Conlanger

Henryk Pruthenia

6. przeciw
7.PRZECIW (wyrzucamy całe 'e z polskiego? Do deslawizacja.... Gdyby chociaż to było na wzór rosyjskiej redukcji, ale nie!)
8. PRZECIW (z czego to zrobicie? Bądźmy realistyczni)
9. Yeah
10. Yeah (sam tak czasami mówiłem, choć zazwyczaj jednak to było -ty)
11. Przeciw (konsternacyję nikt by nigdy nie usłyszał w zamętach przeszłości jako konsternacię... rzymajmy się realizmu)
12. Za (ale bez nosówek)
13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)

Nie mogę się już doczekać, jak będę robił słownik.

Pingijno

A ja chcę wprowadzić tryb rozkazujący dla pierwszej osoby liczby pojedynczej. "Niech ja idę" jest fajne, ale dziwne.

Henryk Pruthenia

Yyy, to istnieje?
Nikt nigdy ci nie mówił "Niechaj spojrzę"???

Mścisław Ruthenia

13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
PRZECIW! MR
14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
Przeciw: MR (już jest ewropa i "ni dzieci nam germanił)
Za:
15. ge->je-
Za: MR

Henryk Pruthenia

Czemu przeciw 13? Liczba pechowa? Przecież to by nadało pięknego smakuprojektowi , który podniecał nasze konlangierskie języki.
kobieta
kobiety
kobiecie
kobietę
kobietą
kobiecie
kobieto...
Piekne.

15. Za. Choć to się kłóci z jednym ze starszych podpunktów.
16. Używanie zamiast dla dop celownika.
17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
A więc:
I. kobieta
kobietoję/kobietoj
II. noc
noceję/nocyj
III. pani
panieję/ponij

Mścisław Ruthenia

Henryk Pruthenia

róbżę, bierzżę... xD

Ażeby usprawnić:
1. Głoska /f/ zostaje zastąpiona przez /p/ lub /pf/ "pw", np. Prancja, pwala.
2. /x/ "h" zastępuje się przez /g/ lub usuwa, np. gasło, alo.
3. Dodaje się nowy przypadek omównik, oznaczający temat. Ma on końcówkę -u (wilku, koniu), -w (synew, gościew), - (kamion, cieląt), w liczbie mnogiej -aw (koniaw, gościaw).
4. Dodaje się nowy tryb życzący (optatyw), tworzony od tematu teraźniejszego wrostkiem -l, -il, -yl, np. czytalę (obym czytał), liczylesz (obyś liczył), widzilą (oby widzieli).
5. Dawne 'é' daje y, w wyjątku końcówki -éj gdzie jest to -i (w przymiotnikach miękkotematowych, w twardo po staremu Smile )
6. Dla wszystkich rzeczowników r. męskiego przewidziana jest jedna końcówka: -a
7. dy, di > dzi; ty, ti > ci, sy, si > śi; zy > źi (w wyrazach pochodzenia obcego) diniozaur > dzinozawr
8. /u/ niezgłoskotwórcze z zapożyczeń zamieniamy na /v/ aula > awla
9. Dawne á przechodzi w o.
10. Zbitka je, ie ulega przemianie do i.
11. Wprowadza się spółgłoski ejektywne.
12. Przymiotnik w l.m. w inst. miewa końcówkę „-emi” w zależności od formy w mianowniku.
13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
15. ge->je-
14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
16. Używanie zamiast dla dop celownika.
17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
A więc:
I. kobieta
kobietoję/kobietój
II. noc
noceję/nocyj
III. pani
panieję/ponij

Fanael

1. Głoska /f/ zostaje zastąpiona przez /p/ lub /pf/ "pw", np. Prancja, pwala.
Za: M, A, F
Przeciw: HP
Zapis "ph": MR

2. /x/ "h" zastępuje się przez /g/ lub usuwa, np. gasło, alo.
Za: M, A
Za, bez usuwania: HP, MR, F
Przeciw: ...

3. Dodaje się nowy przypadek omównik, oznaczający temat. Ma on końcówkę -u (wilku, koniu), -w (synew, gościew), - (kamion, cieląt), w liczbie mnogiej -aw (koniaw, gościaw).
Za: M, A
Przeciw: HP, MR, F

4. Dawne 'é' daje y, w wyjątku końcówki -éj gdzie jest to -i (w przymiotnikach miękkotematowych, w twardo po staremu )
Za: HP, A, F
Za, po miękkich daje "i": M
Przeciw: MR

5. Dla wszystkich rzeczowników r. męskiego przewidziana jest jedna końcówka: -a
Za: HP, A
Przeciw: M, MR, F

6. Dawne á przechodzi w o.
Za: A, M
Przeciw: MR, HP, F

7. Zbitka je, ie ulega przemianie do i.
Za: A
Przeciw: M, MR, HP, F

8. Wprowadza się spółgłoski ejektywne.
Za: M
Przeciw: MR, HP, F

9. Przymiotnik w l.m. w inst. miewa końcówkę „-emi” w zależności od formy w mianowniku.
Za: MR, HP, F
Za, to samo z -em, -ech: M
Przeciw

10. Bezokolicznik ma końcówkę –ci
Za: MR, HP
Przeciw: M, F

11. Zakończenia typu: -sja -cja -tia spalszcza się do postaci -sia -cia. To samo u dźwięcznych.
Za: M MR
Przeciw: HP, F

12. Rozszerza się IV palatalizację na pozycje przed nosówką (gięba, kięs) oraz zmiękczenie "ch" (chiba, chiełpić).
Za oboma: M MR F
Za zmiękczeniem "ch": HP
Przeciw: ...

