Conlanger

Canis

Ponieważ tzw. Wielka Reforma ma się już na ukończeniu, chciałbym przedstawić kilka faktów, które sprawiają, że język ahtialański jest tak wyjątkowy. Nie tylko dlatego, że tworzę go niemal nieprzerwanym czasowo ciągiem od wczesnego dzieciństwa.

NR 1: CZYM JEST?
Język ahtialański jest językiem a priori. Nie posiada, przynajmniej oficjalnie nie powinien posiadać żadnych związków z istniejącymi już językami; tym bardziej, że jest związany z conworldem na innej planecie. Niemniej pewne wpływy języków zupełnie obcych, zarówno ze słownictwa, jak i z fonetyki czy gramatyki się wkradły.

Ahtialański jest używany i zawsze był i będzie jako język szyfrowy. Ma prostą gramatykę, ale bardzo trudną wymowę i dość obszerny sposób zapisu. Pismo ahtialańskie, stosowane też przeze mnie bardzo często do zapisywania języka polskiego (całych artykułów, prawie książek!) jest skomplikowane: posiada własne znaki diakrytyczne, formy stylistyczne, interpunkcję, numerację i wiele innych, jak choćby znaki ideograficzne wyrażające co trudniejsze myśli. Pismo to ma też trzy skale: litery wielkie, średnie i małe lub wg innego podziału litery wielkie, małe i specjalne.

NR 2: O WYMOWIE
Bez wątpienia - ahtiala jest to mowa trudna do wypowiedzenia. Posiada ogromną ilość różnych dziwnych dźwięków: polskie ć, angielskie th, niemieckie u umlaut, rosyjskie samogłoski jotowane, greckie dźwięczne h, subsaharyjskie mlaski i wiele innych. Posiada też elementy typowo swojskie - np. "mlask k", będący raczej "k" ejektywnym czy przeciwnie - iniektywne - "g", albo syczące, gardłowe "h", trochę podobne do tego z języków semickich. Nie ma natomiast takich dźwięków jak zwarcie krtaniowe, n tylnojęzykowe, ż, dż, dz itp. Czasem dźwięki ulegają zmianie w niektórych słowach i wtedy inaczej je się pisze, a inaczej czyta.

Akcent jest różnie położony. 80% słów ma akcent na pierwszą sylabę, z pozostałych 20% zazwyczaj większość ma na ostatnią. Ahtialański nie jest tonalny.

NR 3: KILKA FAKTÓW I MITÓW O GRAMATYCE
Pod tym względem od dawien dawna toczyła się batalia: jaki będzie stosunek tego języka do fleksji? Ostatecznie, po latach, sytuacja się niemal wyklarowała. Odmiany nie ma żadnej, a szyk zdania jest aż przerażająco stały, zdawałoby się, że części mowy i zdania są jakby wręcz przybite gwoździem. Ostatecznie mogę stwierdzić, że ahtialański jako język używany na co dzień, język kuchenny, roboczy, interesu, wulgarny, potoczny, półoficjalny, oficjalny, polityki, teatru nowoczesnego, rozmów z ludźmi zagranicznymi, internetu, religii jest skrajnie aglutynacyjny. Na dowód skrajności podam dobry przykład: słowo język, "kienau". Liczbę mnogą tworzy się przez dodanie "-y". Wobec tego słowo "języki" brzmi "kienauy" - nawet przy samogłosce końcowej nie zachodzą żadne procesy służące wg popularnego myślenia "uproszczeniu". Natomiast język literacki zakłada fleksję. Jest kilka przypadków, które bywają rzadko, ale bywają używane w języku półpotocznym, urzędowym, w mediach.

Ponieważ ahtialański niemalże nie ma fleksji, aglutynacja służy do wyrażenia czasu, osoby, rodzaju i tym podobne, a szyk zdania jest tak stały jak krew w trupie, byłoby trudno bez jakiegoś innego sposobu wyrażać niektóre myśli. I ten inny sposób to superpartykuły. Krótkie słówka, zawsze wyrażane na piśmie znakami ideograficznymi, same w sobie zazwyczaj nie mają znaczenia, ale użyte na początku zdania zmieniają cały sens wypowiedzi. Przykładowo, aby zadać pytanie, nie trzeba się posługiwać żadną odmianą, szykiem zdania czy nawet intonacją. Wystarczy, że zaczniemy wypowiedź od "sza" (słowo bardzo trudne do prawidłowego zapisania nawet używając IPA), a utworzy się pytanie; zaczniemy od "ne", a przeczenie - takich partykuł jest bardzo dużo.

NR 4: O LICZBACH
Na pewno ciekawostką jest, że ahtialański używa dwóch systemów liczenia: jeden jest dziesiętny, i ten jest jeszcze dominujący w używaniu, a drugi jest szesnastkowy i ten jest domyślny i oficjalny, nie tylko w tekstach literackich. Więcej o tym sposobie liczenia można znaleźć na innych stronach na forum lub na wiki.

Jutro chciałbym podać nagrania tych dźwięków, które są nietypowe dla normalnego użycia bądź zwyczajnie wykraczają poza międzynarodowe alfabety fonetyczne. Na pewno wielu się bardzo zdziwi ;p

Vilén · Gość

Canis

Sugerujesz, że nie znam IPA? Razz

A chcesz się przekomarzać? Razz

Leto Atryda

Przecież na wiki jest zapis IPA dla wszystkich dźwięków ahtiali. I nie widzę żeby któryś wykraczał poza "międzynarodowe alfabety fonetyczne".

kmitko

<glupawka>A może by tak dodać, że tak powiem, dźwięki nie tylko "paszczą", ale też innymi otworami Wink

? To by z pewnością wykraczało poza IPA.</glupawka>

pmva · Gość

Canis

Leto Atryda

BartekChom

Leto Atryda

[h] to po prostu wydech, a za tem można uzyskać różne brzmienie w zależności od ilości powietrza. Nie wiem czy coś takiego ma zastosowanie w mowie, ale ahtiala to język dziwny jak zauważył sam autor.

pittmirg

Kwadracik

Leto Atryda

Wstyd się przyznać ale nie odróżniam na ucho [k] od [q]

Canis

Leto Atryda

Skoro jest podniebienny to [ǂ]

Jak chcesz posłuchać różnych mlasków to wejdź [link widoczny dla zalogowanych].