Conlanger

Leto Atryda

Ja sobie nieco udoskonalę pisownię XV wieku:

Zdarto zsaglye, ster prysnøøl, ryk wood, szum zawyeyi,
Glosy trwozsney gromady, pomp zlowyeszcze iąky,
Ostatnye liny maytkom wyrwaly szyø z røøky,
Slonce krwawo zachodzi, z nim reszta nadzyeyi.

Wicher z tryumphem zawyl, a na mokre goory,
Wznoszøøce szyø pyøtrami z morskyego odmøtu,
Wstøpil genius szmyerczi i szedl do okrøtu,
Jak zsolnyerz szturmuiøøcy w polamane mury.

Czi lyezsøø na pool martwi, oow zalamal dlonye,
Ten w obiøtia prziaczyool zsegnaiøøc szyø pada,
Czi modlyøøą szyø przed szmyerczyøø, aby szmyercz odegnacz.

Yeden podroozsny szyedzyal w milczenyu na stronye,
I pomyszlil: szczøszliwy, kto szily postrada,
Albo modlicz szyø umye, lyub ma szyø z kim zsegnacz.

Kwadracik

Canis

pittmirg

Najpierw coś żeby było ciekawie:

Zdarto zhagle, ster prĭsnow, rĭg vut, shum zavyeyi,
Gwosĭ trfozhney gromadĭ, pomb zwovyeshţhe yenqci,
Ostatnhe linĭ maytkom vĭrvawĭ she z renqci,
Swonhţe krfavo zaxojhi, znhim reshta najheyi.

Vixer s trĭumfem zavĭw, a na mokre gurĭ
Vznoshonţe she pyentrami z morscego odmentu
Fstompiw genhiyush xhmyerchi i shed do okrentu,
Jag zhownhesh shturmuyoţĭ f powamane murĭ.

Chi lezhonq na puw martfi, uv zawamaw dwonhe,
Ten f obyenhcha pshĭyachuw zhegnayonţ she pada,
Chi modlonq she pshet xhmyerchonq, abĭ xhmyerch odegnach.

Jeden podruzhnĭ xhejhaw v milţhenhu na stronhe
I pomĭxhliw: shţhenqxhlivĭ, kto xhiwĭ postrada,
Albo modlich she umye, lub ma s cim she zhegnach.

Jag dlamnhe vĭglonda to jak skshĭzhovanhe pinyinu z rumunhscim i albanhscim... Sfojonq drogonq, zapis f ţhenhxhchi opartĭ jez' na vĭmovye awtora ortografi, xoch zaxovawem ţexĭ or'jinawu jak "trĭumf" i "genhiyush".

Teraz coś b-j na poważnie, tj. moja średnio-zachowawcza propozycja reformy ortografii:

Zdarto żagle, ster prysnoł, ryk wud, szum zawieji,
Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki,
Ostatnie liny majtkom wyrwały sie z ręki,
Słońce krwawo zahodźi, z-nim reszta nadzieji.

Wiher z trjumfem zawył, a na mokre gury
Wznoszonce sie pientrami z morskiego odmentu
Wstompił genijusz śmierći i szed' do okrentu,
Jak żołnież szturmujoncy w połamane mury.

Ći leżą na puł martwi, uw załamał dłonie,
Ten w objeńcia pszyjaciuł żegnajonc sie pada,
Ći modlą sie pszed śmiercią, aby śmierć odegnać.

Jeden podrużny siedział w milczeniu na stronie
I pomyślił: szczęśliwy, kto śiły postrada,
Albo modlić sie umie, lub ma z kim sie żegnać.

