Conlanger

zbihniew

ALMENSK
Brałem udział swojego czasu w projekcie uproszczonego języka skandynawskiego - almensk (nie mogę umieścić łącza ze względu na ograniczenia dla nowych użytkowników; zainteresowani z łatwością odnajdą oficjalną stronę w grupach Yahoo). Stworzyłem takie oto tłumaczenie, ale o ile pamiętam nie było one koniec końców 100% zgodne ze standardowym almeńskim - wydaje mi się, że zaistniał pewien konflikt na temat przysłówków, ale kto to teraz spamięta. Niemniej pokazuje mniejwięcej, jak wygląda ten język, przynajmniej w moim idiolekcie Wink

Johann Wolfgang von Goethe
DE ERLKONGE

Vem rida so hurtigt jenom nat o vind?
Det er de faren med hanes barn;
Han hava de pojke helbredigt i d'arm,
Han fanga han sekert, han holda han varmt.

Min son, va birg' du so friktadt d'ansikt?
Se', faren, du de Erlkonge ik'?
De Erlkonge med krone o tejl? -
Min son, det er en nebelstrim'. -

"Du, elskad barn, kom', go med mej!
Skal rar spilar je med dej spile;
Nog' kolor'k blomar er pa de strand;
Min mor hava nogon gullen klesplagg."

Min faren, min faren, o h"ra du ik',
Va Erlenkonge mej mildt forboda? -
Var stille, bliv stille, min barn!
For i t"r bladar viska de vind. -

"Vila, fin pojke, du med mej go?
Min datterar skala dej venta rart;
Min datterar stira de natlige rajn
O svaja o dansa o sjunga deg in."

Min faren, min faren, o se' du ik' der
Erlkonges datterar i m"rk sted? -
Min son, min son, je se' det ak'ratt;
Det skina de old piletrar so gra. -

"Je elska dej, mej tirra din vakere form;
O er du ik' vilig, so bruka je makt." -
Min faren, min faren, just fang han mej ved!
Erlkonga hav' mej in sorg j"rad! -

Det frikta de far, han rida hurtigt,
Han hold i armar de st"nande barn,
Prestera de gord med svor beh"v;
I hanes armar de barn var d"d.

(oversettelse ved Zbihniew;
versjon 2.0; 18 juli 2004)

VOLINSK
Ponieważ nie satysfakcjonowała mnie estetyka almeńskiego, a także miałem wiele własnych koncepcji nt. sztucznego języka skandynawskiego, chciałem rozpocząć nowy projekt. Wydaje mi się, że nie posunął się wiele ponad to tłumaczenie trzech zwrotek wiersza, w którym uwidoczniłem swoją wizję estetyczną - można je zatem traktować jako swoisty manifest; w każdym razie nic więcej nie mogę znaleźć.

Kvem rider så hurtigt jennom not og vind?
Det er faren med barnet hans;
Han har gutten helbredigt i armen,
Han fanger ham sekert, han holder ham varmt.

Min søn, kvorfor jemmer du så friktadt din ansikt??
Ser, far, du Erlkongen ikke?
Erlkongen med krone og tejl? -
Min son, det er nebelstrime. -

"Du, elskad barn, komm', gå med mej!
Gid rar spil spiler jeg med dej;
Mange kolorik blomar er på stranden;
Min mor har mye gyllen klesplagg."

Vilén · Gość

Wielkopolski, ortografia oficjalna:

Kényẑ Òlchù

Wè rejtet zó ŝpét durŝ nacht ùnd wind?
Das ist fòtè mit zejn kind;
Ê haltet knoba wôl in arm,
Ê fòst ê zyŝè, ê haltet ê warm.

„Mejn zón, was du birgst zó bang dejn gzyŝt?” —
„Zést, fòtè, du kényẑa òlchù nyŝt?
Kényẑa òlchù mit króna ùnd ŝwejf?” —
„Mejn zón, das ist nébla ŝtrejf.”

„Lib kind, kòmm, gé mit myŝ!
Iŝ wird ŝpilen ŝénen ŝpilen mit dyŝ;
Manŝ bùnten błumen zynd in ŝtrand,
Mejn mùtè hat manŝ gilden gwand.” —

„Mejn fòtè, mejn fòtè, ùnd hérst du nyŝt,
Was kényẑ òlchù myŝ lejz fèŝpryŝt?”
„Zej rujyẑ, blejb rujyẑ mejn kind;
In dyrren błetren zózlet wind.” —

„Willst, fejnè knob, géen du mit myŝ?
Mejn teŝtè zollen dyŝ warten ŝén;
Mejn teŝtè fyren neŝtlyẑen rejen,
Ùnd wigen ùnd tanjcen ùnd zyngen dyŝ.” —

„Mejn fòtè, mejn fòtè, ùnd zést du nyŝt dort
Teŝtre kényẑa òlchù in dystè òrt?” —
„Mejn zón, mejn zón, iŝ zée es genó:
Alten wjeẑbe ŝejnen zó gró. —”

„Iŝ libe dyŝ, myŝ rejct dejn ŝén gŝtałt;
Ùnd wenn du nyŝt willyẑ, bróche dyŝ mit gwałt.” —
„Mejn fòtè, mejn fòtè, ê myŝ ject anfast!
Kényẑ òlchù miè lejc hat gemacht!” —

Fòtè grózet, ê rejtet gŝwind,
Ê haltet in armen zejn eŝcend kind,
Èrrejŝt hôf mit myje ùnd nót;
In zejnen armen kind hat gewézen tót.

