Conlanger

zavadzky

GUGB - Gławnoje Uprawlenije Gosudarstwiennoj Bezopastnosti, Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego NKWD. Za Wikipedią.

Vilén · Gość

Deng Xiaoping z kraju Rad

Jakim cudem Andropowowi udało się dojść w 1978 roku do władzy, pozostaje do dziś nierozwiązaną zagadką. Najbardziej rozpowszechnioną teorią jest, że Andropow był w posiadaniu kompromitujących dla sawczenkowskiego betonu materiałów z racji swego szefowstwa nad GUGB. No ale mniejsza o to.

Andropow, podczas swych krótkich, 6-letnich rządów próbował wprowadzić pewne reformy w Związku Radzieckim – m.in. udało mu się doprowadzić do wymiany kadr w partii i rządzie, ograniczyć w znacznym stopniu korupcję; doprowadził on także do przywrócenia odsuniętej 20 lat wcześniej polityki NEP-u. Jak już wcześniej wspomniano, rozwiązał on także istniejący od czasów rewolucji system łagrów, choć i tak znacznie zredukowany od czasu II wojny światowej (i z racji braku Stalina, nie rozrośnięty aż za bardzo).

Niestety, po ciężkiej chorobie, Jurij Andropow zmarł. Władzę po nim przejął jego bliski współpracownik i zwolennik reform, Michaił Gorbaczow. Jednak w przeciwieństwie do realhistorii, dzięki dłuższym rządom Andropowa wymiana kadr partyjnych poszła o wiele dalej, przez co Gorbaczow cieszył się większym wsparciem dla reform. Do reform Gorbaczowa można zaliczyć:

— Dekolektywizację gospodarki na wsiach; zwiększenie w gospodarce swobód oraz elementów wolnego rynku (głównie w dziedzinie przemysłu lekkiego i usług); restrukuryzacja zarządzania przedsiębiorstw państwowych.
— Dopuszczenie w kraju działania inwestorów zagranicznych w tzw. specjalnych strefach ekonomicznych; a także ożywienie handlu zagranicznego z państwami kapitalistycznymi.
— Częściowe zwiększenie swobód obywatelskich, zwiększenie pluralizmu w mediach oraz zwiększenie wolności publikacji. Częściowe zwiększenie roli mechanizmów demokratycznych w rządzie i partii. Jednakże te reformy nie poszły aż tak daleko, jak w realhistorii, przez co nie wywołały aż takich skutków, które w realhistorii doprowadziły do upadku ZSRR.

Mimo tych reform, opozycja przeciw władzy radzieckiej rosła, i skulminowała się w 1988 roku, podczas masowych demonstracji w Moskwie oraz w pozostałych częściach. Wszelkie manifestacje zostały jednak stłumione siłą i doprowadziły do wstrzymania, a nawet częściowego odwrócenia reform mających na celu zwiększenie swobód obywatelskich.

Ocena reform Gorbaczowa jest niejednoznaczna. Z jednej strony, wzmocniły one gospodarkę i przeciwdziałały one upadkowi ZSRR; z drugiej zaś strony, Gorbaczow oskarżany był o pogłebienie się nierówności społecznych w ZSRR, a także korupcji i samowoli ze strony sektora prywatnego. W dodatku ZSRR zaczęty został być targanym przez rozliczne konflikty na tle narodowościowym, zwiększyła się także przestępczość.

ZSRR współcześnie

Liderem wewnątrzpartyjnej opozycji przeciw rządom Gorbaczowa stał się w latach 90. relatywnie młody, urodzony podczas II wojny światowej przedstawiciel skrzydła „betonu”, Giennadij Ziuganow. W dodatku w roku 1998 doszło w ZSRR do znacznego kryzysu gospodarczego spowodowanego obniżeniem koniunktury na światowym rynku. Oczywiście wina za to spadła na samego Gorbaczowa, którego oskarżano o to, że przez swoje prokapitalistyczne tendencje doprowadził do znacznego uzależnienia gospodarki radzieckiej od wpływów światowego rynku – bądź co bądź, ZSRR za czasów Lenina i Bucharina dzięki swojej socjalistycznej polityce ekonomicznej był jedynym krajem na świecie, który uniknął skutków Wielkiego Kryzysu.

