Conlanger

bandziol20

jakieś sugestie ? nosil wilk razy kilka ponieśli i wilka ... Wink

espeket

ocb??

Edit:
gdybym była w domu, to bym poszła do słownika ps. i sobie sprawdziła, czy istniał formant /-j-u-/ i jakie inne czasowniki się tworzylo za jego pomocą. ale że obecnie urlopuję się Irlandii, to nie jestem w stanie tego zrobić.
dlatego grzecznie pytam: znasz taki formant? masz pomysł, jakie było jego znaczenie? jeśli istniał, to w porządku, przyjmuję etymologiczne pokrewieństwo kłucia i klucza. synchronicznie nie ma sensu tego zakładać, ale historycznie czemu nie.

bandziol20

sądzę, że to wszystko z dawniejszego jakiegoś *klti.
tak sobie skojarzyłem, że jeżeli od mleć jest młyn, to od kluć jest klin.
ciekawe jest też forma "kieł" a także chorwacki "kljun" - dziób.
co do samego "klucza", to ciekawe jest to że powtarza się wszędzie w słowiańszczyźnie z l miękkim, przeszedł nawet do węg. w postaci kulcs ( Kulczyk ? Cool

kolczyk ?). W każdym razie wygląda na pierwotne l zgłoskotwórcze. no i klawo.
kluć : klucz jak bić : bicz.
a co do samego formantu nie wykluczam:
albo iteratywność ( być : bawić, czuć : czuwać, grać : grywać, rżnąć : rzezać : razić ), albo kauzatywność ( np. morzyć : mrzeć, żywić : żyć). zresztą w stpol żyć - odmieniało się ja żywę, ty żywiesz; krawać ja krawam, ty krawasz dzisiejsze zakrawać.

bandziol20

Kilka spraw różnego typu z poruszanymi zagadnieniami nasunęło mi się na myśl :
1) co do końcówki -r jest zastanawiającym formantem; ciekawa dla mnie osobiście jest oboczność wór, wir : wić; być może są to różne postacie w wytworzone różnym okresie, a być może odpowiadają one rzeczownikom od czasowników w róznych aspektach :
wór - coś za/u-witego (jak zbór)
wir - coś wciąż się wijącego (jak zbiór)

żyć mamy stpol. żyr, późniejszy żer, żreć i żerować.
2) z 1. strony żar - jak pożar, żarzyć, można by ją wyprowadzać z gorzeć, gorzki, gorący, grzać; z 2. strony jarzyć, jarać, stary ale jary Wink

z 3. : żec - palić, polski Ignacy czyli Żegota, pożoga, podżegać, żagiew (!), zgliszcze, czyli dawne żgliszcze.
3) jeżeli chodzi o gonić / gnać to po rosyjsku właśnie tak się odmienia :
tzn. гнать - я гоню; wynikałoby z tego, że gonić jest wtórnie urobionym czasownikiem pseudo-iteratywnym;
co w takim razie powiedzieć o ganić w naganie i hańbie ?

4) w tym świetle chcieć byłoby formą właściwą od której należałoby odmieniać:
chocę, chociesz itd. ale uległo ujednoliceniu z przeszłym : chciał
w rosyjskim zaś forma teraźniejsza "zawładnęła" przeszłością; ciekawy moim zdaniem jest układ akcentów w rosyjskim:
хоте́ть - хочу́; strus. postacie oboczne : хотѣти, хътѣти
być może więc chodzi tu o zjawisko synkopy, tzn. zjawisko zaniku samogłoski nieakcentowanej jak np. postacie : wogle (w ogóle) albo orginalny (oryginalny); przyszłem a nie - przyszedłem, bo miałem blisko Wink

chęć : chuć z oboczności tej wynika raczej "krótkie ą", ale ciekawe skąd się w ogóle przyplątała nosówka, od "chcę" albo imiesłowów ?

być może jednak za postaciami z -o- kryje się nie tyle kauzatywność (kierowanie kimś), co raczej optatywność, czyli życzeniowość (wobec kogoś); wtedy oboczność akurat w chcieć nie byłaby taka nieoczywista.
chcę - byłoby "twardym postawieniem" sprawy, niemal natychmiastowym imperatywem do spełnienia
chocę - wyrażam życzenie, aby się stało, bardziej takie "chciałbym"

bandziol20

Myślę, że dużo do myślenia może dać przykład chorwacki:
htjeti - forma bezokolicznika niedokonana
czas teraźniejszy : hoću, w enklityce: ću
czas teraźniejszy dokonany (do wyraż. przyszł.) : htjednem
w zaprzeczeniu : neću
imperfekt : hotijah/hoćah
aoryst : htjedoh/htjeh
imiesłów przysł. współczesny : hoteći /(książk. !) htijući
imiesłów przysł. uprzedni : htjevši/hotjevši
imiesłów przym. przeszły : htio
rzeczownik odczasownikowy : htjenje/htijenje
czas przyszły : htjet ću
ale już wszelkie normy przyzwoitości w rozmaitości form przekracza imperfekt, np 1.os.lp. :
hoćah / hotijah / hotjeh / htijah / htjedoh / htjeh
perfekt : htio sam
pluskvamperfekt : bio sam htio
imperativ : htjedni
co ważne: zwalczana jest w chorwackim postać "błędna" bezokolicznika: hotjeti, a w tym samym czasie słoweński podaje główną postać : hoteti, gdy "hteti" uważane jest za przestarzałe.

bandziol20

co do kłuć, kluć to wydaje się, że należy tu również : kołatać ( znacz. wtórne : niepokoić) oraz kolba.
kъlъ - kieł byłby utworzony wg prawideł sztuki polskiej, podczas gdy postacie z -o- miałyby jeszcze starsze słowiańskie pochodzenie; czyli : proces wokalizacji jerów należałoby rozciągnąć na okres jeszcze w pełnej dobie prasłowiański, a dopiero jego zakończenie zbiegałoby się z powstaniem słowiańskich języków potomnych;
jabłka o różnym czasie dojrzewania Razz

espeket

bandziol20

espeket

bandziol20

espeket

bandziol20