Wielkopolski, ortografia foncyglerowska:

Kiejnyź Olchu

Wa rajtet zó śpejt durś nacht und wind?
Das ist fota mit zajn kind;
Ar haltet knoba wól in Arm,
Ar fost ar zyśa, ar haltet er warm.

„Majn zón, was du birgst zó bang dajn ksyśt?” —
„Zejst, fota, du kiejnyża olchu nyśt?
Kiejnyża olchu mit króna und śwajf?” —
„Majn zón, das ist nejbla śtrajf.”

„Lib kind, kom, giej mit myś!
Iś wird śpilen szejnen śpilen mit dyś;
Manś bunten błumen zynd in śtrand,
Mejn muta hat manś gilden gwand.” —

„Majn fota, majn fota, und hejrst du nyśt,
Was kiejnyź olchu myś lejz faśpryśt?” —
„Zaj ruiź, blajb ruiź majn kind;
In dyren błetren zózlet wind.” —

„Wilst, fajna knob, giejen du mit myś?
Majn teśta zolen dyś warten szejn;
Majn teśta fyren neśtlyżen rajen,
Und wigien und tańcen und zyngien dyś.” —

„Majn fota, majn fota, und zejst du nyśt dort
Teśtre kiejnyża olchu in dyste ort?” —
„Majn zón, majn zón, iś zeje es gienó:
Alten wierzbe szajnen zó gró. —”

„Iś libe dyś, myś rajct dajn szejn kształt;
Und wen du nyśt wilyź, bróche dyś mit gwałt.” —
„Majn fota, majn fota, ar myś ject anfast!
Kiejnyź olchu mija lajc hat giemacht!” —

Fota grózet, ar rajtet kśwind,
Ar haltet in armen zajn eścend kind,
Arajśt hóf mit myje und nót;
In zajnen armen kind hat giewejzen tót.

Wielkopolski, ortografia VEW:

Köinyg Woljchu

Wër räitet sou speit dursch Nacht wund Wind?
Das ist Votër mit säin Kind;
Eër haljtet Knoba woul in Arm,
Eër foşt eër syschër, eër haljtet eër warm.

„Mäin Soun, was du birgst sou bang däin Gsyscht?” —
„Seist, Votër, du Köinyga Woljchu nyscht?
Köinyga Woljchu mit Krouna wund Schwäif?” —
„Mäin Soun, das ist Neiblja Sträif.”

„Lib Kind, komm, gei mit mysch!
Isch wird Spilen schöinen spilen mit dysch;
Mansch bunten Blumen synd in strand,
Mäin Muttër hat mansch gülden Gwand.” —

„Mäin Votër, mäin Votër, wund höirst du nyscht,
Was Köinyg Woljchu mysch läis vërspryscht?” —
„Säi ruyg, bläib ruyg mäin Kind;
In dürren Blättren souslet wind.” —

„Willst, fäinër Knob, geien du mit mysch?
Mäin Töschtër sollen dysch warten schöin;
Mäin Töschtër füren näschtlygen Räien,
Wund wigen wund tanjzen wund syngen dysch.” —

„Mäin Votër, mäin Votër, wund seist du nyscht dort
Töschtre Köinyga Woljchu in düstër Wort?” —
„Mäin Soun, mäin Soun, isch seie es genou:
Alten Wiezschbe schäinen sou grou. —”

„Isch libe dysch, mysch räizt däin schöin Gstalt;
Wund wenn du nyscht willyg, brouche dysch mit Gwalt.” —
„Mäin Votër, mäin Votër, eër mysch jetzt anfasşt!
Köinyg Woljchu mijër Läidz hat gemacht!” —

Votër grouset, eër räitet gschwind,
Eër haljtet in Armen säin äschzend Kind,
Erräischt Houf mit Müe wund Nout;
In säinen Armen Kind hat geweisen tout.

Łatwo się tłumaczy na ten język z niemieckiego, bo większość słownictwa podana jest jak na talerzu ;p.

zbihniew

Czyli wystarczyłby skrypt zmieniający ortografię, a potem tylko ręczna wielkopolonizacja leksyki? Bo zasadniczo jest to górnoniemiecki kondialekt, jak mniemam.

Vilén · Gość

zbihniew

Ja już gdzieś indziej zaznaczyłem, że mój niemiecki ma się bardzo tak sobie. Dopiero teraz przyjrzałem się tekstowi oryginału i faktycznie, od razu widać np. brak rodzajników w tłumaczeniu. Koncept gdzieś tam daleko spokrewniony z moim varekiem, ale znacznie solidniejsze wykonanie.