Conlanger

bandziol20

u, ż, ch - zwykłym trybem się kładą jako w innych językach, nic tak naprawdę ciekawego; objaśnienie trudniejszych głosek :
ó - dźwięk pośredni między o a u, zaczyna się niby jako o, a potem do u się zachyla, w bardzo wolnej wymowie masz jak ou. Nic nowego ! Wszak i Holoubek w szybkiej wymowie słychać Holubek.
rz - dźwięk od ż różni się lekkim drgnieniem spoczątka, a zaś potem różnicy wielkiej nie masz. Między spółgłoskami drganie słabnie, często dla łatwiejszej wymowy upuszczają, np. czcina.
h - odznacza się od ch mocą, często z takim głuchym chrobotaniem, owszem - w stanach zdegenerowanych przypomina i charczenie; a zresztą - jedni w śmiechu - leciuchno : che, che, tyle co zefirek przeleci, inni w rechot gruby i sprośny popadają : He, he, no to tak w uchu jakby jakiś wicher w cembrowanej studni. Głoska ta w nagłosie specjalnego dodaje wigoru zwłaszcza pisanym wyrazom przez h, ch np. herbata, chorągiew. Taksamo w zawołaniach ta głoska jest dobra dla rozgłosu, bo gdzie ej ! za słabe bywa, tam h podkładają : hej-hej ! Dobrze w górach albo po lasach używać.

Feles

bandziol20

Nom... w wyrazach zagranicznych - jawne, w rodzimych - uśpione Sad

Ach... ale jakże fajny byłby slavlang na fińskie dyftongi ! Toby przebiło nawet fudyń Razz

spitygniew

Kwadracik

Z czego wynikałoby, że w standardowym polskim <h> i <ch> były odróżniane. Tendencja do zlewania mogła być, ale wątpię, żeby objęła cały język i nagle została potem odwrócona przez zapożyczenia.

spitygniew

Toivo

BartekChom

Kwadracik

No tak. Zastanawia mnie po prostu, czy na jakimś etapie ilość zapożyczeń greckich/łacińskich/czeskich/ukraińskich doprowadziła do rozróżnienia w standardzie (o ile można mówić o standardzie w średniowieczu) "ch" i "h".

Do tego mamy takie np. "hau hau" psa - które brzmi o wiele bardziej jak onomatopeja z [ɦ].

pittmirg

A z nie-wykrzyknień, np. huśtać się. W niektórych dialektach była też zdaje się tendencja do dodawania protetycznego h-.

spitygniew

Toivo

I z jakiej prasłowiańskiej głoski to "h" miałoby się rozwinąć?

pittmirg

Byłby to jakiś argument, z drugiej strony istnieje i taka hybryda pod tytułem wesoły: czeskopodobny brak palatalizacji i polskopodobny przegłos. A propos, którędy dokładnie historycznie przebiegała izoglosa między polskim g a czesko-słowackim h? Są wzgl. były tradycyjnie jakieś dialekty po obecnej czeskiej stronie z g lub po polskiej z h?

bandziol20