Conlanger

Eldarion I

Spoko, najważniejsze to mieć poczucie słuszności własnych działań Wink

Canis

Silmethúlë

Nie wiem jak to wygląda w religiach niesłowiańskich... Sporo rodzimowierców słowiańskich (na RBI można znaleźć odpowiednie tematy...) nie uznaje czegoś takiego jak "zło" czy "dobro". Jest życie w zgodzie z Naturą i Bogami i życie przeciw nim. A każdy może to interpretować po swojemu. U większości pokrywa się to z waszymi przykazaniami (poza 1-3). Co do samych Bogów (ktoś mógłby stwierdzić, ze życie w zgodzie z nimi jest dobre, przeciw nie), istnieje Perun, ale istnieje też Weles, który przez wielu jest uważany za jego przeciwieństwo. Przy czym dla jednych w życiu ważniejszy jest Weles, dla innych Perun, a ani Weles ani Perun nie są źli. Ale to nie oznacza, że rodzimowiercy robią co chcą, jako Słowianie muszą rzetelnie wykonywać swoją pracę, muszą dbać o naturę, o ludzi wokół siebie itd.

Rémy

A ja tak zapytam, czy prawo świeckie nie wystarczy, że trzeba jeszcze jakimiś mękami w piekle grozić? Do mnie "nie rób, bo pójdziesz do piekła" jakoś nigdy nie przemawiało.

Marusza Trollsdottir

Nie chcę nic mówić, ale (o ile mię pamięć nie myli) w którymś z tworów politycznych Mezopotamii (już nie pamiętam czy Hammurabi) powiedziane jest, że zabójstwo karane jest śmiercią, tak samo jak inne wysoce szkodliwe społecznie działania. Jest to ustawodawstwo żywo związane z prawem religijnym, jest jego konsekwencją.

Wspólna baza pewnych poglądów (że się nie zabija, nie kradnie) wywodzi się z neolitu (znowu moja teoria), kiedy pojawiają się wielkie skupiska ludzi i anonimowość. We wspólnocie nie mordowało się i nie kradło, bo wszystko było wspólne. Gdy pojawiają się miasta, jest też zazdrość. I tu religia wprowadza znane nam prawa.

Ofiara z krwi jest najwyższą ofiarą, Fenicjanie składali takie tylko w rozpaczliwej sytuacji. Jeżeli już poświęca się człowieka, to robi się to dla ocalenia innych. Jeżeli zabija się bo się zabija to jest po prostu forma perwersji. Nawet Aztekowie wierzyli, że ratują w ten sposób świat.