Conlanger

BartekChom

Zgodne z teorią. Wśród możliwych błędów jest zamiana t na k. I w hawajskim akurat taki błąd się zakorzenił.

Therion

Wie ktoś może, skąd wzięła się w j. polskim następująca alternacja: Dania ~ duński?

Feles

http://www.conlanger.fora.pl/viewtopic.php?p=44054

Therion

Ups, nie wiedziałem że wątek był poruszany, jestem tu nowy, dzięki Smile

Feles

spitygniew

Tak à propos adûnaiku, który był niedawno w 20 pytaniach:

Pingijno

No a Łotwa i Łotysze?

bandziol20

Nazwa Łotwa / łot. Latvija, oparta jest na rdzeniu *Latu-. Rdzeń ten występuje też m.in. w nazwie plemiennej, Lat-gale (w latopisach ruskich ze Pskowa i Nowgorodu - Лотыгола), a także nazwy kilku wsi w powiecie wileńskim i oszmiańskim Łotyhol (br. Лотыголь), stąd też ruska i polska nazwa mieszkańca Łotwy - Łotysz ( *Loty-šь). Razz

pittmirg

Co to znaczy sumiot(a?)?

[link widoczny dla zalogowanych]

kmitko

W oryginale jest "И, как пьяный сторож, выйдя на дорогу / Утонул в сугробе, приморозил ногу", więc pewnie zaspa.

pittmirg

Podejrzewałem coś w tym stylu; miałem wszakże cichą nadzieję, że skądsiś wyskoczy z 5 osób używających tego wyrazu na co dzień i zszokowanych faktem, że można go nie znać ;)

Zastanawiam się, czy to su- kontynuuje PS *sǫ-, widoczne w sąsiad, sumienie (†sąmnienie). W prasłowiańskim istniały specjalne prefiksy rzeczownikowe odpowiadające niektórym przyimkom i powstałym z nich prefiksom czasownikowym, np. *ǫ- odpowiadające *vъ(n), *sǫ- odpowiadające *sъ(n), *pa- odpowiadające *po, *pra- odpowiadające *pro (później najwyraźniej zaczęły być wypierane przez prefiksy czasownikowe). Widać charakterystyczne wzdłużenie samogłoski o > a.

bandziol20

jest jeszcze francuskie congère 'zaspa' Rolling Eyes

pittmirg

No i? Żeby się jeszcze 2-ga część zgadzała jak w moim somięzie.

Z innej beczki:

Zastanawiające, że w niektórych staropolskich tekstach <á> oznacza a jasne, a <a> a pochylone, podczas gdy już np. <é> oznacza e pochylone...

bandziol20

Ale się z ciebie formalista zrobił... Razz

No okej, może to kalka eufoniczna ? Sam nie wiem.

Z tym oznaczaniem A, to coś jak przez mgłę tak sobie przypominam, że gdzieśczytałem, że się ortografia dopiero ustalała i jedni przez kreskę jedno, inni - co innego zaznaczali.
Wydaje mi się, że mogły tu wejść w grę względy pragmatyczne, czyli którydźwięk polski był bliższy łac. A w tekstach łacińskich, ewentualnie względnie ekonomiczne biorące pod uwagę częstość występowania, czyli co bardziej opłacało się zaznaczać znakiem podstawowym (może odpowiadało łac. A ?), a co znakiem z diakrytkiem. A może kombinacja względów, bo się to pokrywało ? Rolling Eyes

Z innej ortograficznej beczki : zauważyłem na przykład, że polski L kreską oznacza dla twardości - Ł, a podstawowe L zachowuje do miękkich (oraz wielu pożyczek), podczas gdy inne słowiańskie przyjęły odmienną strategię i stawiają na zaznaczanie miękkości : L', Lj.
Kwestia przyjętej konwencji albo - jak chcecie - spisku drukarzy.