Conlanger

Rémy

Chociaż nie podoba mi się on jeszcze na tyle, żeby zastąpić któryś z języków urzędowych RePomu właśnie tym, kto wie co przyniesie przyszłość. Wink

Fonetyka i alfabet, czyli tradycyjnie. Wink

Samogłoski:
[a] - a
[aː] - a
[ɛ] - e
[ɛː] - e
[ə] - e na końcu wyrazu (nieakcentowane)
[ i ] - i
[iː] - i
[y] - y
[yː] - y
[ø] - ø
[øː] - ø
[ʉ] - u
[ʉː] - u
[u] - o
[uː] - o
[o] - å
[oː] - å
[æ] - ä
[æː] - ä

Samogłoskę wymawiamy długo, jeśli jest ona w wygłosie lub występuje przed pojedynczo zapisaną spółgłoską. Wymowa długa jest także zalecana przed dwoma różnymi spółgłoskami, jeśli tylko jedna z nich jest częścią tematu wyrazu, jednak nie jest to konieczne.

Dwugłoski nie istnieją.

Spółgłoski:
[ b ] - b
[s] - s, z, c przed e, i, y, ä, ø
[k] - k, c w pozostałych wypadkach
[d] - d
[ð] - ð
[θ] - þ
[f] - f
[j] - j, g przed e, i, y, ä, ø, oraz na końcu wyrazu, jeśli przedostatnia litera to l lub r
[g] - g w pozostałych wypadkach
[h] - h (dźwięk [x] jest często spotykany w mowie potocznej)
[ç] - kj, tj, hj, k przed e, i, y, ä, ø
[l] - l
[m] - m
[n] - n
[ŋ] - ng
[p] - p
[pʰ] - ph
[r] - r
[t] - t
[v] - v
[ŋn] - gn
[ʃ] - rs, sk przed e, i, y, ä, ø

Dwie spółgłoski sąsiadujące ze sobą wymawiamy jak jedną.

Alfabet: litery diakrytyzowane uchodzą za część alfabetu i występują po Z w następującej kolejności: Å Ä Ø Ð Þ.

Liczbę mnogą rzeczowników tworzy się na dwa sposoby:
- przez dodanie końcówki /-r/, gdy słowo kończy się na samogłoskę (np. frå [żona] - frår [żony])
- przez dodanie końcówki /-a/, gdy słowo kończy się na spółgłoskę (np. klaring [spis treści] - klaringa [spisy treści]

Istnieją dwa przypadki, mianownik (nøminativ) i dopełniacz (genetiv). Oto deklinacja na przykładzie dwóch słów powyżej

(rodzaj żeński)
Ns. frå
Gs. frås
Np. frår
Gs. fråne

(rodzaj męski i nijaki)
Ns. klaring
Gs. klaringes
Np. klaringa
Gp. klaringare

Czasowniki zebrane są w trzy grupy koniugacji regularnej, odrębną grupę stanowią czasowniki mocne i nieregularne. Rodzaj koniugacji poznaje się po końcówce:
koniugacja I: - a
koniugacja II: -e
koniugacja III: -å
Czasowniki o innych końcówkach są nieregularne.

Rémy

Istnieją dwie formy języka - bokmäll - standardowa, i separarsmäll - tzw. "mowa separatystów", bardziej konserwatywna w zapożyczeniach. O ile różnice w gramatyce i fonologii są nieznaczne, o tyle słownictwo naprawdę się różni.

Czasowniki odmieniają się przez czas i tryb, odmiana przez osoby i inne bzdury nie istnieje.

Formę czasu teraźniejszego tworzymy:
- w koniugacji pierwszej i przez dodanie końcówki -r
- w koniugacji trzeciej przez usunięcie -å i zastąpienie go -er

I tak dla przykładu:
* ga (iść) -> gar
* komme (s: kømme, przychodzić) -> kommer (s: kømmer)
* ålskå (s: olskå, kochać) -> ålsker (s: olsker)

zavadzky

Myślałem, że to żart... A tu widzę pomonorweski Very Happy

Rémy

Bardziej pomoskandynawski. W sumie... Fajnie brzmi. ^^

Pomoskanþinavsk spräk. ^^

Najważniejsze nieregularne czasowniki to oczywiście być i mieć, odpowiednio w bokmäll verå i havte a w separarsmäll vøre i hufte. Formy czasu teraźniejszego są identyczne w obu wariantach i są to: år dla być i heðer dla mieć.

Rémy

Pommärsk bokmäll zastąpi najpewniej pomerščínę na miejscu drugiego języka urzędowego, wypadałoby więc przetłumaczyć związane z krajem nazwy na ów język.

nazwa polska - bokmäll - pommeranès
Republika Pomorska - Republikka Pommern - Republique Pommeranèşe
Pomorze - Pommern - Pommeragne
Zgromadzenie Narodowe - Nasjonals Tinget - Assemble Naciónelle
Wyższe Zgromadzenie - Høhtinget - Assemble Alte
Prezydent Republiki - Republikks Präsident - Présidént delle Republique
Szczecin - Stettin - Stettein
Strzałów - Sundhaven - Port de Sund
Słupsk - Stålp - La Courneuve
Hawana - Hjyll Jakob-Øyburg - Saînt-Jaime dell'Ile
Wspólnota autonomiczna - Autonomisk samfynd - Communautê autonome
Departament - Departament - Departément

Kwadracik

Rémy

Tak, "bokmäll" po przełożeniu na bokmål daje "bokmål". Razz

Rémy

Wariant separarsmäll nie korzysta z rodzajników. W wariancie bokmäll natomiast wyróżnia się rodzajniki nieokreślone - proklityczne, i określone - enklityczne. Ich użycie jest takie same, jak w języku szwedzkim, chociaż formy nieokreślone różnią się nieco:
- þer - rodzaj męski
- þi - rodzajnik żeński
- þät - rodzajnik nijaki

Formy określone tworzymy przez dołączenie do mianownika liczby pojedynczej końcówki:
- -en - rodzaj męski
- -a - rodzaj żeński. Jeśli forma nieokreślona kończy się na a, dodajemy nad ostatnim a dwie kropeczk, czyli zamieniamy je w ä
- -ät - rodzaj nijaki.