13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
Za: HP
Przeciw: MR, F

14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
Przeciw: MR, F
Za: HP

15. ge->je-
Za: MR, F, HP

16. Używanie zamiast dla dop celownika.
Za: HP
Przeciw: F

17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
Za: HP, F

18. Może forma jak dla II os. l.poj +ę? Róbę, bierzę!
Za: MR, F

19. Forma instr. -oją dla r. ż.
Za: MR
Przeciw: F

Henryk Pruthenia

Pominął moje ostatnie podpunkty Sad

Fanael

Dopisał je, gdy składałem tamtego posta, więc niech się nie dziwi. :P

Mścisław Ruthenia

To niech dopisze do tego, co jest Very Happy

Feles

1. Głoska /f/ zostaje zastąpiona przez /p/ lub /pf/ "pw", np. Prancja, pwala.
Za: M, A, F
Przeciw: HP
Zapis "ph": MR

2. /x/ "h" zastępuje się przez /g/ lub usuwa, np. gasło, alo.
Za: M, A
Za, bez usuwania: HP, MR, F
Przeciw: ...

3. Dodaje się nowy przypadek omównik, oznaczający temat. Ma on końcówkę -u (wilku, koniu), -w (synew, gościew), - (kamion, cieląt), w liczbie mnogiej -aw (koniaw, gościaw).
Za: M, A
Przeciw: HP, MR, F

4. Dawne 'é' daje y, w wyjątku końcówki -éj gdzie jest to -i (w przymiotnikach miękkotematowych, w twardo po staremu )
Za: HP, A, F
Za, po miękkich daje "i": M
Przeciw: MR

5. Dla wszystkich rzeczowników r. męskiego przewidziana jest jedna końcówka: -a
Za: HP, A
Przeciw: M, MR, F

6. Dawne á przechodzi w o.
Za: A, M
Przeciw: MR, HP, F

7. Zbitka je, ie ulega przemianie do i.
Za: A
Przeciw: M, MR, HP, F

8. Wprowadza się spółgłoski ejektywne.
Za: M
Przeciw: MR, HP, F

9. Przymiotnik w l.m. w inst. miewa końcówkę „-emi” w zależności od formy w mianowniku.
Za: MR, HP, F
Za, to samo z -em, -ech: M
Przeciw

10. Bezokolicznik ma końcówkę –ci
Za: MR, HP
Przeciw: M, F

11. Zakończenia typu: -sja -cja -tia spalszcza się do postaci -sia -cia. To samo u dźwięcznych.
Za: M MR
Przeciw: HP, F

12. Rozszerza się IV palatalizację na pozycje przed nosówką (gięba, kięs) oraz zmiękczenie "ch" (chiba, chiełpić).
Za oboma: M MR F
Za zmiękczeniem "ch": HP
Przeciw: ...

13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
Za: HP
Za, poza akaniem/redukcją: M
Przeciw: MR, F

14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
Przeciw: MR, F, M
Za: HP

15. ge->je-
Za: MR, F, HP, M

16. Używanie zamiast "dla+dop." celownika.
Za: HP, M

17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
Za: HP
Przeciw: M

18. Może forma jak dla II os. l.poj +ę?
Za: MR
Przeciw: M

19. Forma instr. -oją dla r. ż.
Za: MR
Przeciw: M

20. Przemiana niektórych zbitek w mlaski, np. ʘić (kpić), ǃać (tkać), ǁen (tlen).
Za: M
Przeciw: ...

---

Nie lubicie ejektywów. Crying or Very sad

A mogłyby pokontynuować rozróżnienie dźwięczności w wygłosie: kod /kɔt/, kot /kɔtʹ/.
( Wink

)

Mścisław Ruthenia

1. Głoska /f/ zostaje zastąpiona przez /p/ lub /pf/ "pw", np. Prancja, pwala.
Za: M, A, F
Przeciw: HP
Zapis "ph": MR

2. /x/ "h" zastępuje się przez /g/ lub usuwa, np. gasło, alo.
Za: M, A
Za, bez usuwania: HP, MR, F
Przeciw: ...

