Conlanger

Rémy

Skoro microsoftowskie standardy są chcąc-nie chcąc najpowszechniejsze, nie należy ich unikać, jeśli chce się w miarę komfortowo korzystać z komputera Razz

Ale nie wiem co polskie znaki mają wspólnego z językiem Kiszla, więc może wróćmy do tematu?

Silmethúlë

Remy, microsoftowe standardy w Internecie _nie są_ najpowszechniejsze i unikać ich należy, bo nie każdy ma możliwość radzenia sobie z nimi.

Tomassen

Anor

Ciekawy pomysł z historią głosek słabych i mocnych... Podoba mi się to, że Twój Język ma jakąś 'przeszłość', mimo, że nie jest ona jeszcze do końca taka jasna Wink

Dzięki temu język staje się bardziej interesujący i 'silny'... ; )

Anor

Tomassen

UPDATE

Miała być zmiana zasady akcentowania no i wreszcie jest Razz

WSZYSTKIE WYRAZY W FORMIE MIANOWNIKA LICZBY MNOGIEJ, ZARÓWNO Z KLASY PIERWSZEJ, JAK I DRUGIEJ, AKCENTUJE SIĘ PAROKSYTONICZNIE. DOTYCZY TO TYLKO MIANOWNIKA I TYLKO W LICZBIE MNOGIEJ

Tomassen

Zastanawiam się nad wprowadzeniem dwóch rzeczy do kishla. Pierwszą na pewno wprowadzę, na razie zastanawiam się tylko nad jej formą. Chodzi tu o wymianę samogłosek w deklinacji w ostatniej sylabie tematu rzeczownika. Na pewno [a] -> [ɛ], [o] -> [u], [i] -> [ø] (to nie symbole IPA Razz

). Muszę się jeszcze zastanowić nad innymi samogłoskami...

A druga rzecz: głoska [ɦ]. Mam już [h], więc dlaczego nie miałoby być dźwięcznego odpowiednika? jednak to na razie tylko wstępny pomysł Razz

zavadzky

Tomassen

Heh, a mnie się nie podoba Laughing

Dlatego postanowiłem od dziś (w przerwach od prac nad faldenem) rozpocząć reformowanie języka Smile

Zmiany dotkną fonologii, deklinacji, w małej części koniugacji. Ciekaw jestem, co z tego wyjdzie Very Happy

Tomassen

Kishla po pierwszej reformie

FONOLOGIA
SAMOGŁOSKI: [a] [ɛ] [æ] [ i ] [o] [ u ] [ɨ] [ø] <a> <e> <æ> < i > <o> < u > <y> <ø>
Każda samogłoska ma swój długi wariant, przedłużenie zapisywane jest przez dwie kropki nad literą (jak się to zwie?), np. <ë> dla [ɛ:]

Alwacja - wymiana samogłosek
[a] -> [ɛ]
[o] -> [ u ]
[ u ] -> [ɨ]
[ɛ] -> [æ]
[æ] -> [a]
[ i ] -> [ø]
[ø] -> [o]
[ɨ] -> [ i ]
Analogicznie samogłoski długie.

DYFTONGI:
<oa> [ua] lub [wa] w dialekcie
<eu> [uɛ] lub [wɛ] w dialekcie
<ea> [ɛæ] lub [ɛ˘ʔa] w dialekcie

SPÓŁGŁOSKI:
Dźwięczne: b d ɦ v z ʒ dʒ g + m n ŋ* l ɾ ʝ w
< b > <d> <ĥ> <v/w> <z> <zh> <dzh> <g> + <m> <n> <n> <l> <r> <j/i> <ŵ>

Bezdźwięczne: p t h f s ʃ tʃ k + ts
<p> <t> <h> <f> <s> <sh> <tsh> <k> <c>

*[ŋ] to <n> przed [g] i [k]

Nie występują upodobnienia. Spółgłoski mogą się wymieniać pod względem dźwięczności.

AKCENTUACJA
Rzeczowniki akcentuje się paroksytonicznie, zawsze, nawet po odmianie. Czasowniki oksytonicznie. Na inne rozwiązanie na razie nie mogę się zdecydować Confused

(v) i (c) [ʝi]
(v) i (v) / -i (v) [ʝ]
-(v) i [ʝ]

RZECZOWNIKI
Wcześniej rzeczowniki dzieliłem na klasy (A i B bądź I i II). Teraz podzieliłem je na zamknięte i otwarte. Zamknięte kończą się spółgłoską, natomiast otwarte samogłoską.
Podziękowałem za współpracę dwóm przypadkom: vokativus (na rzecz nominativusa) i lokativus (na rzecz instrumentalisa). Tak więc teraz deklinacja obejmuje 8 przypadków i wygląda następująco:

Przypadki: nominativus, genetivus (do dziś byłem przekonany, że nasz polski dopełniacz to genitivus Laughing

), dativus, akkusativus, instrumentalis, allativus, ablativus, posessivus

Końcówki dla l. poj.