Conlanger

Dynozaur

Dobra, schodzimy z tematu.

Akurat nomenklatury specjalistyczne to już nie nasza działka. Niech ścisłowcy nad tym ślęczą, a my raczej zajmujmy się samym językiem.

Co nie zmienia faktu, że te numerki przeplatane ze słowami kaleczą język ostro (i nie mówię tu o lokantach [chociaż to już akurat organika], bo z nimi to chyba nie ma innego wyjścia, a raczej o "kwasie siarkowym sześć" itp.) i brzmią debilnie. Z tradycyjnym nazewnictwem, język był bogatszy (więcej użytecznych terminów). Moim zdaniem nauczane w szkołach powinno być nasze polskie, patrjotyczne nazewnictwo zwyczajowe - tak jak na zachodzie.

Ale wróćmy do tematu.

Tak na marginesie (ciekawostka): Niedawno dowiedziałem się, czym jest Welwiczja. Roślinka, której nie przewidziała reforma w 1936. Very Happy

kmitko

Akurat dla mnie kwas siarkowy(IV) i kwas siarkowy(VI) to lepsze nazwy niż siarkowy i siarkawy. Moim zdaniem, nauczanie chemii w szkołach powinno nie brać patriotyzmu w ogóle pod uwagę, nazwy zwyczajowe oczywiście należy podawać (w końcu są w powszechnym użyciu), ale wmuszanie w imię "polskości" w uczniów podchlorynów, nadtlenków i kwasów azotawych to sadyzm. A w każdym razie ja do końca miesiąca uczę chemii w liceum i "kwasy siarkawe" uznaję za błąd merytoryczny Smile

.

pittmirg

Wmuszanie w imię internacjonalizmu "ditlenku węgla" jest bez sensu. Ani nie jest to przez to zrozumiałe dla cudzoziemców, ani nic. A może zmierzamy w stronę karbon-dioksydu? Rolling Eyes

Tak więc zgadzam się, co najmniej dopuściłbym stosowanie tu polskich liczebników-przedrostków.

Co do organicznej, zaiste chore są rzeczy typu 4-(propan-2-ylo)heptan-1,2,3-triol. Otóż:
1) gdzie w polskim występuje "y" po pauzie?
2) rozwalanie każdej nazwy na sylaby i mieszanie z lokantami nie przysparza łatwości wymowy, i czyni z całej rzeczy raczej jakiś dziwaczny szyfr a nie coś co wygląda jak ludzki język. Lokanty powinny być trzymane na początku albo na końcu, jak dawniej: 1-buten, 2-buten albo buten-1, buten-2. A tak w ogóle...
3) cała ta niemieckopodobna aglutynacja jest do d***, powinno się stosować nazwy złożone z kilku wyrazów, szczególnie przy b-j skomplikowanych związkach.

Inny przykład dziadostwa w nomenklaturze chemicznej to bor i bohr. Nie da się w polskim odddać w wymowie różnicy między tymi 2 pierwiastkami, no, chyba że będziemy mówili [bOxr] Mr. Green

Proponowałbym zostawić "bo(h)rium" dla Bh, ew. używać nazwy "nielsbohr", co było jedną z propozycji do IUPAC.

Dynozaur

Powracając do tematu reformy.

Trafiłem na liczne poszlaki, że forma "tłómaczyć" była niegdyś poprawna.

Do tego jeszcze to: [link widoczny dla zalogowanych]

I teraz pytanie, czy forma "tłómaczyć" to faktycznie ta etymologicznie poprawna, czy może to po prostu często popełniany przez 1936 byk ortograficzny (podobnie jak "pruchno", którego [całe szczęście] Sanacja nie wprowadziła).

Apdejt: [link widoczny dla zalogowanych] z 1814 potwierdza "tłómacza". Dodaję. I wygląda też na to, że Brücknerowi się coś przyśniło z tym "ogułem". Ponadto, zauważyłem też "proźbę". Czy to ortograficzna anomalia, czy może "prośba" to hiperpoprawność?

Za

Kwadracik

Im więcej tych przykładów tym bardziej jestem przeświadczony że najlepiej usunąć rozróżnienie u/ó jako nieproduktywnego historycznego rozróżnienia podobnie jak nie zaznacza się przegłosu polskiego... taaa flame me.

Za

Dynozaur

Vilén · Gość

Kwadracik

Vilén · Gość

Silmethúlë

W sumie ja byłbym za pisaniem z wyraźnym oznaczeniem przegłosu, i ogólnie zaznaczaniem wszystkiego, co zmieniało swoją wartość fonetyczną w dziejach, od momentu późnego prasłowiańskiego, czy bardzo wczesnego polskiego.

Dzięki przyzwyczajeniu do takiej mocno historycznej ortografii (która i tak byłaby o niebo "fonetyczniejsza" od angielskiej czy francuskiej...) o wiele łatwiej byłoby zrozumieć nam, bez nauki, inne języki słowiańskie. A tak już sporo Polaków nie potrafi zrozumieć cóż znaczy "med"...

muggler