3. Dodaje się nowy przypadek omównik, oznaczający temat. Ma on końcówkę -u (wilku, koniu), -w (synew, gościew), - (kamion, cieląt), w liczbie mnogiej -aw (koniaw, gościaw).
Za: M, A
Przeciw: HP, MR, F

4. Dawne 'é' daje y, w wyjątku końcówki -éj gdzie jest to -i (w przymiotnikach miękkotematowych, w twardo po staremu )
Za: HP, A, F
Za, po miękkich daje "i": M
Przeciw: MR

5. Dla wszystkich rzeczowników r. męskiego przewidziana jest jedna końcówka: -a
Za: HP, A
Przeciw: M, MR, F

6. Dawne á przechodzi w o.
Za: A, M
Przeciw: MR, HP, F

7. Zbitka je, ie ulega przemianie do i.
Za: A
Przeciw: M, MR, HP, F

8. Wprowadza się spółgłoski ejektywne.
Za: M
Przeciw: MR, HP, F

9. Przymiotnik w l.m. w inst. miewa końcówkę „-emi” w zależności od formy w mianowniku.
Za: MR, HP, F
Za, to samo z -em, -ech: M
Przeciw

10. Bezokolicznik ma końcówkę –ci
Za: MR, HP
Przeciw: M, F

11. Zakończenia typu: -sja -cja -tia spalszcza się do postaci -sia -cia. To samo u dźwięcznych.
Za: M MR
Przeciw: HP, F

12. Rozszerza się IV palatalizację na pozycje przed nosówką (gięba, kięs) oraz zmiękczenie "ch" (chiba, chiełpić).
Za oboma: M MR F
Za zmiękczeniem "ch": HP
Przeciw: ...

13. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
Za: HP
Za, poza akaniem/redukcją: M
Przeciw: MR, F

14. Zamiana Eu > oj (Ojropa)
Przeciw: MR, F, M
Za: HP

15. ge->je-
Za: MR, F, HP, M

16. Używanie zamiast "dla+dop." celownika.
Za: HP, M MR

17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
Za: HP
Przeciw: M MR

18. Tryb rozk. I os. L. poj jak dla II os. l.poj +ę.
Za: MR
Przeciw: M

19. Forma instr. -oją dla r. ż.
Za: MR
Przeciw: M

20. Przemiana niektórych zbitek w mlaski, np. ʘić (kpić), ǃać (tkać), ǁen (tlen).
Za: M
Przeciw: MR

Fanael

Nie róbmy kwadratowego przyrostu zajętego miejsca w bazie ;-)

16. Używanie zamiast "dla+dop." celownika.
Za: HP, M MR
Przeciw: F

17. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
Za: HP, F
Przeciw: M MR

18. Tryb rozk. I os. L. poj jak dla II os. l.poj +ę.
Za: MR, F
Przeciw: M

19. Forma instr. -oją dla r. ż.
Za: MR
Przeciw: M, F

20. Przemiana niektórych zbitek w mlaski, np. ʘić (kpić), ǃać (tkać), ǁen (tlen).
Za: M, F
Przeciw: MR

Feles

Oporządzam.

Oficjalne Rozporządzenia "Dobrej Rady" Języka Polskiego

I. Dodaje się nowy tryb życzący (optatyw), tworzony od tematu teraźniejszego wrostkiem -l, -il, -yl, np. czytalę (obym czytał), liczylesz (obyś liczył), widzilą (oby widzieli).
II. dy, di > dzi; ty, ti > ci, sy, si > śi; zy > źi (w wyrazach pochodzenia obcego) dinozaur > dzinozawr
III. /u/ niezgłoskotwórcze z zapożyczeń zamieniamy na /v/ aula > awla
IV. Głoska /f/ zostaje zastąpiona przez /p/ lub /pf/ "pw", np. Prancja, pwala.
V. /x/ "h" zastępuje się przez /g/, np. gasło.
VI. Dawne 'é' daje y, w wyjątku końcówki -éj gdzie jest to -i (w przymiotnikach miękkotematowych, w twardo po staremu )
VII. Przymiotnik w l.m. w inst. miewa końcówkę „-emi” w zależności od formy w mianowniku.
VIII. Rozszerza się IV palatalizację na pozycje przed nosówką (gięba, kięs) oraz zmiękczenie "ch" (chiba, chiełpić).
IX. ge- -> je-

Pozostałe głosowania

1. Bezokolicznik ma końcówkę –ci
Za: MR, HP
Przeciw: M, F

2. Zakończenia typu: -sja -cja -tia spalszcza się do postaci -sia -cia. To samo u dźwięcznych.
Za: M MR
Przeciw: HP, F

3. Wprowadza się akcent stały pod względem morfologicznym (niech będzie brany pod uwagę najkrótsze słowo rodziny wyrazów), o potem niech dojdzie do tego akanie (Yeah!) oraz redukcję 'a do 'y (oczywiście nie zapisywaną).
Za: HP
Za, poza akaniem/redukcją: M
Przeciw: MR, F

4. Używanie zamiast "dla+dop." celownika.
Za: HP, M MR
Przeciw: F

5. Końcówka miejscownika to -oję/-ój (dla twardotematowych) oraz -eję/-ij (jeśli é > i)
Za: HP, F
Przeciw: M MR

6. Tryb rozk. I os. L. poj jak dla II os. l.poj +ę.
Za: MR, F
Przeciw: M

7. Forma instr. -oją dla r. ż.
Za: MR
Przeciw: M, F

8. Przemiana niektórych zbitek w mlaski, np. ʘić (kpić), ǃać (tkać), ǁen (tlen).
Za: M, F
Przeciw: MR