końcówki

A teraz przykładowa odmiana wyrazów:

I. kapet - władca (związki historyczne są uzasadnione Wink

)
II. kapetu
III. kapeta
IV. kapeté
V. kapetę
VI. kapećem
VII. kapetóš
VIII. kapecce
IX. kapetér
X. kapetú

I. liŋve - przyjaciel
II. liŋvu
III. liŋva
IV. liŋvaé
V. liŋvę
VI. liŋvńem
VII. liŋvóš
VIII. liŋvméj
IX. liŋvér
X. liŋvú

Jarek ka

No to teraz odmiana rodzaju męskiego w pozostałych przypadkach liczby pojedynczej:

Druga grupa odmiany (rzeczowniki żywotne):
I. e es
II. a esa
III. na esna
IV. ïi eśi
V. jak w II. jak w II.
VI. ïem eśem
VII. óš es
VIII. u esu
IX. ér esér
X. ú esú
XI. Brak form

Trzecia grupa odmiany (rzeczowniki nieżywotne):
I. e es
II. a esa
III. jak w II. jak w II.
IV. še ese
V. jak w I. jak w I.
VI. ïem eśem
VII. jak w VI. jak w VI.
VIII. ńe eśe
IX. jak w I. jak w I.
X. jak w I. jak w I.
XI. Brak form

A na koniec odmiana rzeczowników zakończonych na: en, én, an, án. Takie rzeczowniki maja swoją, niezależną odmianę, bez względu na to do jakiej grupy należy słowo.
I. en én an án
II. enu énu anu ánu
III. ena éna ana ána
IV. eń éń ań áń
V. ens éns anę ánę
VI. eńem éńem ańem áńem
VII. an án ene éne
VIII. eńe éńe ańa áńa
IX. eną éną eńel éńel
X. enű énű ańe áńe
XI. Róźne formy dla niektórych rzeczowników

Przykładowe odmiany wyrazów:
I. širme - kot šes - śnieg lagaan - statek
II. širma šesa lagaanu
III. širmna šesa lagaana
IV. širḿi šese lagaań
V. širma šes lagaanę
VI. širḿem šeśem lagaańem
VII. širmóš šeśem lagaene
VIII. širmu šeśe lagaańa
IX. širmér šes lagaeńel
X. širmú šes lagaańe
XI. lagaańu (na statku, wewnątrz niego)

Podobieństwo niektórych form do języka polskiego nie jest przypadkowe. Nasz język stanowi dla mnie swoistą inspirację jeśli chodzi o gramatykę, ale słownictwa na nim nie opieram Very Happy

Jak sie to wam podoba wszystko?

Rémy

Ciekawe, ale dość trudne do wymówienia. Ale podoba mi się. Smile