Conlanger

Dynozaur

Jako, że w konskrypciarzem jestem raczej poślednim, a konortografem - raczej dobrym, czasami będziecie widywać tworzone przeze mnie zapisy różnorakich języków (zwłaszcza natlangów).

Opcja na dziś:
Gdyby Komuniści opanowali Japonję...

Samogłoski:
а - a
и - i
у - u
е - e
о - o
я - ya
ю - yu
ё - yo (niepisanie djaerezy to błąd)
ў - u w dyftongach ou (zastanawiam się, czy zapis brewy powinien być obowiązkowy) oraz w długim u

Spółgłoski:
к - k
г - g
с - s
з - z
т - t
д - d
н - n
х - h
б - b
п - p
м - m
р - r
в - w
ң - n sylabowe

Ortografja nie uwzględnia palatalizacyj i lenicyj związanych z samogłoskami (np. つ "tsu" zapisujemy ту, し "shi" to си itp.). W ten sposób mamy wierne oddanie Kany.

Prócz tego istnieją dwa znaki służące jedynie do zapisu wyrazów obcych:
ъ - neutralizuje zmiany dokonane przez samogłoski (np. тъу to "tu" トゥ, дъю to "dyu" デュ, съи to "si", хъу to "hu").
й - tworzy (jako dwuznak йе, brzydki, ale na szczęście rzadki) niejapońską zbitkę "ye" (najczęściej chodzić będzie o シェ "she" - сйе, チェ "che" - тйе), zapis brewy czystodjakrytyczny i pomocniczny (niekonieczny, a wręcz nieużywany w "normalnym" piśmie)

Dźwięki "f" i "v" w zapożyczeniach oznaczamy przez dwuznaki: kolejno хв, бв.

Partykuły は, へ, を zapisujemy fonetycznie jako ва, е, о. Każdą partykułę poprzedza myślnik (chyba, że są obok siebie, wtedy tylko jeden myślnik przed pierwszą partykułą)

Wzdłużenie samogłoski zapisujemy przez jeminację. Z wyjątkiem dyftongu "оў", który bywa wymawiany jako długie "o" przez niektórych oraz długim u (уў), a to dlatego, że czasami -u jest końcówką gramatyczną czasownika (i jest wtedy wymawiana oddzielnie, więc brewy nie ma).

Sokuon (っ) zapisujemy, tak jak w Romaji, poprzez jeminację spółgłoski (na początku myślałem o Paloczce, ale się rozmyśliłem).

Prawopis, jak widać, bardzo prosty. O tym, że rozdziału na Katakanę i Hiraganę (a tym bardziej na Kanji) nie ma. Wszystko zapisujemy jedną, fonetyczną cyrylicę.

Litery po kolei:
АБВГДЕЁЗИ(Й)КМНҢОПРСТУЎХЪЮЯ

Przykład:
Секаи Зиңкең Сеңгең - Да-ити зё
Субете-но ниңгең-ва, умаре нагара-ни сите зиюў-де ари, кату, соңгең-то кеңри-тони туите бёдоў-де ару. Ниңгең-ва, рисеи-то рёсиң-о сазукарете ори, тагаи-но доўхоў-но сеисиң-о мотте коўдоў синакереба наранаи.

Może za dużo tych myślników...

Cóż, nie jest to coś, z czego miałbym być zadowolony. Taka sobie wymyślona na poczekaniu konortografijka.

Więcej podobnych (może lepszych) conortografij wkrótce!

Leto Atryda

W miarę fonetyczna pisownia duńska (ktoś musi pomóc Danom, ich pisownia jest beznadziejna):

/p/ p
/b/ b
/t/ t
/d/ d
/k/ k
/ɡ/ g
/f/ f
/s/ s
/h/ h
/v/ v
/ð/ z
/j/ j
/r/ r
/l/ l
/m/ m
/n/ n
/ŋ/ ng
/iː/ ii
/i/ i
/eː/ ee
/e/ e
/ɛː/ ää
/ɛ/ ä
/aː/ aa
/a/ a
/yː/ üü
/y/ ü
/øː/ öö
/ø/ ö
/œː/ õõ
/œ/ õ
/uː/ uu
/u/ u
/oː/ oo
/o/ o
/ɔː/ åå
/ɔ/ å

Vilén · Gość

pittmirg

Leto Atryda

Chyba zdecyduję się na apostrof po samogłosce objętej tym zjawiskiem.

pittmirg

W duńskim ciekawe jest też to, że to-co-historycznie-było-przydechowym-t dzisiaj brzmi bardziej jak afrykata typu polskie "c". Przesłuchiwałem sobie specjalnie nagrania, i rzeczywiście tak to wygląda.

Canis

Tatarskie, Tugan Yak. Ktoś wrzucił w "czego słuchacie w tej chwili", bardzo mi się spodobało.
[link widoczny dla zalogowanych]
“Туган як
(Вәсилә Фәттахова)

Туган якка юл тотамын, туган як, туган як
Иң гузял газиз якка, туган як, туган як;
Җир җилякляре пешкян чак, туган як, туган як
Ашыгам каенлыка, туган як, туган як.

Chorus:
Талпына күнел, талпына, ашкына,
Ярсуына түз, түз генә;
Каенлыкта җиләк пешкән
Тиз үрелеп өз генә.

Чәчәкләрнең ниндие юк, туган як, туган як
Хуш исле аллы гөлле, туган як, туган як;
Бу якларга беркайдада, туган як, туган як
Хич тиңнәр булмас төсле, туган як, туган як

Chorus.

