Conlanger

Silmethúlë

Chodziło mi o zasięg tych pojęć. Pisząc "ramię" miałem na myśli, fakt, całą rękę, to jest od tego ramiona do końców palców.

I zastanawiam się nad sensem sformułowania "dłoń+nadgarstek", jeżeli pwn twierdzi, że dłoń to część ręki od nadgarstka do końców palców. Ale podejrzewam, że może chodzić o to, że w polskiej dłoni ten nadgarstek jest bardziej granicą a nie częścią składową, zgadza się? Wtedy angielski, jeżeli dobrze rozumuję, nie ma z kolei odpowiednika naszej dłoni - gdyż palm to część między nadgarstkiem a początkami palców - z tego co udało mi się znaleźć na sieci. Proszę o poprawę błędnych domysłów Wink

.

pittmirg

Silmethúlë

Ale polski od ręki dłoń odróżnia, bo zrozumiałem, że tego nie robi, co mi nijak nie pasuje. Pwn definiuje dłoń jako "od nadgarstka po końce palców". I ja tak też dłoń rozumiem, ale chyba faktycznie przy bolącym nadgarstku nie powiedziałbym "boli mnie dłoń". W każdym razie w polskim możemy na każdą część ciała powiedzieć "ręka", przycisk można ręką (a nie, na przykład nogą) wcisnąć, choć de facto się wciska palcem, itd. I tak też często o dłoni mówimy (podać rękę, ale już "wyrwać rękę" jednoznacznie wskazuje na całą kończynę, a nie na oderwanie dłoni od reszty ręki).

pittmirg

bandziol20

macie jakieś pomysły na ergativus ?

pittmirg

Ja zawsze używam tych nieco automatycznych spolszczeń w rodzaju "ergatyw", "absolutyw".

Kwadracik

varpho

Feles

To i ja odkopię - jako że nie miałem okazji uczestniczyć w ówczesnej dyskusji.

Dynozaur

To ciekawe, że Brückner nie używał w ogóle polskich nazw przypadków (jedynie je numerował), mimo że to wynalazek już z czasów Kopczyńskiego.

Pewnie dlatego, że raczej nie pałał sympatją do Kopczyńskiego i jawnie naśmiewał się z niektórych wymyślonych przezeń termin (np. "imiesłów", który rzeczywiście pod względem językowym jest prawdziwym potworkiem).

Ja jeneralnie do Kopczyńskiego szacunek mam, ale niektórych jego wynalazków nie ogarniam, bo są na serjo z dupy. Dlaczego czasownik? Bo odmienia się przez czasy?

A legko odchodząc od tematu (liczę, że przywołam z otchłani JvSa) - razi mnie trochę, że Steenbergen w Wenedyku te kopczyńskie wymysły powiela (np. czasownik to "ciępralnik"). Dla mnie to oczywiste, że IBowski Kopczyński zamiast wymyślać nowotwory z dupy na pewno próbowałby naśladować terminologję łacińską, w końcu od łaciny Wenedyk się wywodzi.

W realhiście Kopczyński miał powód, by unikać łaciny - puryzm językowy. W Wenedyku zaś unikanie łaciny trochę mija się z celem.

Henryk Pruthenia

Hmmm...
Ja stosuję nazwy z polskiej wiki, nie lubię zapożyczeń. A co do przypadków, to te,które kończą się na -ivus przerabiam tak, by kończyły się na -yw.
Tyle.
Nie wiem po co te wszystkie nazwy idiolektalne...

Gość

Ciekawostka:

W czasie przeglądania strony GJ, napotkałem dwie jego propozycje polskich nazw przypadków: [link widoczny dla zalogowanych] jako partytyw, oraz [link widoczny dla zalogowanych] jako ablatyw.