Leto Atryda

A nie możnaby: szczeńśliwy, jenki, piosen'ki, mienso ? <Ą> i <ę> sprawiają tyle samo kłopotów co <ó> i <rz> i lepiej wyeliminować je całkowicie, może poza wygłosowym <-ą> które pewnie do 2100 zleje się z <om>.

pittmirg

Taa, najchętniej ja bym jeszcze wiele rzeczy pozmieniał, ale tu chodzi o pewien kompromis między fonemizacją a zachowaniem graficznego wyglądu słów. Dlatego m.in. zachowałem <si> przed samogł. (tylko gdy nie jest przed samogłoskami, następuje zmiana na <śi> lub pozostaje <si> zależnie od wymowy), <ą, ę> tam gdzie występują glajdy nosowe [M\~]/[w~] i [j~], <ą> też na końcu wyrazów z powodu jego stosunkowej neutralności.

I tak największą zagwozdką jest dla mnie na razie, co zrobić z dwojako wymawianymi wyrazami typu Dania i co zrobić z końcówką -ii jak w chemii, której po wargowych nie kontrastuję w żaden spójny sposób z -i (już nawet się nagrywałem w związku z tym; dlatego też wiele osób nie może kierować się słuchem przy rozróżnianiu tego w piśmie).

Priorytetem w każdym razie, nawet przed uproszczeniem <ó>, <ch>, <rz/ż>, <ą>, <ę> byłoby dla mnie wywalenie <i> dla /ji/ (które już widomie prowadzi do chaosu i pisania rzeczy typu Diwaniji, bo Diwanii 90% ludzi odczytałoby [di'vaJi]).

Ach, i ciekawe w tej wersji z apostrofami jest to, że nie wymaga wprowadzenia engmy. Czyli mielibyśmy np. kon'stytucje.

Leto Atryda

Vilén · Gość

Vilén · Gość

A oto moja pryvatna ulubiona ortografja:

Zdarto žagle, ster prysnoŭ, ryk vud, šum zavěji,
Gŭosy trvožnej gromady, pomp zŭověšče jeñki,
Ostatně liny majtkom vyrvaŭy sěñ z reñki,
Sŭońce krvavo zahodzi, z nim rešta nadzěji.

Viher z trjumfem zavyŭ, a na mokre gury
Vznošonce sěñ pěntrami z morskěgo odmentu
Vstompiŭ jenijuš śměrci i šedŭ do okrentu,
Jak žoŭněž šturmujoncy v poŭamane mury.

Ci ležoñ na puŭ martvi, uv zaŭamaŭ dŭoně.
Ten v objeńća pšyjaćuŭ žegnajonc sěñ pada,
Ci modloñ sěñ pšed śměrćoñ, aby śměrć odegnać.

Jeden podružny sědźaŭ v milčeńu na stroně
I pomyśliŭ: ščeñślivy, kto siŭy postrada,
Albo modlić sěñ ně umě, lub ma z kim sěñ žegnać.

Artaxes

Vilén · Gość

Kwadracik

O dziwo wersja średnio-zachowawcza picia-micia i ulubiona wersja peceta mi się podobają... choć pewne zmiany bym wprowadził Wink

Ad p-m: Zachowanie ę i ą a zastąpienie ich samogłoskami+n jest mocno niesymetryczne... większości ludzie nie ma kontrastu [n]-[ŋ] więc można by zrobić "jenki"...

Ad PC: To ě jest ładne, choć nieco za czeskie, no i jak zapisać np. "wieje" (věě? věje? stawiam na to drugie) czy "dzieci" (děci? dzěci? dzěći?)? Podoba mi się też zmiana w Mickiewiczu z "modlić się umie" na "modlić się nie umie" Wink

Jeszcze jedno pytanie do was a propos pisania rzeczy razem i oddzielnie: Jakie zmiany byście wprowadzili? Wg. mnie morfologicznie ma więcej sensu pisanie "nie" razem z czasownikami, a "by" i "li" osobno. Co do przysłówków i złożeń, najlepiej większość co bardziej solidnych, zmieniających akcent czy historycznie nierozdzielnych tworów razem (poprostu, spowrotem, pozatym).

Leto Atryda

Vilén · Gość