W takiej sytuacji, Michaił Gorbaczow zrezygnował w 1999 roku ze wszelkich stanowisk państwowych i partyjnych. Władzę po nim przejął – bez zaskoczenia – lider niezadowolonych, Giennadij Ziuganow.

Ziuganow prowadził politykę „powrotu do socjalizmu z czasów sprzed Gorbaczowa”. Wpływy obcego kapitału zostały ograniczone, wiele dużych przedsiębiorstw zostało znacjonalizowanych. Rok 2003 przyniósł także ponowne otwarcie pierwszego od 1986 roku kołchozu, które zostały zlikwidowane w ramach reform przez Gorbaczowa.

W kwestiach politycznych, Ziuganow postawił na bardziej autokratyczny styl sprawowania władzy od Gorbaczowa – wiele prodemokratycznych reform z czasów Gorbaczowa zostało cofnięte, zwiększyła się siła władz centralnych. W kwestii narodowościowej zaś, Ziuganow postawił na „radziecki nacjonalizm”, a także coraz większe podkreślanie ogólnoradzieckiej jedności narodowej, zarówno w sferze propagandowej, jak i w sferze polityki wewnętrznej, co przejawia się m.in. w większej centralizacji państwa i mniejszej roli lokalnych organów republik związkowych.

Jednak mimo polityki Ziuganowa, stopień demokracji w ZSRR i tak jest znacznie większy, niż to był za czasów Bucharina, Sawczenki, czy też realhistorycznego Breżniewa, i nie zdołały tego zmienić nawet ziuganowowskie antydemokratyczne reformy. Rządy Ziuganowa doprowadziły także do wzmocnienia pozycji ZSRR w świecie, i doprowadziły do odzyskania jego statusu jako światowej potęgi.

W roku 2009 przypadło dziesięciolecie panowania Giennadija Ziuganowa nad ZSRR. Co będzie dalej? Nie wiadomo. Aczkolwiek warto zauważyć jedno – althistoryczny ZSRR różni się bardzo znacznie od ZSRR z realhistorii. A to tylko przez to, że Trocki umarł wcześniej niż Lenin…

Kwadracik

Wiesz, przy mojej znajomości historii mógłbyś to wydać w jakimś podręczniku i nie widziałbym większych różnic Razz

Vilén · Gość

Dynozaur

Vilén · Gość

Nowa współczesna mapa Europy i dwie historyczne z 1912 i 1921 roku:

Vilén · Gość

Ponieważ najszła mnie wena kartograficzna, przedstawiam oto mapę podziału administracyjnego Republiki Mazowieckiej:

Mazowsze podzielonie jest na 26 województw (z czego jedno nazywane jest województwem stołecznym), te zaś z kolei dzielą się na gminy oraz miasta (w tym miasto o szczególnym statusie z wewnętrznym podziałem na dzielnice jako pomocnicze jednostki administracyjne, Płock). Wzorowany jest on na francuskim systemie departamentów (małe jednostki, w miarę równe wielkością).

Podział ten wprowadzono w 1972 roku, i zastąpił on, powszechnie uważany za niewydolny, podział na 8 województw*, powiaty i gminy. Dodatkowym powodem zmiany była chęć zatarcia odzwierciedlenia przedwojennych granic państwowych, istniejącego w starym podziale.

* Kolejno: łôdzkê, kujawskê, płockê, pomorskê, pruskê, warćańskê, warmińskê, warszawskê.

Canis

Uff. Już się bałem, że Bydgoszcz wyłączysz z Rep. M., albo co gorsza, zrobisz w jedno województwo z Toruniem.
=DdDDd
Ciekawy pomysł na podział (pilskê O_o), choć zastanawiam się, czy nie umniejsza to wartości samego województwa :p Ale to nie Polska tylko republika Mazowiecka, więc.

Co do mapy z '21 - to żeś zajechał spiralą po kraju. xDDDD

Leto Atryda

Vilén · Gość

Leto Atryda

Vilén · Gość

Manii kartograficznej ciąg dalszy, tym razem mapa całego świata:

[link widoczny dla zalogowanych]

Pokolorowane [link widoczny dla zalogowanych]. Jeżeli pozostały jeszcze gdzieś jakieś kwadraciki na granicach to psiepjasiam.

I pytanie do forumowiczów – historię którego kolejnego państwa wymyślać najpierw?

Leto Atryda

Mazowsza i Litwy.

Artaxes

Jestem ciekaw co to za twór ta Lechska.