Conlanger

Mônsterior

Mnie ciekawi raczej zanik dźwięcznego 'h'.
Przecież jeszcze przed II wojną w polskim funkcjonowało. Może podczas bombardowań, kiedy liczył się pośpiech, ludzie nie mieli ochoty dusić się za każdym razem, gdy mówili 'ale huk!', krzyczeli 'Bohdan, uciekaj' albo dziękowali komuś za uratowanie życia, mówiąc 'mój bohaterze' (podejrzewam, że najczęściej kobiety do mężczyzn).
Jaki jest powód zaniku tego dźwięku w ciągu tylko kilku lat?

Leto Atryda

Przypomnę że dźwięczne [ɦ] było używane tylko na południu i południowym wschodzie - pod wpływem języka słowackiego i ukraińskiego. A po wojnie w ogóle dialekty zaczęły zanikać, więc i ta cecha przeszła do historii.

Inna rzecz, że od [ɦ] dusić się mogli tylko ludzie, w których naturalnej wymowie głoska ta nie istniała. Ja pluję mówiąc [ɬ], ale Walijczycy lub Zulusi przecież nie plują.

Kwadracik

Silmethúlë

Artaxes

Starsi ludzie w moim regionie także rozróżniają 'h' od 'ch'. Zgadzam się - to na pewno wpływ dialektów ruskich.

Leto Atryda

Silmethúlë

Tak czy inaczej - rozróżniają dźwięczność w h i ch, to rozróżnienie przechodziło jeszcze w czasie II WŚ na Polaków zamieszkujących tereny białoruskie (i pewnie nadal to rozróżnienie tam jest).