Каенлыкта сайрый кошлар, сайрый, сайрый кошлар,
Бер туктамый өздереп, өздереп, өздерп;
Озакламам кайтырмын мин кайтырмын, кайтырмын
Тороп булмас көттереп көтереп, көттереп.

Chorus.”

“투간 얔
(배시래 퍁타호바)

투간 얔카 율 토타믄, 투간 얔, 투간 얔
잉 구쟐 가짖 얔카, 투간 얔, 투간 얔;
찔 찌럌랴레 펬캰 챀, 투간 얔, 투간 얔
아쓰감 카엔르카, 투간 얔, 투간 얔.

Chorus:
탈프나 퀴넬, 탈프나, 았크나,
얄수으나 튖, 튖 게내;
카엔릌타 쯔랰 펬캔
팆 위레렢 엊 게내.

채챜랠넹 닌디예 윸, 투간 얔, 투간 얔.
훘 잇레 알르 걸례, 투간 얔, 투간 얔.
부 얔랄가 벨카이다다, 투간 얔, 투간 얔.
힟 팅낼 불맛 텃레, 투간 얔, 투간 얔.

Chorus.

카엔릌타 사이르이 콨랄, 사이르이, 사이르이
콨랄,
벨 퉄타므이 엊데렢, 엊데렢, 엊데렢;
오잨라맘 카이틀믄 민 카이틀믄, 카이틀믄
토롶 불맛 컽테렢, 컽테렢, 컽테렢.

Chorus.”

Sami zobaczcie, jak bezproblemowo się dostosowuje do języków ałtajskich pismo koreańskie, bez kombinowania pod górkę! Jedyny problem to r:l, ale tu niestety nic nie mogłem zrobić.

Dynozaur

Krechowe monstrum - czyli Dynoprawopis kaszubski.

Á - Ô
Ą - Ã
Ą́ - Ą
Ć - Cz
H - H, Ch (obecność rozróżnienia h/ch to niepotrzebna spuścizna po standardowym polskim)
Ȍ - Ó prelabializowane
Ŕ - Rz
Ś - Sz
Y - Ë
Ý - Y
Ź - Ż
Ʒ - Dz
Ʒ́ - Dż

Końcówki typu -cjô/-cëjô zapisywane jednako jako -cyá

Cała reszta tak, jak w aktualnej ortografji kaszubskiej.

Alfabet:
AÁĄĄ́BCĆDEÉFGHIJKLŁMNŃOÓÒȌPRŔSŚTUÙWYÝZŹƷƷ́

Istnieje też wersja alternatywna - zamiast Ć, Ŕ, Ś, Ź, Ʒ́ mamy Č, Ř, Š, Ž, Ǯ. Rozważam też dodanie litery Ĭ (którą zamierzam wdrożyć Szlązakom) dla oznaczenia palatalizacji spółgłoski przed samogłoską. Można by było też dodać rozróżnienie Ch/H, a razem z nim literę X (która oznaczałaby <h>, a nie <ch>, z racji, że to pierwsze jest rzadsze i obce, a więc obcy i dziwny znak dla niego). Do tego ostatniego pomysłu wciąż nie jestem przekonany, ale wiem jedno - dwuznaków żadnych nie chcę.

Przykład:

Òjće naś, jaći jes w niebie,
nieh są swiącý Twòje miono,
nieh pŕińʒe Twòje królewstwò,
nieh mʒe Twòja wòlá,
jakno w niebie tak téź na zemi.
Hleba najégò pòwśednégò dáj nóm ʒýsá
i òdpùscy nóm naje winy,
jak i my òdpùśćiwȍmy naśim winowajcóm,
A nie dopùscy na nas pòkùśeniá,
ale nas zbawi òde złégò. Amen.

Przykład drugiej wersji:

Òjče naš, jači jes w nĭebĭe,
nĭeh są swĭącý Twòje mĭono,
nĭeh přińʒe Twòje królestwò,
nĭeh mʒe Twòja òlá,
jakno w nĭebĭe tak též na zemi.
Hleba najégò pòwšednégò dáj nóm ʒýsá
i òdpùscy nóm naje winy,
jak i my òdpùščiwȍmy našim winowajcóm,
A nĭe dopùscy na nas pòkùšenĭá,
ale nas zbawi òde złégò. Amen.

Widać jeszcze jedno ułacnienie w tej wersji - niepotrzebne "w" w historyjnych zbitkach "wò", "wȍ" i "wù" nie jest na ogół pisane. Jednak, wciąż się je zapisuje po samogłoskach oraz spółgłoskach, po których labializacja nie występuje oraz wtedy, kiedy "w" jest końcówką rdzenia i pojawia się [w wymowie] w odmianie wyrazu. Podarowałem też to "w" w króle(w)stwie (obecne w wersji pierwszej) - prezent od Sanacyi.

Szlązacy - spodziewajcie się Dynoprawopisu w miarę podobnego do tej drugiej wersji (tylko ʒ wam już odpuszczę, dam dwuznaki na te afrykaty [chociaż to niesprawiedliwe]).

Która wersja podoba się bardziej? Ja wiem jedno - i jedna i druga lepsza od aktualnie obowiązywającej ortografji kaszubskiej.

Henryk Pruthenia

Dynozaur

Henryk Pruthenia

Vilén · Gość

Feles · Wysłany: Wto 18:11, 30 Mar 2010 Temat postu:

Leto Atryda · Wysłany: Wto 18:32, 30 Mar 2010 Temat postu:

Oryginalne dwuznaki! Chyba nawet udało się uniknąć możliwości dwuznacznego zapisu.

Feles · Wysłany: Wto 18:44, 30 Mar 2010 Temat postu: