Conlanger

Silmethúlë

Moment... Jeżeli doklejanie zaimków ma być "odmianą" czasownika - będzie potrzebny tylko mianownik, ew. biernik w stronie biernej, choć nie wydaje mi się to jakoś niezbędne, tworzenie dodatkowych osób: pierwszej biernej, drugiej biernej... etc. Oczywiście można też każdy inny przypadek tak zrobić. Zdania typu "dano mi to i to" załatwiać odmienionym czasownikiem bez żadnego odzielnego słowa jako zaimka, to będzie nienaturalne i wprowadzi bałagan w zdaniach takich jak "on dał mi to", gdzie doklejalibyśmy dwa zaimki. Jeden do określenia podmiotu, drugi dopełnienia dalszego... Pada szyk zdania i takie tam przy okazji. Więc zaimki wykorzystywane w odmianie niech będą tylko w mianowniku. Jako odzielne słowa mogą się przecież normalnie odmieniać Wink

.

Naerian

Dzisiaj wymyśliłem, że wszystkie psowate będą zbudowane z rdzenia VAN (vant, svan)

Kwadracik

Silmethúlë

To ja mam jeszcze takie pytanie: jeżeli piszemy oddzielnie zaimek, to do czasownika doklejamy go, czy robimy wtedy zdanie z formą "bezosobową" czasownika? Czyli inaczej czy dopuszczamy zdania typu: "ja robię cośtam", czy tylko: "robię cośtam" i "ja robić cośtam". Ew. czy tylko forma osobowa, bez oddzielnego zaimka?

Kwadracik

Silmethúlë

Więc inaczej: gdy forma czasownika (wyglądająca czas-czasownik-zaimek, lub na odwrót, zaimek w mianowniku) informuje nas o podmiocie, pozostawiamy zdanie z podmiotem domyślnym, czy dopuszczamy dorzucenie jeszcze oddzielnego zaimka mówiącego o podmiocie.

Następnie: gdy umieścimy osobny zaimek w mianowniku bdący podmiotem, czy wymagamy, by doklejać zaimek do czasownika, odmieniając tenże czasownik przez osobę, czy też pozostawiamy go odmienionego jedynie przez czas.

Czyli ogólnie chodzi o to, czy do zdania z podmiotem domyślnym (o ile takie może istnieć?) można dorzucić zaimek, pełniący funkcję podmiotu, czy należy wtedy skrócić czasownik o zaimek.

Bo skoro zaimek, będący początkiem lub końcówką czasownika, ma być w formie mianownikowej to w całym zdaniu będziemy tenże zaimek powtarzać: ja robija cośtam... Razz

Gwanunig

Ja bym:
- albo zostawił tylko podmiot domyślny
- albo zostawiłbym końcówkę osoby nawet przy osobnym zaimku (w końcu pełnią w jakiś sposób inną funkcję i przy rzeczowniku raczej tej końcówki nie skasujemy).

Silmethúlë

Gwanunig

Chodzi o to, że zostawiłbym oba zaimki:
me m(e)angab ke

Tutaj też zauważyłem, że można by to e z czasownika skasować, i wtedy osobny zaimek byłby niezbędny przy koniecznym wskazaniu osoby.
Chodzi też o to, że przy rzeczowniku będzie:
pies kochaon kota

czyli, że ten zaimek dołączony do czasownika zostanie, więc logiczne byłoby zostawienie on kochaon kota.

Kwadracik

Silmethúlë

Czyli zaimek się zlepia. Ok. zaimek będący podmiotem, rozumiem, że dopełnienia już istnieją jako osobne słowa?

Gwanunig

Kwadraciku! Widzę teraz, że narzuciłeś mi swój typ myślenia, który nie był jedyny właściwy. Otóż to me- i ke- nigdy, dopóki ty tak nie powiedziałeś nie zostały uznane za zaimki. Popatrz sobie.
Po drugie: w ten sposób czasownik odmienia się przez osoby. Do tego dochodzi, że czasownik tworzący zdanie nie może być bezosobowy, więc przed-/przyrostek musi być dodany do czasownika, nawet jeśli podmiot jest rzeczownkiem.Tak samo jak w większości języków (w tym polski).
Od teraz jestem oficjalnie za tym, aby zaimki osobowe różniły się od przed-/przyrostków osobowych do czasownika.

Kwadracik

Wiktor

Silmethúlë

Ja jestem przeciw, ale byłym za idmianą poprzez doklejanie zaimków, przy czym przy oddzielnym podmiocie (rzeczownik, zaimek, cokolwiek niebędące częścią odmiany) czasownik nie byłby odmieniany.